avını izleyen yaban hayvanı gibi izlerim babamı. ondan habersiz kapıyı aralar, yere çömelir, elimi çeneme dayar mütebessim bir ifadeyle izlerim babamı.

kameraya kaydeder gibi her hareketini aklıma, gözlerimin önüne kaydederim. külodunu çıkarmasya başlayınca içimi tarifi zor bir heyecan kaplar. kirli külodunu çıkarışı, kirli külodunu elinde büzüp kirli sepetine fırlatışı, tertemiz, ay gibi parlak pamuk gibi yumuşak züt lopları, yeni külodunu komidinden alışı ve giyişi...

bu sırada kendimi dizginlemek için parmaklarımı ısırırım, şu zütteki loplara bak nasıl da sallanıyor, şu güzelliğe bak diye kendi kendime konuşurum.

yeni külodunun üstüne pijamasını giyen babam odadan çıkınca banyoya koşarım. sizce neden? az önce çıkardığı külodun buharı kaçmadan, soğumadan, lezzeti bozulmadan, bayatlamadan kana kana koklayıp tadına varabilmek için, dişlerimi geçirip ekmek gibi yiyebilmek için...