vay amk bunu yazmışım buraya

Üzüldüm kardeş..

ağlattın panpa

5 yaşındaydım o zamanlar. semt vermiyorum deniz kıyısına yakın yerde oturuyoruz. babamla her hafta bigibletimize biner balık tutmaya giderdik. benim 4 tekerlekli minik bigibletim vardı. her hafta tekne ile denize açılıp balık tutardık. bir gün tam tersi oldu. yine güneşli güzel bir havada bindik bigibletimize iskelenin oraya vardık. ben kovaları hazırlarken babam teknenin ipini çözüyordu. yanıma geldi kocaman kucakladı beni. misinaları hazırlamamı söyledi ve teknesine atlayıp kürek çekmeye başladı. uzaklaştıkça uzaklaştı misinaları hazırlamıştım fakat babam gözden yok olmaya başlamıştı. uzun uzun baktım arkasından denizde gözükmeyene kadar. saatlerce bekledim geri gelmesini gelmedi. bigibletime atlayıp eve geri döndüm.

annem sordu baban nerede diye gitti diyebildim sadece. endişelenmişti fakat belli etmemeye çalışıyordu. aradan 1 hafta geçti misinayı oltayı ve kovayı hazırlayıp atladım bigibletime koyuldum yola. gittim yine iskelenin oraya bekledimm bekledimm bekledimm babam gelmedi. tekrar eve dönmek zorunda kaldım. annem de telaşlıydı sürekli telefonun başındaydı. 1 hafta sonra yine hazırlandım yine gittim aynı yere bekledim bekledim gelmedi. geri döndüm tekrar. her hafta aynı saatte hava koşulları ne olursa olsun hep gittim o iskeleye hep bekledim. bir gün annem durduk yere bağırıp çağırdı bana. bigibletimin anahtarını aldı benden gitmiyorsun hiç bir yere dedi. ama babam gelicek dedim güler yüzle başladı ağlamaya. yürüyerek gittim o gün. umutluydum gelecekti iskelede oturup saatlerce bekledim ne gelen var ne giden...

annem de alışmıştı artık bu durumuma hatta kendisi bile hazırlıyordu balık kovamı misinamı. senelerce her hafta üşenmeden gittim aynı yere. sevgilim oldu onu ektim gittim, gezi oldu onu ektim gittim, arkadaşlarım çağırdı onları ektim gittim. hiç aksatmadan her hafta gittim oraya. şu an 25 yaşındayım 2 ay sonra evleniyorum ve hala da o iskelenin başına her hafta gitmekteyim