Kevaşe tam babamın karşısına oturmuştu ki yüzünü gördüm. Kumral, buğday tenli 1.65 boylarında alt segment bir kevaşeymiş. Öyle çok güzel falan da değil ha ortaya karışık azar azar kıvamında. Sokuk bir tipi var. Annemin yanında oruspu gibi kalır ki öyleydi de. Baba dıbına koyayım ben senin bu kaşar için mi vazgeçtin annemden. O kadar fedakarlık yaptı cefanı çekti. Kötü zamanında sinesine çekti bi çok şeyi. Senin yaptığın tam bi kaltaklık, tam bir yavşaklık abidesi örneği. muallaknin pekekentin önde gidenisin. Daha bunları o anda söyledim. Zamanı gelsin yüzüne daha bilmediğin küfürleri edeceğim. Belki kavga ederiz. Elimi kana bulamak istemem. Senin gibik hayatın için kendi hayatımı karartamam. Ancak seni bitireceğim. Çok daha farklı yöntemlerle, hem de ellerimi hiç kullanmadan diye planlar yaparken telefon titredi mesaj geldi amk. Küfürler ederek mesaja bakmaya çalıştım. Sonra kimden olduğunu görünce morarmaya başladım. Mesaj kimden mi dersiniz? Ütopik birinden. O anda mesaj atması gereken en son kişiden. Annemden.

Sinirim yatışınca annemle yelizi odadan çıkardım. ferre izliyecek takatim kalmadığını anlayıp o günün verdiği yorgunluğa dayanamayıp kendimi yatağa attım. Ancak ertesi gün öğlene doğru kendime gelmiştim. Kendimi zorla yataktan kaldırdım. Yastık izi suratımda banyoya gittim. Elime yüzüme su çarptım. Yelizin odası kapalıydı. Aşağı indim. Mutfaktan takır tukur sesler geliyordu. Annem mutfağı toparlayıp bulaşıkları diziyordu. Beni görünce bana baktı yüzünde yeni ağlamışlığın verdiği mahmur ifade vardı. Gözleri kızarmış nemli. Beni görünce hemen kafasını çevirip yüzünü gizlemeye çalıştı. O anda ben de hüzünlendim. Tahmin ettiğim şey mi olmuştu? Bunu öğrenmenin en kısa yolu sormaktı ben de sordum cevabı tahmin edercesine. Ne oldu anne? Annemin gözleri tekrar doldu bana bakarken sözlere gerek kalmadan gözlerle anlaşıyorduk. Baban dün gece eve gelmedi diyordu gözleri ve ağzı da bunu teyit edercesine kısık sesle gözlerine tercüman oldu.

Ben malımı biliyorum abi, yine yanılmadım. Yeliz yine pc nin başında. Aniden girdim ne yapıyorsun burda lan! diye bağırarak onu paniğe sürükledim. Eli ayağına o kadar dolandı ki bu sefer ekranda baktıklarını en fazla alta atabilmişti. Bu sefer geçenki kadar kolay kurtulamazsın benden Yeliz. Aç lan neyi alta attıysan! diyorum. Yeliz elimi kolumu tutuyor abi lütfen yapma lütfen diyerek yalvarıyordu. Yeliz çekil önümden bak kötü olacak dedim. Baktım hala direniyor tuttuğum gibi yatağa fırlattım. Bakalım bu kız benden neler saklıyor. Mouse u elime alıp simge durumunda büyüte clickledim.

Annemlerin yatakodasına aylardır girmiyormuşum meğerse her şeyin yeri değişmiş amk. Bunu farkedince mahremiyetlerine aylardır gösterdiğim saygı için kendimi tebrik ettim. Dolapları yavaş hareketlerle açmaya başladım. Kendimi müfettiş Gagget gibi hissedip bir yandanda ağzımla Pulp Fiction ' dan misirlou yu çalıyorum dırırıırırırırı diye. Kilot çekmecelerini falan kontrol ettim. Annemin falan iç çamaşırlarını görünce biraz fazla ileri gidebileceğimi düşünüp oraları deşmek istemedim. Babam olacak oç baya iyi iş çıkarmış hiç kanıt yoktu dolaplarda. Zaten evde kanıt bırakacak kadar da salak olamazdı heralde. Ya da olabilir miydi? O anda babamın yattığı taraftaki başucu etejerinin birinci çekmecesinden muhtemel beyaz bir zarf gözüme ilişti.

Şimdiyse bu anlattıklarımın üzerinden 2 yıl geçti. 2 yıldır babamı görmüyorum. Babam kardeşim ve annem için nafaka ödüyor. Yeliz 14 buçuk yaşında artık. Okulu değişti biz o evden taşınınca. Yeni arkadaşlara ve yeni çevreye alışması biraz zor oldu. Annem 2 yıldır teyzemlerin dükkanında çalışıyor. ilk başlarda yüzü donuktu ve çok sık konuşmuyordu. Ancak son 1 yıldır toparladı artık eskisinden daha mutlu. Bense okuldan arta kalan kısımlarda part time işlerde çalışıyorum. Üniversite son oldum artık kpss ye hazırlanıp atanmaya çalışacağım ailemin geleceği için.

