babam gitti hayatımız sikildi anlatıyorum

yokmu okumak isteyen

sadece benim entrylerim için

http://inci.sozlukspot.co...@amucamun%20amuna%20goyam

anlat panpa

babamı hayal meyal hatırlıyorum 8 yaşındaydım birde 6 yaşında kız kardeşim vardı orta gelirli bir aileydik babam duvar kağıdı üreten bir firmada depo sorumlusuydu ben 2 inci sınıfa gidiyordum kardeşimse daha okula başlamamıştı annemse ev işleriyle ve bizle uğraşırdı babam bazen iş gereği yurt dışına çıkardı hangi ülkeye girderse gitsin her dönüşünde bize mutlaka hediye getirirdi ama ben en çok almanyaya gitmesini isterdim çünkü her döndüğünde o leziz alman çikolatalarından getirirdi tabi getirdiği gibi biterdi kardeşimle silip süpürürdük babamda bir daha yok size çikolata ne zaman getirsem hep siz yiyorsunuz daha ben tadamadım bile derdi ama sözünde duramaz yine getirirdi

önlerden rezerved.

reserved panpam ayırdım okuycam

reserved hocu

babamla annem gerçekten çok iyi anlaşırlardı severek evlenmişler. hep onlara imrenirdim farklı gözle bakardım anneme hep evleniceğim kadın senin gibi olsun ben babam gibi davranırım ona derdim. oda benim gibisini bulabilirsen evlenirsin der gülerdi hep nasıl tanıştıkları hakkında hiç bir bilgim yoktu anlatmazlardı ne zaman sorsak hep geçiştirirlerdi. hep merak ettiğim konu olmuştu bu hep aklımı kurcalamıştı. babam yine almanyaya gitmişti ve 3 gün orda kalıcaktı ve iş telaşından doğum gününü unutmuştu 3 gün sonrası yani 19 aralık cuma gününe denk geliyordu babamın doğum günüydü karşı komşumuz aynur ablalar eşi murat abi kardeşim elif ( gerçek isimler değil tabi ki ) ve annem süpriz bir karşılama yapmak istiyorduk babamın uçağı akşam 6 da inicekti eve gelmesi 8 i bulurdu ve biz tüm hazırlıkları tamamladık. tek ekgib olan şey babamdı saat 7:30 annem güzel giyinmiş, aynur abla ile murat abi televizyon izliyor, ben ve kardeşim ise mukavva kağıtlarına babam için bişeyler karalıyorduk

reserved

saat 7:50 yi gösteriyordu babam geldi gelicek evin içinde pervane olduk son hazırlıkları tamamlıyoruz. oturduğumuz apartmanın ikinci katındaydık yani giriş katı ve gelen arabalar tam karşı sokaktan gelmekteydi yani bu sokak ana caddeye bağlanıyordu ben ve kardeşim camda beklemeye başladık. taksi gelicekti ve babam içinden elinde bavul ve taksideyken bavulun içinden çıkarttığı çikolata paketleriyle olucaktı. ama saat 8 oldu babam yoktu. 8:30 oldu babam hala gelmemişti. annemler içerde mızmızlanmaya başlamıştı nerde kaldı bu adam diye annem aynur ablaya arasam mı sence ya ya da aramiyim trafik vardır belki diyordu. saat 9 oldu ama ortada babam yoktu iyice telaşlandık. birden karşı sokakta polis arabası belirdi bizim mahalleye girdi apartmanın önünde durdu. biz kardeşimle bakıyoruz ama kime geldi acaba bu polisler diyorum içimden zil çaldı içerdekiler polis arabasını görmediğinden hemen annem bağırdı bize çabuk gelin elif sen ışığı kapat kapıyı açıcam ben dedi. kız kardeşim ışığı kapattı ama ben gelenin polis olduğunu söyleyemedim. aklım ermiyordu heralde o zamanlar

murat abi pastanın mumlarını yaktı hemen salonun kapısından bakıyorduk dış kapıya. bizim katın ışığı yandı gelen kişi babam değil polisti. murat abi hemen ışığı yakıp koştu kapıya annem titremeye başladı. polis '' pardon hanfendi ahmet ***'in evi burası mı '' annemin dili tutuldu konuşamıyordu. biz kardeşimle hala salonun kapısından bakıyorduk. murat abi hemen evet burası dedi. polis kafasını eğdi ve talihsiz bir kaza olmuş ahmet bey havaalanında bindiği taksiyle gelirken kaza yapmışlar. taksici kontrolünü kaybedip karşı şeride geçmiş ve bir kamyonetle çarpışmışlar babam ön tarafta oturduğu için ön camdan fırlamış elindede çikolata paketi varmış çikolatalar savrulmuş bir kenara. burayı hiç unutmam panpalar aklımda hep farklı sahnelerle canlandırdım o polisin dediği çok koymuştu lan bana. doğum gününde ölmüştü babam. annem bir çığlık attı ben şimdiye kadar korkmamıştım öyle

reserved sonra okurum.

