içeri yavaşça girdim. Kardeşim beni farkedip aniden bir şeyleri kapattı ekranda sonra bana döndü. Abi noluyor ya? Tam neyi kapattığını seçemedim ama sinirim tepeme fırlamıştı yine. Lan asıl sana noluyor? dedim. Ne işin var benden habersiz odamda hadi onu da geçtim benden izinsiz bilgisayarımda?? ilk önce bişeyler eveleyip geveledi anlamadım. Ben de sinirden dayanamayarak bir şey mi izliyordun amk? Lan yoksa anime mi izliyordun ha? dedim. Kardeşim afalladı mal gibi bakmaya başladı bana bu sözlerimden sonra. Sonra durdu durdu atağa geçerek o beni bombalamaya başladı aklı sıra. Anime ne abi diye soruyor. içimdeki ses de Amk, inşallah salağa yatmıyorsundur yeliz diyor. Senin bilmen gereken bir şey değil dedim bende kestirip atarak. Hadi şimdi defol git bidaha da odama izinsiz adım atmayacaksın! diye sert bi tepki koydum. Biraz ağlamaklı oldu sonra cevap vermeden odadan dışarı çıktı. Bense Jeff Hardy nin Randy Orton ' un üstüne 2. kattan atladığı o meşhur sahne gibi pc nin başındaki çalışma koltuğuna 3 adım öteden atladım. Ne yapacam tabiki de geçmişi kontrol edecem bu kız ne taklar yemiş diye. Neyse bilgisayarın başına geçip hemen geçmişi göstere tıkladım.

Bu ne amk. Geçmişi göster diyorum hiç bi tak olmuyor. Geçmiş temiz. Lan ben mi halisülasyon gördüm. Kardeşim kapattı bi şeyleri ama geçmiş en son bıraktığım gibi tertemiz. Neyi kapattı olum o zaman bu kız. Aslında önce geçmişi temizleyip sonra pc de takılmaya da devam etmiş olabilir. Ya da pc nin içindeki gizli dosyalarıma mı baktı? Kafamda deli sorular. Neyse amk her şeyi gibtir ettim. Aklım yine gibimin derdine düştü. Depo yine dolup taşmıştı. Bu kadar da hormonlarına sahip çıkamaz bir abazaydım işte naparsın. Biraz nette takılıp kendimi olaya iyice hazırladım. Tanrı affetsin olan oldu yatmadan önce gusül güme gitti yine ama bu sefer boru inceden sızdırdığından temizliği çok daha kolay oldu. Gece saat 01:15 civarıydı herkes yatmıştı o yüzden kimseye de yakalanmadım. Bari uyurken karabasan basmasa da ertesi güne huzurlu başlayabilsek. Gece yatmadan babamın aldığı yüzükle kolyeyi hangi oruspuya verdiğini düşünerek uyuyakaldım.

Not: Önce seni bulacam oruspu!

Öğleye doğru uyandım mk. Hayvan gibi uyumuşum. Ağzımdan salyalar falan akmış yatağa, odada oksijen seviyesi en alt seviyelere düşmüş. gibi yatağa dürtmeyi bırakıp odadan çıkmaya karar verdim. insan yemeden kaç saat dayanabilir bilmem ama bende Ezgi Sertel açlığı vardır. Karnım doysa gözüm doymaz. Bizimkiler de bunu biliyor ama beni kahvaltıya çağırmıyor. Akılları sıra beni rahatsız etmek istemiyorlar. Amk ota taka yumrukluyorsunuz kapıyı konu yemeğe gelince mi rahatsız etmek istemiyorsunuz.?! Neyse yine kendi işimizi kendimiz görecez diyip yüzümü salya ve bilimum pisliklerden kurtarmak için banyoya yöneldim.

Not: Mia Malkova Aletta Ocean dan daha iyi gibişiyor.