Not: Bazen son sandıklarımız yeni başlangıçlar için birer kapıdır.

Enlargeyourpenis. Sen ya osun. Yada muadili. Aynı tadı veriyorsun rez.

Ben bağırıp çağırırken annem yukarı çıktı. Beni sakinleştirmeye çalışıyor oğlum ne oldu diyerek. Dedim ne olacak görmüyor musun? Sapığın biri kardeşime ferre yollamış. Yeliz anne mervenin abisi anne diye hıçkırarak ağlıyor. Annem bunu duyunca durumu anlamış ifadesiyle beni sakinleştirmeye koyuldu. Diyor Mervenin abisi pgibolojik destek görüyormuş. Apartmandakilere falan sarmış. Çocuk eti cinle capy içerek gün geçiriyormuş. Delinin tekiymiş anlayacağınız. Benim sinirim hafifledi biraz bunları duyunca hemen engelledim yelizin facesinden o gavatı. Adını enquiry iglesias(hero) yapmış zaten deli olduğu ordan belli. Neyse dedim deliyle deli olma signornotforallow, annem de o olayın ertesi günü mervenin annesine bu konu hakkında konuşmaya misafirliğe gideceğini söyleyip beni yatıştırdı.

Not: enquiry sen anneme dua et yoksa gibmiştim belanı.

Bi elimde iç içe geçirilmiş atmık dolu pençeteyi iyice sıktım. Atmıklar hep elime yapıştı o ara. Neyse aldırış etmedim. Üzerimde daha yeni boşalmışlığın verdiği rehavet ve birine yakalanınca ortaya çıkan ne, kim, ne oldu ki pgibolojisi vardı. Kardeşime yakalanınca da o pgibolojideydim. Onun soru sormasına fırsat vermeden atikliğimi konuşturup senin sınavın yok muydu yarın, çalıştın mı, git çalış bence dedim. Ne sınavı ya daha sınavlar başlamadı ki dedi. Amk ne bileyim senin sınavlar ne zaman başlayacak sanki çok umrumda. Neyse dedim sen yine de çalış oku kızım oku abi tavsiyesi diyerekten nasihat vererek canını sıkmaya çalıştım. Sıkılıp gider başımdan da kurtulurum diye. Mal kardeşim beni yanıltmadı ve başımda dikilmeye devam etti. Elindeki ne diye soruyo. Atmıklarım var güzel kardeşim bakmak istersen vereyim mikroskopla incele. Tobeestafurullah. Çattık. Elim kanadı hadi çekil diyerekten savuşturdum. Banyoya attım kendimi hemen.

Benim buradaki işim bitmişti. Babamın ne taklar yediği gözlerimin önündeydi fakat bunun maddi bir kanıta dönüşmesi gerekiyordu. Bunun için yapmam gerekense basitti, tüm detektifliklerin çözümlenmesi ni sağlayan ikinci temel prensibi gerçekleştirmek yani fotoğraf çekmek olacaktı. Biliyorsunuz ki birincisi taktan bir büyüteçtir. Neyse iphone 5s min kamerasını hazırlayıp yolun karşısına geçtim. Restaurantın kapısına doğru yanaştım. Bu restaurant da diğerleri gibi cam modasına uyup boydan boya cam kaplamadan oluşuyordu. Bu benim işime gelirdi çünkü babamın pekekentlik manzarasını fotoğraflamak çok daha kolay olacaktı.

Not: (bkz: Maddi maddeden oluşan manevi karşıtı sıfat") bu şekilde kullanılır.

Cama çok yaklaşmadan uzaktan çektim bi kaç poz ama çok net degildi. Bu böyle olmayacaktı b planımı uygulamaya koymaya sıra gelmişti. Video açarak önlerinden geçecektim. Bu riski almaya değer miydi diye kendimi sorgularken buldum kendimi ve bunun için kendimi kınadım. Bu benim davamdı ve bu uğurda her şey mübahtı. Iphone 5s min kamerasını atik bi sensitivityle video moduna çevirdim ve yürümeye başladım.

Yürüyüp geçtim önlerinden beni farketmemiş olacaklardı ki ilerde video olmuş mu diye kontrol amaçlı durduğumda bunları da uzaktan dikizledim. Sıfatlarını bozmamış oturuyorlardı hala karşılıklı sıfatlarını gibtiklerim. Video da olmuştu her şey net gözüküyordu. Hızlı falan değildi durdurunca yüzler bacaklar her şey tüm çıplaklığıyla ortadaydı. Beynimde duman manası yok çalına çalına evin yolunu tuttum. Yapacak hiç bir şey yoktu. Hiç bir şeyin manası yoktu. Bu gece artık benim için prison break ' in sonu gibiydi. Her şey bitmişti.

