0
küçükken geceleri hep gelir annemle kavga ederlerdi. sessizce dinlerdim onları , hani dizilerde gösterilir ya bu tarz örnekler .. işte tahmin edemeyeceğiniz kadar kötü oluyor yaşaması . ilk başlarda boş boş gülerdi kendi söylediğine. tabi kadın canla başla bir an önce yatırıp sızması için uğraşırdı ama alkolik işte laf anlamıyor sürekli aynı şeyleri tekrar eder kendi bildiğini yapar yaptırdı.
bir süre sonra sinirlenir annemi ölesiye döverdi ,durdan bile anlamaz tüm gücüyle böylesine narin canlıya saldırırdı.. ne yapacağımı bilmezdim ama o feryat seslerini duydukça içim parçalanır ağlamaya başlardım. elimden ne gelebilirdi ki? napabilirdim daha 5 yaşındayken?
en sonunda yerimde duramayarak odamdan ağlar bi biçimde babanım yanına giderdim ve yeter diye ağlardım karşısında. nedense tek beni dinlerdi ama o annemin dağılmış ve morarmış yüzünü gördükçe korkudan geberirdim resmen. keşke keşke hiç olmasa diye dua eder sürekli barışmalarını isterdim.. ama olmazdı işte , çok kötü bir çocukluk geçirdim ve bu olayler her gece devam ederek 14 15 yaşıma kadar sürdü.. şu an bile alkollü birisi görsem ki öküz gibiyim ve 20li yaşlardayım, korkarım .. çünkü bilinç altıma yerleşmiş bu olgu ,ne zaman da düzelir hiç bilmiyorum.
bilin lan ailenizin değerini bilin ...