Elimi yüzümü biraz toparladıktan sonra aşağı indim. Kimse yoktu doğal olarak annemle kardeşim bi yerlere gitmiş sanırım, babam da muhtemelen işe gitmiş (!) k. Benim uni. 2. Öğretim olduğundan uyku konusunda rahattım. Eve de yakındı zaten yol da sıkıntı olmuyordu. Zaten ev herkesin işine okuluna nerdeyse aynı mesafede bulunduğundan dışarılarda karşılaşma oranımız 1.05 ti. Hergün illa ya annemle kardeşim aynı anda gelir. Ya babamla ben aynı anda eve gelirdik. Yoksa çok birbirimizin gibinde olan bi aile değildik herkes kendi kafasında kendi ütopyasının semih 'i olmasını bilirdi.

Not: Semih adada gizem kerimoğlunu düdüklüyor olabilir.

indim aşşağı mutfağa. Açtım dolabı dolap taptakır kupkuru amk. Kurumuş limon bile yok yumurtalıkta o derece. Biz bu kadar fakir miyiz bu dolabın hali ne lan? Aşağılarda yarısı küflü bi kaşar peynir buldum. Beynimde burası survivor diye Acunun sesi yankılanıyor. Noluyor amk geldiler heralde bana diyip acunu gibtir ettim. Ekmek arayışlarına başladım. Neyseki ekmekten bol bi şey yoktu bizim evde. 2 dakkada tost-ayran yapıp midemi şenlendirdim. Karnım doyduktan sonra beynimin çalışmasına sıra gelmiş olacak ki: Amk dedim fırsat bu fırsat ne duruyorsun? Babamın ne taklar yediğini araştırmanın tam zamanı. Hazır evde kimse yokken bi karıştırayım şunun dolabını falan belki elle tutulur bi kanıt çıkar karşıma. Ellerimi mutfak detarjanıyla hızlıca yıkayıp yatak odasına doğru yöneldim.

Not: Baba karşımda yatarken kıçını kaşımayı bırakmalısın.

Annemlerin yatakodasına aylardır girmiyormuşum meğerse her şeyin yeri değişmiş amk. Bunu farkedince mahremiyetlerine aylardır gösterdiğim saygı için kendimi tebrik ettim. Dolapları yavaş hareketlerle açmaya başladım. Kendimi müfettiş Gagget gibi hissedip bir yandanda ağzımla Pulp Fiction ' dan misirlou yu çalıyorum dırırıırırırırı diye. Kilot çekmecelerini falan kontrol ettim. Annemin falan iç çamaşırlarını görünce biraz fazla ileri gidebileceğimi düşünüp oraları deşmek istemedim. Babam olacak oç baya iyi iş çıkarmış hiç kanıt yoktu dolaplarda. Zaten evde kanıt bırakacak kadar da salak olamazdı heralde. Ya da olabilir miydi? O anda babamın yattığı taraftaki başucu etejerinin birinci çekmecesinden muhtemel beyaz bir zarf gözüme ilişti.

Amk gerçekten bildiğin zarftı bu. Açtım baktım içinde kağıt da var. Biricik aşkım, yazıyor. Ama gerisi yok Sonunda bulmuştum amk. Tamamlanmayı bekleyen bu pekekentlik kanıtını bulmanın verdiği coşkuyla annemle kardeşimin geldiğini duymamışım. Annem sesleniyor içerden signornotforallow uyandın mı diye? Ben de panik oldum ama kanıtı da yerine aynı bıraktığım gibi koyup annemin hemen bulmasını sağlamak istemedim. Çünkü daha tamamlanmamıştı. Benim komplo kurduğum bile düşünülebilirdi bu konuda. Onun için olay yeri incelememi yarım bırakıp kanıtı bulduğumdan daha gizli bir şekilde ilk günkü gibi tertemiz olarak yerine bıraktım. Anneme gözükmeden mutfağa sıvıştım. Annem beni mutfakta gördüğüne şaşırmıştı. Noldu sen hiç mutfağa girmezdin demek o kadar acıktın ehuehu diyor. Kaşlarımı biraz çattım nereye gittiniz sabah sabah bu dolap neden kupkuru tastakır? Biraz evine yemek alsana açlıktan ölmemizi mi istiyorsun? diyerek kabalık ettim. Bu kabalığı konuyu başka yerlere çekip üzerimdeki paniği atmak için bilerek yapmıştım.

