Evet beyler anlatıyorum..
Ben küçüklüğümden beri hiçbir işte iyi olamadım. Arkadaşlarım canavar gibi futbol oynarken ben daha topa vuramazdım. Babam beni izlerken acınacak gözlerle bakardı. Hep üzülürdüm geceleri ağlardım küçükken. Sırf babama laik bir insan olmadığım için. O da istemezmiydi çocuğu dışarda eğlensin top oynasın bir işte becerikli olsun. Beni hep abimle karşılaştırırdı. Abimin 10 parmağında 10 marifet vardır. Babam her zaman onu benden çok sevdi. Ama sadece bu olanlar benim değil onun da suçuydu. Bir kere olsun benle top oynamaya birşeyler öğretmeye çıkmadı dışarı. Ancak artık öyle değil. 2 sene önce lise 4 ün sonuna geldim ve YGS LYS den yüksek bir puan aldım. MF den girmiştim ve ilk 20.000 e girdim. Babam bunu duyunca gözleri doldu. ilk defa onu gururlandırmıştım. Geldi bana sıkıca sarıldı aferim oğlum dedi be panpalar o an cidden hayatta bir başarım oldupunu farkettim. Ancak bu sevincim fazla sürmedi. 1 yılın ardından bir gece evin koridorlarında Azrail aleyhisselamın nefesini hissettim. Babamın inleyişiyle uyandım. Odasına büyük bir hışımla gittim. Kalp krizi geçiriyordu. O gece babamı kaybettik. Ancak ben mutluydum. Mutluydum çünkü ölmeden önce benş bir kez olsun takdir ettiya o bana yeter. Mekanın cennet olsun baba...

Panpalarım inananıp inanmamak size kalmış ben sadece yaşadığım bir olayı anlattım. Siz siz olun babanızın değerini bilin. Özet yok isteyen okur. Hayırlı günler.

Baba ben de yapçam.

Allah rahmet eylesin lan gözlerim doldu bak.Tek amacım varsa o da babama layık olmaktır.

Ağlattin qumqi

Ne güzel panpa babam da beni bir kere takdir etmedi ben de hala topa vuramam sevmem futbolu ama babam hayatta illa ki o günler gelecektir. Başın sağolsun

Helal olsun pampa

Olenle olunmuyor be panpam

Babam bana aferin binin çocuğu derdi

Allah rahmet eylesin pampa mekanı cennet olsun

Babani gibim bin