başka boyut gezintileri

yeni reserve

gibecem hikayeni anlat işte.

o sürekli dediğin arapça şeyin anlamı ne lan zütlere gelmeyelim böyle şeyler söylüyorsun ama

Devam panpa entry aralari cok uzun kopuk oluyo hikaye.

panpalar bana müsaade. yarın yazıma devam ederim selametle.

cin'in Korkusuzluğu diğerlerini de etkilemiş ve yandaşlarının da toparlanmasına sebeb olmuştu. Başaramamıştım. Tek endişem mücadelenin yenilgiyle sonuçlanması ve sadiye söz verdiğim şekilde sağ salim kendi boyutuna zütüremeyecek olmamdı. Ne yapacağım ne yapacağım derken? o an tavanda asılı lamba tuhaf şekilde yanmaya başladı. Kimse ne olduğunu anlamamıştı ve hepimiz olacak olana odaklanmıştık. Dışarda büyük bir gürültü koptu. daha önceki gök gürlemesinden daha kuvvetli bir gürültüydü bu. Sadi kafasını kaldırmış ne oluyor lan! diyordu. ilk kez kekelemeksizin seri bir şekilde konuşmuştu. Birden karanlığa gömüldük. Şaşkın vaziyette zifiri karanlıkta bir şeyler görmeye çalışıyordum. O an bir tanıdık ses geldi "Kendinizi koruyun!" diye. Sonrasında kumdan olan çembere doğru beni çekti Sadi. Otururken yakınımızda birinin olduğu hissine kapıldım. Gözümüz hiç bir şey görmüyordu ama çarpışma seslerini duyuyorduk Kimilerinin acı içerisinde kıvrandığını farkettik duyduğumuz seslerden. Yeniden ortalık aydınlanmıştı. Karşımızda yaver ve onlarca cin vardı.

Hançerin tek bir sırrı vardı ve bunu bir tek ben biliyordum. Hançer diğerlerinden farksızdı. Elimde tuttuğum hançer hz.süleymana ait olmamıştı sadece o an vakit kazanmak ve karşımdakine göz dağı vermek istemiştim. Sözlerimin ardından cin'in yandaşlarının yüzü asılmıştı. O ana kadar keyiften kuduran cinler, kaçacak yer arıyormuş gibi kafalarını farklı tarafa çevirmiş benle göz göze gelmekten kaçınıyorlardı. Tam düşündüğüm gibi gidiyordu işler. Mücadele başlamadan bitirebilecektim. Ama olmamıştı. lider olan cin gürledi. Ne sen ne de Allah'ın bana hiç bir şey yapamazsınız!

O an elimi kuşağıma attığımda hançerimin varlığını hissettim. Elimi attığımı gibi çıkan hançeri cine göstererek şunu dedim. "Rahman ve rahim allahın adıyla. bu hançer, onun peygamberi Hz. Süleyman tarafından dövülmüştür. Allahın lütfu ile zaferlerin arkasında peygamberin elinde tuttuğu bu hançer vardır. Onun ve ondan gelenlenlerle hançer elime ulaşmıştır. Ey Macritten zuhur olma cin! Allah'a and olsun ki eğer bana itaat etmezsen bu hançerle seni ve pisliğe bulanmış yandaşlarını boğazlarım... "

Reserveedd

reserved

rezerved

Devam panpa

Bu şiirin tek amacı vardı. Kendimi yalnız, tek başıma ve çaresiz hissederken yalnız olmadığımı hatırlatıyordu. Var olduğunu bana söylüyordu. Artık içim ferahlamıştı. Güvenim vardı. Sadi yoksa bile Allah bizimleydi ve kurtuluşumuz yakındı. Ya ölerek kurtulacaktık yada diri olarak kurtulacaktı. Her iki yoldan da kurtuluş... Sadi diye seslendim. Kurtuluşun fısıltısını duydun mu? Söylediğimin hiç bir lafını anlamamış olacaktı ki boş boş bakmakla yetindi. inşirah suresinde peygambere bildirileni okudum dudağımdan süzülerek sessiz ama kuvvetli biçimde. "Elbette zorluğun yanında bir kolaylık vardır. Gerçekten, zorlukla beraber bir kolaylık daha vardır. Boş kaldın mı hemen (başka) işe koyul, Yalnız Rabbine yönel."

devam panpa

Ne sen varsın, ne ben, ne yâr, ne kimse;
O var!
Bütün sevdiklerin elden gittiyse
O var!
Kalacak kim var ki dost tamarından
O var!
Arama, ilaç yok eczanede
O var!
Gayede, sebepte ve bahanede;
O var!
Sevdiğini ebed boyu tutan dinç;
O var!
Ölümsüzlük şevki ve ilahi sevinç
O var!
Yıkılmaz dayanak, kırılmaz destek
O var!
Tekten de tek, bir tek, tek başına tek
O var!

O an panpalar tek başıma olduğumu hissettim veya hissetmemi istediler. "Yardım edebileceğim kimse yok ben tekim onlar 10 kişi" diyordum kendimce. Ölümle hiç bu kadar burun buruna yüzleşmemiştim. Bu düşünceler içerisindeyken bir gök gürledi... Herkes dışarıya doğru yönünü çevirmişken içten, samimi,berrak bir fısıltı duydum. Seneler öncesinde okul kütüphanesinde göz gezdirdiğim şiirdi bu! tam zamanında tam kendimi yalnız hissettiğim anda..

bu lafı demesinin ardından mızrağını bana doğru doğrulttu. Hiç şüphem yoktu cin ve yakındakilerin saldırması an meselesiydi. Vakit kazanmam gerekecekti ama nasıl?

karşımda dişli bir rakip vardı. Onların boyutunda kurtuluşumuz için meydan mücadelesi verecektim; her ne şekilde olursa olsun kazanmamız gerekiyordu bu mücadeleyi. O sırada sadiye baktım. Sadi kumdan olan çemberin içinde oturmuş, bacaklarını kendine çekmiş vaziyette, kafasını kaldırmaksızın yere bakıyordu. anlamıştım. Sadi bana yardım edecek durumda değildi. Korkuyordum. Öyle ki; yüzümün beti benzi atmıştı. Bana "Ademoğlu!!" diye seslendi cin. Halimi farketmiş olacak ki "Unutma korkunun ecele faydası yoktur" dedi.

hadi panpa devam ett

tamam panpa