Not: Manası yoktuuurrr, Manası yoktuurr yok bu gafletin.

Annem bu cümleden sonra tepki vermedi. Arkasını döndü ve bulaşıkları dizmeye devam etti. Benim günlerdir söylemek için kıvrandığım cümleyi anlamadı heralde sandım cebimden iphone 5s imi çıkartıp önceki gece çektiğim videoyu gösterdim. Oralı olmadı. Ne oluyor mk derken annem şaşkınlığıma son vererek sakince Biliyorum dedi. O an tarif edilemez bir boşluktaydım. Çünkü hiçbir cevap yoktu sorularıma. Kendimi toparlamaya çalışıp Ha?! Biliyor musun? diyebildim. Annem daha fazla konuşmadı. Ben de daha fazla soramadım. Mutfaktan ayrılıp odama çıktım. Öğleden sonra annem yelizi okula bırakmak için çıktığında açlığımı giderdim. Babam o akşam da yemeğe gelmedi. Diğer akşamlar da yemeğe gelmedi. Bir hafta sonra bi posta geldi evimize boşanma mektubuymuş. Annemler bi kaç hafta sonra tek celsede boşandı. Babamı son kez mahkeme günündeki o duruşma salonunda gördüm. Duruşma bittiğinde yelize baktım. iki damla yaş süzülüyordu gözlerinden ellerimle sildim. Ağlama dedim. Ben varım.

Dumura ugramak korelmek anlaminda kullanilir ...

Annem gözlerime baktı. Nemli gözleri sanki her şeyin farkındaydı. En az onun kadar tecrübeliydim gözleri okuma konusunda. Neden demesine gerek yoktu zaten her şeyi anlatacaktım. Anne dedim. 2 gündür bu konu üzerinde sabah akşam düşünüyorum. Her şeyi her ihtimali değerlendirdim. Sana bunları açıklamak konusunda inan çok istekli değildim. Seni üzmek bu dünyada isteyebileceğim en son şeylerin arasında bile yer almaz. Seni üzmek beni harap eder. Seni üzenleri görmekse beni bitap eder. Artık senin de her şeyi öğrenmenin vakti geldi. Annem o sırada gözbebeklerini büyütmüş dikkatle ağzımdan çıkan sözleri takip ediyordu. Her kelimem onun şaşkınlık katsayısını arttırır vaziyetteydi. Bense artık tereddütlerimi bi kenara bıraktım. Anne seni kimsenin üzmesine izin vermem bunu biliyorsun dedim az sonra bu dediğimin tam tersini yapacak olsam da. Hayat zıtlıklarla dolu değil miydi zaten? Zıt kutuplar oluşturuyordu bu evreni, iyi her zaman kötüyü seçer. iyilerin kazandığı kadar kötüler de kazanır. Kötülerin kaybettiği kadar da iyiler kaybeder. Belki de iyiler daha fazla kaybeder. Annem de kaybedecekti fakat daha gerçek daha yalansız daha dürüst ve daha mutlu bir hayat kazanacaktı belki de. Anne dedim lafı daha fazla uzatmadan. Tüm betimlemelerden sıyrııldım, kararını ve cevabını ve tepkisini her şeyi anneme bıraktığım o anlamsız ve kahpe cümleyi dilimin altından çıkarmayı başardım. Babam seni aldatıyor.

Bu sefer yalan söyleyecek halim yoktu. Söyleyecek yalanım da yoktu. Gerçi söylesem de annem gözlerimden okurdu gerçekleri ve beni bir kez daha dumur etmeyi başarırdı. Tamamen plan dışında gelen bu duygusal anın üzerine, annemin beni teslim eden nemli göz pınarları her şeyi artık anlatmam gerektiğinin sinyallerini veriyordu. Annemle göz kontağını kesip bir süreliğine yerdeki ekmek kırıntılarına odaklandım. Annemse benden gelecek tepkiyi süzmeye çalışıyordu. Onu daha fazla ızdıraba zorlamak istemeden bu gerçeği açıklamalıydım. Bir doktorun başarısız bir ameliyat sonrası ex olmuş hasta yakınlarına üzgünüm demesi gibi bir şeydi bu. O yüzden alıştırarak söyleme gereksinimi hissettim. Dalgın bakışlarımı ciddiyete bürüyerek anneme yavaşça odakladım ve babamın dün akşam neden gelmediğini biliyorum dedim.

Bu hikaye tanidik ama hayirlisi

Hikaye eskilerden izler taşıyor ama tarzını beğendim
Edit: şukun kuyumcuda

Beşiktaşlı olmamın verdiği sabırla beklemeyi sürdürdüm. ulan ne güldüm :D

Üslup çalıntı okumam, emeğe saygımız var hırsızlığa yok

Matematik dersinden REZZZ