Not: Anne her şey senin iyiliğin için.

Annem biraz bozuldu hatta baya bi bozuldu ses etmeden ellerindeki torbaları yere fırlattı. Torbalarda salam sosis ve domatesler yerlere saçılmıştı. En sevdiğim ketçap heinz i de almayı unutmamıştı. Birden kötü oldum arkasından koşup özür dilemek istedim. Fakat yapamadım. Kardeşim de arkadan bana bakıyordu. Sanki kötü bir insanmışım gibi. Bana öyle hissettirdi. O an yer yarılsa da içine girsem diye düşünüyordum. Sahi yer yarılsa bile şuanki durumumdan daha dibe asla düşemezdim. Poşetlerden çıkan yiyecekleri dolaba yerleştireyim bari dedim. Kafamı toparlamalıyım ve bu işi bugün bitirmeliyim.

Not: Her şeye rağmen annem babamı seviyor olabilir.

Günümün o andan sonraki kısmı tamamen taktan beter geçti. Kardeşim hazırlanıp okula giderken annem suratıma bile bakmıyordu. Annemle kardeşim evden çıkınca ben de daha fazla evin o kasvetli havasına danayamayak kendimi dışarı attım. Mahalleden bi kaç yüz görür kafamı dağıtırım diye düşündüm. Sokaklarda avare avare saatlerce dolaştım. Olan biten her şeyi tekrar tekrar kafamda canlandırarak en doğru yolun ne olduğuna karar vermeye çalıştım. Ben böyle kendimce anneme iyilik etmeye çalışsam da aslında bir yuvanın yıkılışına şahitlik edecektim. Kardeşim daha 12 yaşındaydı ve ben işsiz güçsüzdüm. Annem de ev hanımı olduğundan ayakta duramazdı. Babamla ayrılırlarsa ev tamamen dağılacak kardeşimin pgibolojisi alt üst olacaktı. Ben kendimi kurtarırdım. Fakat annem ve kardeşime olacakları düşününce bazı tereddütler yaşıyordum. Saatler ve sokaklar bitince okula doğru yürümeye başlamıştım. Midem de saatlerdir dolaşmanın verdiği yorguntan bitkin düşmüş yemek diye yalvararak gurulduyordu. Okula biraz erken gittiğimden kantinde biraz atıştırmaya karar verdim. Kantinde de sınıfta yakın bulduğum arkadaşlarımdan Yekta tek başına oturuyordu. Pitost la zero kola alıp yanına doğru yöneldim. Belki biraz konuşmak bana iyi gelebilirdi.

Not: Yeliz senin için en doğru kararı vereceğim.

Yektaya durumlarımdan bahsetmek istedim. Fakat beni dinlemiyor gözüküyordu. Ben de vazgeçtim. Okul bitince avere olmuş eve dönüyordum. Yolda babamı dünkü kuyumcudan çıkarken gördüm. Gözlerim faltaşı gibi açıldı. Bu ne amk bu oruspuya kaç tane hediye alıyorsun? Hemen gizlenip peşine düştüm. Bu gün her şey bitecek diyordum. Ne olucaksa olacak.

Not: Kardeşimin bilgisayarımda ne işi olabilir ki?

