ilaçlar da fayda etmiyor artık. çoğu şeyi unutmaya başladı.
o eski "oğlum, maçı aç da seyredelim" gibi sözleri yok artık. bana karşı çok boş sanki. bazen dalıp gidiyor. dün ne yediğini unutuyor. hep 30 yıl önceki ya da daha da öncesi çocukluk anılarını anlatıyor. eskiyi hatırlıyor ama yeniyi hatırlamıyor.
ne yapacağımı şaşırdım. babamın bana olan sevgisinin azaldığını, hatta hiç kalmadığını düşünüyorum. boş boş bakıyor artık bana. sarılmıyor, benimle maç muhabbeti yapmıyor. 28 yaşındayım, işim ve maaşım olmasına rağmen çıkarıp harçlık verirdi koca yürekli babam. çoğu kişi yaşamıştır bu duyguları. o benim babam ama artık nasıl davranacağımı ne yapacağımı bilmiyorum. bu illetin de kesin bir tedavisi yok ki! off off. dertlendim dostlar.
bari gelin de sizinle iki dertleşelim. bir tavsiye verin kardeşinize, bir yorum yapın.