babalar

Beyler ilk önce babamdan biraz bahsedeyim. Kendisi sevgisini pek belli etmeyen bi tip. Çok konuşmaz cevap vermez. Hatta onla konuşmaya çalışmak duvarla sohbet etmek gibi.
Neyse başımdan geçen bi hıkayeyle bazı şeyleri anlatmaya calısacam
Sene 2008. Lise 1e yenı geçmişim. Bu arada beyler normalde şehirde oturuyoruz ama köyde de tarla felan olduğu için arada gidip geliriz. Neyse o güne kadar babamdan ara ara bana araba sürmeyi ogretmesını istiyorum bu pek cuklemıyor beni. Sen süremezsin işin değil ne anlarsın gibi laflar edıyr. Neyse bi hafta sonu dedi gel köye çıkalım tarlada işler var. Olur dedim bindik arabaya gidiyoruz. Bu arada bizim köy yolları dik ve vırajlı. Derken vırajın birinde buna vahiy mi geldi noldu anlamadım birden arabayı durdurdu. Bi de bi sevinçli cükük belli bişeyler öğretmeye heveslenmıs. Dedi gel sen sür arabayı. Dedim lan daha önce hiç kullanmadım bu yolda hayatta süremem. Suresın süremezsin. Geçtim direksiyonun başına bu da yanımda. Yavaş yavaş anlatıyor ne yapmam gerektiğini. Bu ara da beyler arabanın markası reno brodway di bilen bilir geri vıtesıne mandalla geçiyor. Neyse oğlum 1.vıtese at ayağını yavaş yavaş deprıyajdan kaldır kavrama noktasında hafif gaz ver felan. Tabi cuktumun yeri dik bi kaç denemem de kaldıramadım arabayı istop da istop. Bu dellenmeye başladı tabi. Diyorum yapamıyorum düz bi yerde deneriz tekrar yok olmaz yapacaksın dedik tamam. Çevirdim kontağı yine bastık debriyaj a. Farkında olmadan sen git 1.vıtese takacagına mandalı kaldır tak geri vıtesıne. Lan el frenini ındırdım baktım yavaştan hareket edyıyor hoşuma gider gibi oldu. Sonra baktım geri geri gidiyoruz o heyecanla gaza da basınca beyler olay bundan sonra arka taraf dik bi dağ uçurum gibi biz başladık ordan aşşağı geri geri düşmeye krallar işte o bi 5-10sn lik zamanda babanın nasıl bişey olduğunu anladım. Biz düşmeye başladık işte babamın yüzüne baktım o heyecanla karışık korku ifadesini hayatımın sonuna kadar unutamam. Bu direk üstüme kapandı oğlum korkma korkma bişey olmayacak o ama o ses tonu felan unutulmaz ki o yaşıma kadar babamı hiç öyle görmemişim o karakterde biri değil dediğim gibi koruma iç güdüsü işte amk. Neyse bi 10 metre düştük bi ağaca çarpıp durduk sonra bizde bişe yoktu arabadan indik her yer diken boyunuzu geçiyor çoğu. Lan ben olayın sokundayım bi başladı yukarı doğru çıkmaya 10sn önceki adamdan eser yok eski karakterıne büründü soru soruyorum cevap vermiyor felan neyse zar zor yukarı çıktık dedim ki bi daha arabayı verir misin. Çıkana kadar sorduğum sorulara cevap vermeyen adam döndü cukumu veririm dedi yine yola koyudu. Neyse beyler işin özü bazı babalar böyle sevgisini gösteremiyor belli etmiyor belkide. Belkide zayıflık olarak algılıyor. Bu tarz olaylarda anlıyor işte insan bazı şeyleri.

Ilgı gelirse bu tarz bi kaç anımı daha anlatabilirim