Babam tanıdık olmayan sokaklardan geçti. Peşinden ayrılmadım. Kendimi de farkettirmedim. Ulan puşt herif nereye gidiyorsun diye fısıldanıyorum kendi kendime. Sokakların bitiminde ana caddeye çıktı. Cadde tanıdıktı. Az ilerde eskiden dersanemin olduğu bina vardı. Altında da bim vardı. Bim duruyordu ama dersanem kapanmıştı. Çok anılarım geçmişti o caddede. Yolun bi tarafı restaurantlarla doluydu zaten. O restaurantların mönüleri de baya tuzluydu. Öğrenciyken en fazla çay içebilmişimdir o restoranlarda. Cadde o akşam bin bir gece masalları gibi ışıl ışıl parlarken babam fiyakalı restaurantlardan birine giriş yaptı. Ben de yolun karşısında bimin yanındaki binanın girişine babamın oturmaya hazırlandığı masayı rahat görebilecek bi yere konuşlandım.

Bütün bu silsilenin içinde ne yapacağımı bilmez halde bekliyordum. Beşiktaşlı olmamın verdiği sabırla beklemeyi sürdürdüm. Her şey sessizleşmiş etrafta kimsecikler yok hissiyatı tüm bedenimi gondiklemeyi başarıyordu. Bense sadece öfke, kin ve nefret duygularıyla hareket ederek aile saadetimize nifak tohumları eken babacığımı uzaktan gizlice seyrediyordum. Aile saadetimiz dediysem son 9 yıldır öyle bi saadetten bahsetmek mümkün değildi zaten. Sadece kavga gürültü bazen barışma. Bazen de hiçbir şey olmuyordu evimizde. Ben kendimi tamamen kapanda hissediyordum. Hayallerim vardı ama bencilce davranamazdım. Annem benim her şeyimdi ve onu yüzüstü bırakamazdım. Derken bir bayan restauranta giriş yaptı. Arkası dönük abiye mini elbisesiyle yüzünü seçemedim. Muhtemelen güzel bi kevaşeydi. Çünkü babam annemi kolay kolay aldatmazdı. Ya da bu sadece bir varsayım. Babamı ne kadar tanıyordum ki?

Not: Champion Begibtas!

Kevaşe tam babamın karşısına oturmuştu ki yüzünü gördüm. Kumral, buğday tenli 1.65 boylarında alt segment bir kevaşeymiş. Öyle çok güzel falan da değil ha ortaya karışık azar azar kıvamında. Sokuk bir tipi var. Annemin yanında oruspu gibi kalır ki öyleydi de. Baba dıbına koyayım ben senin bu kaşar için mi vazgeçtin annemden. O kadar fedakarlık yaptı cefanı çekti. Kötü zamanında sinesine çekti bi çok şeyi. Senin yaptığın tam bi kaltaklık, tam bir yavşaklık abidesi örneği. muallaknin pekekentin önde gidenisin. Daha bunları o anda söyledim. Zamanı gelsin yüzüne daha bilmediğin küfürleri edeceğim. Belki kavga ederiz. Elimi kana bulamak istemem. Senin gibik hayatın için kendi hayatımı karartamam. Ancak seni bitireceğim. Çok daha farklı yöntemlerle, hem de ellerimi hiç kullanmadan diye planlar yaparken telefon titredi mesaj geldi amk. Küfürler ederek mesaja bakmaya çalıştım. Sonra kimden olduğunu görünce morarmaya başladım. Mesaj kimden mi dersiniz? Ütopik birinden. O anda mesaj atması gereken en son kişiden. Annemden.

Annem nerdesin diye sormuş. Kim milyoner olmak istersinizdeki milyonluk son soruyu cevaplayan kız gibi kasılıp kaldım. Aynen onun gibi en alakasız seçenekleri bile değerlendirmeye başladım. O anda babamın fişini çekme fırsatı ellerimdeydi. Ne yapmalıydım. Anneme her şeyi açıklayıp o gece o an ailemizin miladını tekrar başka bir yöne çekme kararı parlaklarımın ucundaydı. Ancak babamın pekekentlikte kendini bu kadar geliştirmesi inkar ederek ikna etme şansını da arttırıyordu. Hem de bu iş sms ile olacak iş değildi annem benim taşak geçtiğimi düşünebilir ciddiye almayabilirdi. Babamı daha açık daha net savunmasız bırakıp onu truvadaki gibi kendi evinde fethedecektim. Bütün seçenekleri değerlendirdikten sonra rez aldım. Bu seçenekler değerlenebilirdi.
Şaka bi yana en doğru kararın anneme yine ve yeniden onun iyiliği için şimdilik bu konuda son kez yalan söylemek olacağı kararını aldım. Arkadaşlarla takılıyoruz, yemeğe bekleme.

