http://www.sonbisey.com/w...-k%C3%B6pek-gezdirici.jpg

diye düşünüyordum. hmm neden bunu feysbukuma yazmayayım diye düşünürken birden aklıma su içme fikri gelmişti. işte yaratıcı, sorgulayıcı ve kollektif zekam yine devreye girmişti. Duygu yoğunluğu yaşarken aynı zamanda gerçekçi dünyayada selam çakıyordum adeta. hemen mutfağa gittim. bunu 'mutfağa hemen geldim' düşüncemlede destekleyip kendimi bir bardak su ile ödüllendirdim. Kendimi zaman zaman ödüllendirerek bu dünyadan zevk almasını bilecek kadar da iflah olmaz bir maceraperestimdir. Bunları düşünürken birden aklıma köpeğim max geldi. acaba napıyordu? iyide benim köpeğim yoktu ki. Köpeğim yoksa maxte kimdi ve neden aklıma gelmişti. işte yine sorgulayıcı kimliğim tüm çıplaklığıyla gün yüzüne çıkmıştı..

diğer kağıtlada gemi yapıp havaya attım. buda uçmamıştı. işler gerçekten garip bir hal almaya başlamıştı. kendimi birden gizem havuzunun içinde bulmuştum. olayı çözmeye çalışırken aklıma birden yıllar önceki sınıf arkadaşım gizem gelmişti. en son bana günaydın dediği için ensesine uçan tekme atmıştım. nasılda etkilenmişti benden. hocalar bu durumu kıskanmış olacaklar ki sağlam bi dayak atıp okuldan kovmuşlardı beni. ama bu gizemle bizim aşkımızı bitirmeye yetemezdi..

Senin anlattıgın hikayenin anasını gibeyim köpeginide gibeyim senide gibeyim sorgulayıcı kimligine sokayım bende mal gibi daldım gittim amk eksi eksi eksi

Hemen bir kağıda köpek başka bir kağıdada max yazdım. babam her zaman söz uçar yazı kalır demezdi. cünkü babam hiç bişey demezdi. iyide peki bunu bana kim demişti. Sorular havada uçuşurken birden 'acaba kuşlar nasıl uçuyor, saçma sapan uçup duruyorlar. yazıklar olsun' diye düşünerek sosyal mesajımıda vermeyi ihmal etmedim. kağıtlar önümde duruyordu. bir tanesiyle uçak yapıp attım, uzun uçmamıştı. Demekki akdenizin bitki örtüsü makiydi. işte harika bir ipucu yakalamıştım..