+1
-1
Merhaba herkese. 2.05.2013'de babamı kaybettim. Allah kimselerin başına vermesin. Hastaneye bile yetiştiremedim. Annem uyanık olmasına rağmen kapısını açıp bakmamış. Baksaydı belki hastaneye gidebilecektik. Kız kardeşim buldu babamı yerde. Annem bu sırada müzik dinleyip çay içiyordu. Teyzem karşı komşumuz koştuk. Yetiş dedik gelmedi, kapıyı suratımıza kapattı. Parkta ağladık saatlerce. Yada bana saatler gibi gelen bir süreyle. istanbul'a getirdim babamı istediği gibi memleketine... Babamın amca kızları bize kapısını açtı. Dayı kızları ev verdi. ilgilendi herkes. Sonra annem her zamanki gibi huzursuzluk çıkarttı, ben geri dönmek istiyorum dedi. Sevgilimden borç para aldım. Evi tekrar kirada bir eve taşıdım. Sırf annem ve kardeşim mutlu olsun diye bir sürü borca girdim. Ve bir gün annemin kardeşinden ve kocasından dayak yedim. Hem de ne dayak. Kafamı duvarlara vurdu o adam. Sebep ise ben bu evin kirasını ödüyorum demem. Teyzem bıçakla bile yürüdü üstüme. Polis çağırdım. Darp raporu aldım. Şikayetçi oldum. Ama sevgilim geldi. O halimi gördü ve toparlan dedi. Gece yarısı bilmediğimiz bir otobüs firmasının arabasına bindirip beni babamın amcasının kızının evine yolladı. Bütün bunlar babamın ölümünden yalnızca 54 gün sonra oldu. Şimdi 1 ay oldu burda kalıyorum. Kız kardeşim borç aldığımız parayı ödemeyecekmiş. Benden gizli yalan yanlış işler yapıyorlar. Bu arada ben tekrar üniversiteyi kazandım. Derece yaptım. Eşyalarımı almak için eve gittim. ilgilenmediler bile. Sevgilim para istemiyor elbet benden. Ama sürekli ailem için de konuşuyor. Beş kuruşsuz oturuyorum insanların evinde. Üstelik yıllardır görmediğim insanlar. ağlayamıyorum bile arık. Babam çok başka bir adamdı. Bunlar sadece özet. bence çok insan şükür etmeli. Detaya girmek istemiyorum ama 32 yaşındayım ve sanki 60 yaşındaymışım gibiyim...