Benim buradaki işim bitmişti. Babamın ne taklar yediği gözlerimin önündeydi fakat bunun maddi bir kanıta dönüşmesi gerekiyordu. Bunun için yapmam gerekense basitti, tüm detektifliklerin çözümlenmesi ni sağlayan ikinci temel prensibi gerçekleştirmek yani fotoğraf çekmek olacaktı. Biliyorsunuz ki birincisi taktan bir büyüteçtir. Neyse iphone 5s min kamerasını hazırlayıp yolun karşısına geçtim. Restaurantın kapısına doğru yanaştım. Bu restaurant da diğerleri gibi cam modasına uyup boydan boya cam kaplamadan oluşuyordu. Bu benim işime gelirdi çünkü babamın pekekentlik manzarasını fotoğraflamak çok daha kolay olacaktı.

Not: (bkz: Maddi maddeden oluşan manevi karşıtı sıfat") bu şekilde kullanılır.

Cama çok yaklaşmadan uzaktan çektim bi kaç poz ama çok net degildi. Bu böyle olmayacaktı b planımı uygulamaya koymaya sıra gelmişti. Video açarak önlerinden geçecektim. Bu riski almaya değer miydi diye kendimi sorgularken buldum kendimi ve bunun için kendimi kınadım. Bu benim davamdı ve bu uğurda her şey mübahtı. Iphone 5s min kamerasını atik bi sensitivityle video moduna çevirdim ve yürümeye başladım.

Yürüyüp geçtim önlerinden beni farketmemiş olacaklardı ki ilerde video olmuş mu diye kontrol amaçlı durduğumda bunları da uzaktan dikizledim. Sıfatlarını bozmamış oturuyorlardı hala karşılıklı sıfatlarını gibtiklerim. Video da olmuştu her şey net gözüküyordu. Hızlı falan değildi durdurunca yüzler bacaklar her şey tüm çıplaklığıyla ortadaydı. Beynimde duman manası yok çalına çalına evin yolunu tuttum. Yapacak hiç bir şey yoktu. Hiç bir şeyin manası yoktu. Bu gece artık benim için prison break ' in sonu gibiydi. Her şey bitmişti.

Not: Manası yoktuuurrr, Manası yoktuurr yok bu gafletin.

Eve hızlı adımlamalar sonunda ulaştım. Bugün dünden daha yorucu bir gündü. Zile bastım. Açan yok tepik falan attım anca açtılar. Kardeşim kapıyı açtı hoşgeldin abi diyor. Amk nerem hoşgeldi Yeliz. Babam dışarda başka karıları düdüklesin sende evde mal mal spagetti kemir. Hepinizi uyandıracam bu evde Rönesans yaşatacağımm ulann. Neyse fazla gaza gelmedim bu kadar. Hoşbulduk dedim yalandan. O da yavaştan voltasını aldı. içeri gittim açım anne bana da yemek koy dedim. Annem bön bön bakıyor. Hani sen arkadaşlarınla yemek yiyecektin beklemeyin yemeğe beni demiştin? diye soruyor kadın haklı olarak. Hay amk yine yemeden sıçmayı başardım. Ben gerçekten yalan olayını beceremiyorum. Zaten becerenler de çok zeki insanlar. Ben söylediğim yalanları aklımda tutamıyorum ki mk. Çok temiz kalpliyim onun için yalana ihtiyaç duymam zaten. gibtir git signornotforallow bu kendine söylediğin gibik bir yalan zaten.
Dedim bi yemek verecen kırk takla attırıyorsun ha! Annem sabahki yaptığım eşeklikten sonra bu yaptığıma ne tepki verecekti merak konusu. Annemi seviyorum diyorum kadına yaptıklarıma bak. gibiğin tekiyim işte nolcak.

