Birgün bir kız arkadaşım var. Durumları iyidir. Babasının şirketi falan var. işte anlatıyor birgün.

Benim kilo almamın nedeni akşam çayı. Ben çayı sade içemiyorum. Mutlaka yanında börek veya kuru yemiş badem falan olmalı diye.

Sonra bi anda düşündüm benim babam çay içerken hiçbirşey yemez. Bizde yemeyiz. En fazla misafir geldiğinde bakkaldan aldığımız bir liralık tatsız bisküviler olur. Çocuğum aklım etmiyor. Gittim babamın yanına sorcam.

Baba sen çay içerken birşey yemeyi sevmiyor musun yoksa yokluktan mı yemiyoruz.

Yokluktan olum olsa yeriz herhalde dedi. Güldüm oda güldü. Sonra yattım kucağında hiç sevmeme rağmen o çayı içtim kuru kuru.
Fakirdik ama mutluyduk. Zenginlikde böyle bişey olsa gerek.

Hala da öle halada fakiriz ama halada mutluyuz.