Uzun zamandır takip ediyorum kendi hikayelerini yazan panpalarımı, sonunda kendi hikayemi yazacak gücü kendimde buldum. Konu keşke dövseydi de iki gram babalık yapsaydı dediğim adam. Bazılarımızın babaları belki çok iyi belki de bazıları babalarının yüzlerini bile göremedi neyse devam edelim bu benim hikayem panpalar.

Sene 2004 8-9 yaşındayken bir gün uyuyasım tutmadı valide hanımla birlikte çay içtik konuştuk ettik. Saat 1-2 gibi kapıda sesler duyuldu. Apartmanda kimin nereye geldiğini artık seslerden anlayabiliyordum. Gelen kişi o adamdı ve sarhoş olduğu kapıyı açamamasından belliydi. Ben her zamanki gibi uyuyor numarasını yapmaya başladım. O gün bu numarayı o kadar iyi yaptım ki o günden beri uyuyor numarası yapmaya korkar oldum. Zaten bitirdiğimizde hikayeyi anlayacaksınız. Bu adam geldi işte. Bu arada salonda iki tane üçlü koltuk var L şeklinde duvar kenarında ben diğerinde annem yatıyor. işte geldi konuşmaya başladı anneme kalk konuşacağız dedi işte annem kalktı bu sırada gözüm yarı açık izliyorum. Yüzünü düzelt diye bağırdı bir anda ben ne yapacağımı şaşırdım beyler. (bu arada küçüklükten beri baba korkusu ile korkutulduğum için kıpırdayamıyordum) Bir anda bu adam yumruklarını yere koltuğa vs vurmaya başladı anneme yok sen karılık yapmıyorsun vs diye bağırmaya devam etti.