Annem bu seferki hayvanlığımı giblemez göründü. Bunun daha fazla canımı acıtacağını biliyordu. Görmezden gelmek onun en büyük silahıydı. Babamla kavga ettiklerinde ertesi gün iki yabancı gibi dolaşırlardı ve babamı dize getirip haksız da olsa özür dilettirmeyi başarırdı. Ancak ben o kadar uzatmak istemedim. Annemi yeterince üzmüştüm belki daha da üzecek haberler verecektim. Kısa yoldan barışmak için önümden sertçe aldığı tabağımı tutarak: tamam kız kusura bakma ikidir sert yapıyorum sana ama benim kişisel problemlerim var seninle alakası yok bak özür dilerim biliyorsun böyle yapınca üzülüyorum. Diyerek gönlünü almaya çalıştım. Annem de büyüklük ben de kalsın yarram der gibi bakarak tamam tamam deyip geçiştirdi. Ama yüzünün asıklığı kaybolmuştu. Mission completed di ve yemeğe odaklanabilirdim. Bu gece gördüklerim kafamda flashback ler çaktırarak tekerrür ederken spagettimi yemeye koyuldum. Annemin sabah aldığı Henz ketçabı hayvanca dökmüş olmalıyım ki dalgın dalgın yemek yediğim için masaya üstüme başıma hep ketçap bulaştırdım. Öff temizlik yapmak çok taktan bir şey. Amk aslında sofraya ilk oturup ilk kalkan ben olurdum bugün nedense dalgınlığımdan sofrada tek ben kaldım kardeşimle annem kalktı kendi tabaklarını kaldırıp. Yeliz yukarı çıktı annemde televizyonun başına geçti ben olmama rağmen (!) Ben kaldım sofrada bi 20 dakka falan daha. Annem beni giblemiyor artık kadın da alıştı. sağım solum belli değil onun için bir şey sormuyor. Yemeği bitirdim yalapşap sofrayı kaldırıp sildim. Dedim bu yorucu günden sonra nasıl rahatlanır? Tabiki şakşuka yaparak. Önce üzerime bulaşan ketçapları temizlemek için banyoya çıkmam gerekti. Neyse çıkıyorum merdivenlerden yukarı bir de ne göreyim ebesini gibeyim bu ney amk benim odanın kapısı yine aralıklı. Bu kız beyin özürlü mü? Lan yeliz inşallah içerde değilsindir. Geçenki uyarımı ciddiye almamışsan yanılıyorsun bu sefer fena olacak. Zaten canım burnumda bi de senle uğraşmak istemiyorum. Umarım kapıyı açtığımda karşımda seni görmem. Yoksa bu sefer kurtuluşun yok. Bi sopayı hakettin.

Ben malımı biliyorum abi, yine yanılmadım. Yeliz yine pc nin başında. Aniden girdim ne yapıyorsun burda lan! diye bağırarak onu paniğe sürükledim. Eli ayağına o kadar dolandı ki bu sefer ekranda baktıklarını en fazla alta atabilmişti. Bu sefer geçenki kadar kolay kurtulamazsın benden Yeliz. Aç lan neyi alta attıysan! diyorum. Yeliz elimi kolumu tutuyor abi lütfen yapma lütfen diyerek yalvarıyordu. Yeliz çekil önümden bak kötü olacak dedim. Baktım hala direniyor tuttuğum gibi yatağa fırlattım. Bakalım bu kız benden neler saklıyor. Mouse u elime alıp simge durumunda büyüte clickledim.