apar topar olay yerine gittik taksi öyle bir çarpmış ki kamyonete sol tarafı yani şoför koltuğunun olduğu yer komple içe girmiş. koltuk ile direksiyon yapışmış nerdeyse taksicide içinde sıkışmış ama o an ölmüş zaten taksici. babam ise yolun kenarına savrulmuş etraf kan gölü polisler önceden gelip babamın üstünü kapatmışlar ulan etrafta çikolataları görünce beni sıtmayla karışık bir ağlama tuttu bak yazarken yine ağlıyorum. adam yine bizi düşünmüş allah bilir elinde çikolata varken ne düşünüyordu. acaba o gülüşmelerimiz aklına gelmişmiydi ? annem çığlık atarcasına ağlıyordu murat abiler onu sakinleştirmeye çalışıyordu ben ve kardeşimse babamın olduğu tarafa gittik yere çömeldi bakıyoruz öylece. orda yatan adam babam lan benim diyorum. 8 yaşındaydım o zaman ama sanki o olaydan sonra birden 30 olmuşum gibi hissettim.

reserved okurum akşam

bizim hiç yakınımız yoktu beyler tabi şimdi daha iyi anlıyorum neden olmadığını. tek yakınımız karşı komşumuz murat abilerdi. çok yardımı dokundu bize babamı defnettik aradan 2 ay geçmedi murat abiler ev sahipleriyle anlaşamadılar mecbur taşınmak zorunda kaldılar iyice yalnızlaştık anneme ikinci darbe gelmişti. aynur abladan başka arkadaşı yoktu ve oda artık uzağa taşınmıştı. aynur abla taşındıktan sonra maddi durumdan işe başlamış ve perşembeleri izinliydi o izinli günlerindede bize gelirdi annemde hep iznini perşembeye aldırırdı evde ağlama günü perşembe günüydü. böyle böyle 4 sene geçti annem zorlanıyordu çalışırken ve bende erkeklik içgüdüsüyle bende çalışmalıyım diyordum. annemi zorla ikna ettim ve kendimi okuldan aldırıp konfeksiyon atölyesinde işe başladım 12 yaşımda başka ne iş yapabilirdim ki. ama kendime söz verdim kız kardeşim okuyacaktı. öyle eziyorlardı ki beni amk anlatamam dayak mı yemedim ağza alınmadık küfürler mi işitmedim neler neler. ama içimdeki his hep oğlum emre mecbursun buna çalışmalısın diyordu.

böyle böyle zaman geçti ve 18 yaşına gelmiştim artık annemi çalıştırtmıyordum ve ben sinemada çalışarak bizimkilere bakıyordum. iyi maaş almasamda yetiyordu allahtan babam gitmeden oturduğumuz evi satın almıştı. bize tek bıraktığı oydu. sinemada köpek gibi çalışıyordum kendimi kanıtlamam lazım diyordum okul okumamışım vasıf yok bir gibim yok tek ekmek kaynağım burası bişeyler yapıp yükselmem lazım burda diyordum. 6 ayda ekip şefi oldum maaşım 500 lira daha artmıştı ve artık bizimkilere daha rahat nefes aldırabiliyordum. bir bombada kardeşimden geldi. lisedeyken dıbını gibtiğimin bir binine aşık olmuş sen git sigaraya başla, anneme bıraktığım maaşın yarısı çal bu bine ver. bunu öğrendiğimde cinnet geçirdim resmen. bunu dövdüm ama insan gibi değil bildiğiniz çok sağlam dövdüm. sen git bine mesaj at abim beni dövdü falan resmini çek gönder. bu olayın sabahında işe giderken önümü kesti 3 kişi dıbına koyim bana giriştiler ne olduğunu anlamıyorum vuruyorlar. ben birini yakaladım aldım altıma sadece buna çalışıyorum ağzını burnunu yamulttum bildiğiniz. sonra arkadan bir bin gel sen bıçak sok karnıma. çığlık attım resmen amk hemen kaçtı bunlar. çevredeki millet hastaneye zütürdü beni hemen evimizin arka sokağı hastane daha caddedeyken oldu bu olay.

kardeşinde tam huurmuş amk. ergenlik işte

bizimkiler geldi başıma işte kız kardeşimden ses seda yok bende bilmiyorum ki amk beni bıçaklayan huur çocuğu bunun sevgilisi olduğunu. iş yerini aramış bizimkiler allahtan insiyatif gösterdilerde 2 haftalık ücretli izin verdiler. ben hala kim olduklarını düşünüyorum bu arada taburcu olmuşum evdeyim benim bu mal kardeşim ağlayarak anlattı panpalar ikinci cinneti geçirdim. ben bu kızı yine çok sağlam dövdüm bir daha okula gibseler göndermem seni dedim telefonunu aldım elinden falan. annem zaten çökmüş babamın olayından sonra bir güzelde annem dövdü bunu. neyse sinirden duramıyordum yatakta öyle uzandım tavana bakarak ağlamaya başladım. gibilen hayatım mı olsun babamın bizi soktuğu şu haller mi olsun bu gerizekalı kardeşimin bana yaptırdıklarımı olsun sıtmayla karışık ağlamaya başladım abi okul okumamışım cahilim amk zaten benim tek umudum bu kardeşimi okutmaktı o malda böyle bir bin yüzünden heba etti kendini öyle düşünüp ağlarken uyuyakalmışım. sarsıntıyla uyandım annem ağlayarak kaldırdı beni zıpladım direk yatağımdan noluyor diye elif anneme bıraktığım bütün parayı alıp kaçmış evden telefonu yok hiç bir tak yok içim yandı bildiğiniz. ben bu kadar fedakarlık yaparken o bir bin uğruna kaçtı gitti.