evet hikayeyi çok uzun yazmayı planlıodum ama kısmet olmadı, 1 hafta ara da vermek istemediiğimden finale geçeyim.
- Aslında Ben Y'yim arkadaşlar.
- Yaşananları abimin gözünden anlatmak için kendimi ölü gösterdim.
- O sokakta yaşanan kaza doğru fakat ben kazadan ağır yaralı kurtuldum.
- Babam şizofreni hastası ama aslında abim de öyle.
- Sen abinin bu yaşadıklarını nerden biliyorsun dersen, söylediğim gibi annem de bizi terk etti ve şuan ikisiylede sadece ben ilgilenmeye çalışıyorum. Bu anlatılanlar bizim için gerçekti olmasada abim ve babam hayatını bunlarla sürdürüyor.
- Aslında Vural amca gerçekten ölü. Babamın takıntı yaptığı A,B,C de ölü.
- Her ikiside bizden bağımsız bir dünyada bunlarla birlikte yaşıyorlar.
- Malesef iyileşme şansları yok ama kontrol altında tutmaya çalışıyorum.
- Belli bir düzen olması gerekiyor. (mangal hala her pazar yapılır)
- Köpeğimin ölmesi doğru. Zaten benim için bardağı taşıran son damlada bu oldu.
- Babamın durumu çok daha ağır. Ona sık sık kim olduğumu anlatmam ve eski resimlerimizi
göstermem gerekiyor ...
- Bunları kaldırmak gerçekten kolay değil ama katlanmaya çalışıyorum.
- Hikayeyi yarıda kestiğim için üzgünüm. Babam ve abim kendi hayal dünyalarında saçma sapan şeyler yapıp başlarını çok belaya soktular.
- Artık babamın tek başına hareket etmesi yürümesi yemek yemesi bile çok zor.
- O yüzden biraz daha sakiniz ama yinede arada olmadık işlerin içine giriyorlar.
Neyse dinlediğiniz için teşekkürler. iyiki varsınız

Böyle finale kafam girsin.

Bence sizofren olan sensin ve babanla abini sizofren saniyosun

bence çok güzeldi panpa, yazarlık felan var mı?

Cok etkilendim, dilerim gercek degildir bu hikaye

vay ammınnaakoyyiim laa

Yazık la Annen Terkettiğinden beri hiç onu gördunmu