1. 1.
    0
    1955 yılında anadolunun dört bir yanını torosların çevrelediği küçücük bir köyde doğmuş babam...

    dedem rahmetli, hayatını yaşamış çoluğunun çoğunun umrunda olmadığı eline geçen üç beş kuruşu eşine dostuna rakı parası yapan bir adam

    1964 yılında köyden ilçeye taşınmışlar babam 9 yaşında ve 4 yaşında ki kardeşiyle rahmetli babanneme bakmak zorunda
    ···
  2. 2.
    0
    reservelerinizi alın beyler sonra pişman olursunuz
    ···
  3. 3.
    0
    önceleri ilçe pazarında pazarcılara yardım etmeye başlamış... eline geçen her kuruşu sonuna kadar evin ihtiyaçları için harcarmış...

    ilkokulu bitirdikten sonra şehre gelip 15-20 düzine çorap alıp satmaya başlamış pazarlarda..
    ···
  4. 4.
    0
    16 yaşında küçük bir tezgahı olmuş kendine ait... pantolon gömlek kazak... azar azar koyup satıyor..

    dedem rahmetli ise akşama kadar ne kadar geçtiyse eline yarıdan fazlasını alıp kahvede içki içip oyun oynuyormuş...
    ···
  5. 5.
    0
    gibimde değil... bir tane insan evladı okusa yeter

    nuri conker gibi hava atmak için yazmıyorum

    adam olunda ibret alın diye yazıyorum
    ···
  6. 6.
    0
    bir amcam daha gelmiş dünyaya ve babam 3 erkek kardeşin en büyüğü olarak sorumsuz bir babanın bütün sorumluluklarını üstüne alarak çocuk yaşta atılmış hayatın tam ortasına...

    babamla bir küçüğünün arasında 5 en küçüğünün arasında ise 18 yaş var en küçük amcam 73 doğumlu ben ise 81 liyim
    ···
  7. 7.
    0
    sonra babam 75 yılında askere gitmiş... askere gidene kadar çok büyük zorluklarla ilçede 2 katlı bir ev yapmış

    o zamanlar tüketim toplumu pek yok... enflasyonu bugüne uyarlarsak 4 kişilik bir aile öyle bir ilçede ayda bugünün parası ile 500 liraya geçinebilir...

    anlattığına göre 2 yıl yetecek kadar para bırakmış babaannem rahmetliye...
    ···
  8. 8.
    0
    @11 neslinden utan huur cocuğu

    edit : anası bacısı beş kuruş etmeyen huur analılar ve bacılılar popülasyonunun yoğun olduğu bir yerde içerisinde aile efradımın bulunduğu bir hikayeyi anlatıyor olmam yiyeceğim küfürleri hazmetmem gerektiği anldıbına gelmiyor.

    utanın desem utanmayacaksınız huur cocukları ... bari gibtirin gidin de bi işe yarayın
    ···
  9. 9.
    0
    alkolik bir kocanın cektirdiği eziyetler babannnem rahmetlinin ağır şeker hastası olmasına neden oldu...

    dünyada ki en otoriter en çekip çeviren düzenleyen, toplayan, bir arada tutan ve en tutumlu kadınıydı babannem... ömrünün son anına kadar bir lokmalık ekmeğin bile çöpe gittiğini hatırlamam... bir tane pirincin bile...
    ···
  10. 10.
    0
    misafiri çok severdi.. misafir olmadan sofraya oturmak istemezdi... evet garibandı ama misafir kısmetimizin 1 ini yer 9 unu bırakır derdi...
    ···
  11. 11.
    0
    babam askerdeyken babaannemin elinden dedem 2 yıl yetecek paranın yarısını almış... 1 ayda parayı bin etmiş... ve babannemle amcalarımın sefalet günleri yavaş yavaş başlamış...

    yarı aç yarı tok 1.5 yılı atlatmışlar..
    ···
  12. 12.
    0
    babam askerliği jandarma olarak manisa kırkağaçta yapmış... bugün olduğu gibi o günde iaşe parası verirlermiş askerde... bugünün parası ile 25-30 lira

    ve askerlik hayatı boyunca bir kuruş dahi para harcayamamış... biriktirip anama kardeşlerime ekmek zütüreceğim diye...

    teskere günü gelmiş çatmış... binmiş manisadan otobüse ve doğru memlekete...
    ···
  13. 13.
    0
    eve geldiği vakit gördüğü manzara karşısında saatlerce ağlamış... en küçük amcam 4 yaşlarında ve açlıktan ağlıyor... dedem kahvede kağıt oynuyor... büyük amcam bir yerlerde iş bulursa çalışıp üç kuruş getiriyor bulamaz ise birşey yok...
    ···
  14. 14.
    +1
    babam biriktirdiği parayla eve yemek icin birşeyler alıyor yine pazardan çarşıdan... garibanlık bir taraftan askerden gelmiş diye ziyarete gelen misafirler bir taraftan... 2 sene de biriktirdiği para 2 günde gelenle gidenle yenilmiş içilmiş...

    helal olsun diyor babam... her zaman
    ···
  15. 15.
    0
    aradan bir kac gün geçmiş ve ne yapacağım diye düşünürken amcasıyla hanımı gelmiş ziyarete...

    amcası kendi halinde ufak tefek şehirde ticaret yapan bir adam.. fakat kimseye zerre kadar faydası olmayan kimsenin iyiliğini çekemeyen istemeyen bir adam..

    hanımı ise dünyanın en mükemmel insanı... babamın durumunu bildiğinden dolayı kocasının ona verdiği harclıklardan arttırdığı paradan 1000 lirasını vermiş babama..

    her ne kadar babam istemese de zorla vermiş eline al iş kur bu parayla diye... sonra da ödersin bana...
    ···
  16. 16.
    0
    babam binmiş otobüse o yıllarda tabi böyle yollar böyle otobüsler olmadığı için ilçeden istanbula tam 24 saatte gitmiş...

    istanbulda yeşildirekte bir yerden 950 liralık çorap almış ve tekrar binmiş ilçe otobüsüne..
    ···
  17. 17.
    0
    ilçeye iner inmez otogarda askerden dönüşte komutanının verdiği valizin içerisinden çıkarmış çorapları
    ···
  18. 18.
    0
    ve 2 saat içerisinde cebinde 3000 liradan biraz az para olmuş... sonra şehre yengesinin emanetini vermeye gitmiş ilk otobüsle..
    ···
  19. 19.
    0
    geri kalan 1800 lira kadar parayla tekrar istanbula... tekrar yeşildirekte ki o çorapcıya ve 1 ay boyunca otobüslerde yaşamış babam...
    ···
  20. 20.
    0
    hiç akıl etmedin mi yolda durduğunda orada satmayı çorapları diye sorduğumda, o günlerde telefon yoktu evladım... anamı merak eder ondan giderdim diye cevap verir..
    ···