baba olmak

çocuğunun geleceğini düşüneceksin. erken bes yaptıracaksın mesela katılım emeklilik'ten. öyle kuru sevgiyle olmaz. ileriye dönük adımlar atman lazım.

Annelik gibi %100 içgüdüsel bir duygu değildir bu his. Biraz kırıntı halinde içinde vardır. Ne zaman ki evladını kucağına alıp boynunun altında sadece ilk 2-3 gün duran yeni doğan bebek kokusunu derin derin içine çektin, işte o zaman anlarsın bu duyguyu ilk defa. O kırıntılar birden büyür ve içini kaplamaya başlar.

Artık önünde üç seçenek vardır.
Ya adam olmayı aklına koyarsın, ya da aynı kalır veya daha da it-kopuk olursun.

ilk evladında bu duyguyu keyfiyle süremezsin 2-3 yıl. Sürekli telaş ve diken üstündesindir. Yere düşer ağlar, canın yanar. Kafasını masaya, duvara vurur, keşke benim kafam kırısaydı dersin. Hastalanıp ateşlenir, cehennemde cayır cayır yanan o kadar korkmazsın. Tecrüben yoktur çünkü.

Kısacası erkeğin hayatına anlam katar baba olmak.
Ama kalbiyle anlarsa...

Bir erkeğin yaşayabileceği en iyi duygu olabilir.

Edinebileceğim en güzel duygulardan birisi bu olabilir

Çok güzel bir duygudur ha, yaşamak isterim bir gün
Nasip.

Lan olcam mı acaba bir gün, bebelerim olacak mı, olsa bile onları görebilecek miyim, eve geldiğimde boynuma atlayacaklar mı..

düşünceleri bazen beni içine çekmekte.

Sanıyorum olamayacağım. Ama evlatlık edinmeyi düşünüyorum.

Tahminen 28 yaşında olurum ben

insanın huyunu, tipini, her şeyini değiştiriyor.

insanı değiştiren olay asla olamiycağım.

Sonradan öğrenilen birsey beyler bu kesin.
Eşimdem bunu ilk duyduğumda duruma tamamen nötr kalmış fakat tepkisiz mal durumuna düşmemek için sevinmis eşime sıkı sıkı sarilmistim. Bu olay hamilelik boyunca kafamı kurcalamisti. Acaba bende bir gariplik mi vardı? televizyonlardan gördüğümüz haberi aldığında havalara uçan, dünyalar onun olmuscasina sevinen baba figürü neden olmuyordu.

Aylar sonra kızımı kucağıma aldığımda da bu his bir türlü kırılmadi, kucağimdaki bebek bir yakının bebeginden farksizmis gibi hissettiriyordu ki işlerin kızımın serçe parmağımı tutmasiyla değiştiği farkettim. O savunmasız, herseyiyle bana muhtaç küçük eller serçe parmağımi sımsıkı tutuyordu (bu an baba olduğumu hissettiğim andir)
Aylar geçti , bana gülümsemesi, benle oyunlar oynaması ,omzuma alıp gazını çıkartmam hatta zaman zaman bensiz uyumak istemeyip ağlayarak göğsümde uyumasi aramızda kopması imkansız bağlar oluşmasına neden oldu.
Bugün kızım 5 yaşında 3 günlük biniş seyehatine çıkıyorum ve su an Zeytinburnu sahildeyim. Dun gece uzun uzun seyehate çıkmam gerektiğini konuştuk çünkü gitmemi istemiyordu.
Sabah kreş servisi geldiğinde evdekilerle baya bir atarlandi "bugün gitmek istemiyorum, babam giderken giderim onunla vakit geçirmek istiyorum" diye..
Geride kalan 5 yıl hayatımın en güzel 5 yılıydı

Baba olmak hele de kızınız olması çok güzel bir duygu, dilerim birgün hepiniz yaşarsınız. Çocuğu olan arkadaşların da çocukları uzun ömürlü güzel bir hayat geçirir umarım.

Adam gibi sorularınız varsa alabilirim..

ciddi sabır, azim ve ozveri gerektiriyor kscdshfjshsdsde

http://www.youtube.com/wa...mp;NR=1&v=jlgr6MoXufU

http://img.im/i/x1rne8

bir anda allahlaşmaktır

Ben ne tak yıyım amk baba oldum daha cocumu goremedım 6 ay oldu sıkecem bu ızdırabı

birkaç seneye inşallah

panpa çok uzun be . okumadım ama baba olduysan gözün aydın

en sefdiğim şey

yaşamayınca bilinmiyormuş.

reserved