babam nasıl zengin oldu anlatıyorum

yıl 1986

varoş bir mahalleden ev tuttu babam... yaşlı bir karı kocanın 2 katlı evlerinin alt katını... 5 yaşındaydım ama hayal meyal hatırlyorum o günleri...

ardından dedem rahmetli ile babaannem rahmetliye her yeri sattığını şehirden dükkan tuttuğunu ve amcalarımı da alıp taşınacaklarını söylediklerinde babaannem rahmetli 3 gün konuşmamış babamla... ford minibüsü sattıktan sonra yeni aldıkları 50nc denen kamyona yükledikten sonra babaannem rahmetli babama gitme gidersen şu göğsümden emdiğin zehir bu göğsümden emdiğin zıkkım olsun demiş ama babam dinlemeyip gitmiş şehre..

reserved

1986 yılında bir pazarda amcamla bir pazarcı arasında çok büyük bir kavga çıkmış... ve o kavgada babamın koluna ekin biçmeye yarayan aleti yani orağı vurmuşlar... sağ kolunun kemiğine kadar girmiş orak... babam bu yüzden 3 ay çalışamamış ve evde yatmış...

ayağa kalktığı gün pazar yerlerini, çay bahçesini, odun kömür deposunu satmış... aynı gün içerisinde...

dedeme babaanneme haber vermeden şehre gitmiş ve yeni kurulan toptancılar sitesinde ki esnafları ziyaret ederken gözüne bir dükkanda kiralık yazısı ilişmiş...

hemen aramış dükkan sahibini...

demiş ne kadar bu dükkanın kirası... şu kadar... babam adresini söyle geliyorum dedikten sonra adamın yanına gidip bir yıllık dükkan kirasını peşinen ödemiş...

bu zaman zarfı içerisinde de büyük amcamı da evlendirip düğününü yapmış...

devam et panpa.

yıllarca böyle çalışmış babamla amcamlar... ardından ilçede bir çay bahçesi almışlar sonra da bir odun kömür deposu... çay bahçesini dedem çalıştırıyormuş, odun kömür deposunu ise 2 çalışan...

haluk amcanın kolundan tutarken çocuğun ayağı sakatmış diye babama üzülüp ağlayan dedem, bu kez sevincinden ağlamaya başlamış...

annemin babası rahmetli dedem gariban bir oduncu... dünyanın en duygusal adamıydı... sevinir ağlar üzülür ağlardı... böyle bir adam...

babam hayata bilmem kaç sıfır önde başlamış bir adam... ilçeden şehire kız istemeye gidiyor... millet şehre gelirken babam annem rahmetliyi ilçeye zütürmek için geliyor...

haluk amca cok değerli bir adam... dedem hatırını çok saydığı için çocuk ilçeden geliyor gelip gitmek zor olur diye ilk istemeye geldiklerinde vermiş anam rahmetliyi..

kapıdan çıkarlarken babamın aksadığını görmüş ve haluk amcanın koluna yapışmış...

oğlum haluk... bu çocuğun ayağı topal keşke daha önce söyleseydin sözü vermiş bulunduk artık dedikten sonra haluk amca dedeme dönüp...

merak etme garibanlıktan ayakkabısının bir topuğu yok demiş...

şu anda gözlerim doluyor bunları anlatırken arkadaşlar...

babanı da gibeyim mi ölmüşlerini gibtiklerim çekme o garıyın aq çekme