daha 7 yasindaydim. koyde her arkadasimin bigibleti vardi. benim ise eski bir bigiblet lastigiydi. onu yuvarlayarak o cocuklarla oyun oynardim. babama hic bana bigiblet al demedim. cunki cok fakirdik beyler. babamla annemin evlenmesine 2 tarafta karsi cikmis dugunleri dahi yapilmamisti. bir gun babam oynarken beni gordu.
babam: oglum sana bigiblet alalim seneye dedi.
ben: benim bigiblete ihtiyacim yok baba diyince
adamin gozleri doldu. ikimizde gercegi biliyorduk. sabah kalktigimda babam bahcede birseyler yapiyordu. bana 3 tekerlekli bir ahsap bigiblet yapmisti. tekerlekleri bile ahsapti. beraber boyadik, susledik. hayatimin en guzel gunuydu beyler. herkez hayran kalmis , babasina o bigibletten yaptirmak istiyordu. artik benim pesimden kosuyorlardi 1 tur atmak icin.
o gun anladim parayla mutlu olunmuycani ve bir babanin sevgisinin dunyalara bedel oldugunu!!
okuyanlara tessekurler.. icten bir dertlesmeydi sadece