başka boyut gezintileri

beyler 21:50 den sonra yoğun entry girişlerine girecem. reserveleri hazır tutun.

4.gece "tanışma" saat: 03:50

tabiri uygun olursa dönüşü olmayan daracık geçite girmiştim. Harabede kaldığım sürece beni rahat bırakmayanlarla yüz yüze görüşmeyi umuyordum ve aktar görüşmeyi yapabileceğini söylemişti. Görüşme öncesinde hazırlanmam gerektiğini söyledi. not kağıdına lisanı arapça olan bir takım ayetler yazmıştı mürekkeple ve bu yazılanları bana ezberletmişti. Evlat bu ayetel kürsidir. Onların alemine geçtikten sonra mutlak okuyacaksın bunu. Senden huzursuzlar her ne kadar yakınımda bile olsan sana ne yapacaklarını bilemem. bu sadece tedbir. bu konuşmasıyla hazırdık. saat 4'ü 40 geçiyordu. En etkin geçişi sağlaması için gün doğumuna en yakın zamanı yani gecenin en karanlık vaktini tercih ettik. hazır mısın evlat dedi? artık onun için bir yabancı değil bir evladıydım bana ilmi öğretecek bir aktarın belki de bir bilginin evladı...

Aynı gece saat: 04: 45

Odasındaydık. odasında bir çok mum yakmıştı. şşşt sakin ol ve yanıma gel dedi aktar. yanına geçtim ve odanın ortasındaki halıyı kaldırdık. Sandığından çıkardığı bir cam şişe de bulunan beyaz bir kuma benzeyen tozu eline aldı ve beni de yanında tutarak çevremizde kumu gezdirdi. Artık bir çemberin içindeydik. Seansa başlamıştık. Evlat üstüne örtü çekilecek çekilene kadar gözlerin kapalı olsun dedi. emrini yerine getirdim ve gözlerimi kapamıştım. örtüyü çekti ancak ben açmayacaktım.

- kovulmuş şeytanın şerrinden Allahın kudretine sığınırım.

bu lafının ardından gözlerini açmıştım. halen örtünün altındaydık. bizle beraber sadece aktarın okumakta olduğu bir kitap ve ortamızdaki mum bulunmaktaydı. kısık sesle okuyordu aktar kitaptan satırları. iyice gerilmiştim. ne olacağını bilmiyordum yalnızca bekliyordum. daha sonra tanıdık bir ifade ile bağırıp örtüyü üstümüzden kaldırdı "kûn fe ye kûn"

Aynı gece zaman ve mekan kavramı yok

örtüyü kaldırdığımızda sübhanallah dedim. girdiğimiz odaydı ama bu harabede kaldığım ilk akşam gibi odada hiç bir
şey yoktu. sadece elimizdeki kitap ortamızda yanan mum ve bizi çevrleyen kum vardı. Titriyordum. Aktar evlad iyi misin dedi. Sesim titriyordu a.. a.. aktar diyebildim gülümsedi anlaşılan iyisin halen dilini yutmamışsın *
Olanları hatırladım ve ezberimden çıkmamış olan ayetel kûrsi yi okumaya başladım titrer vaziyette. Ben okurken
önümdeki mum bir an söndü. daha çok korkmuştum. sesimi yükselterek okumamı devam ettim bu kez. Yeniden mum yandı.

Evlat dedi. arkandalar sakın arkana dönüp bakma dedi. dona kalmıştım. görebileceğim surette arkamdaydılar her biri.
Ne yapacağım aktar dedim. Okuduğun tılsım vesilesiyle Allah seni koruyacaktır yalnızca Allaha sığın ve içini ferahlat dedi. Aktar bağdaş kurduğu vaziyeti bozarak doğruldu ve kumdan dışarı çıkma sakın dedi. pekala dedim. Hoş geldin ya Zulhayke dedi aktar. Karşılık olarak hiç bir ses gelmemişti. Zulhayke neyin nesi diyordum içimden. Zulhayke karşılık verdi bunun üzerine "ben bu evin esas sahibiyim"

Bu ses kadın sesine benziyor dedim hayretle. Aktar yanıtladı o bir cinnidir yani dişi cin. Bu yanıt beni rahatlatmıştı. Bir süre sessizlikten sonra karşılıklı konuşmalara başladık.

ben: Ya cinni! --Aktarı işaret parmağımla göstererek-- Bu ademoğlunun konuğuyum. Siz de konuklara hürmetiniz onları korkutarak mıdır?

Zulhayke: Hesap mı sorarsın benden alçak! Bizim inimizde (aktardan başka) ademoğluna yer yoktur!

b: Muhakkak ki Allah insanı cinlerden üstün yaratmıştır.

diyerek onunla yüz teması için geriye dönerken aktar seslendi.

Aktar: Sakın ola ki Zulhaykeye ve diğerlerine bakmayasın.

bu uyarının ardından onlara sırtım dönük şekilde sohbetimize devam ettik.

Bu harabede ilk kez böyle bir deneyimin yaşamıştım. Sohbet süresince yerimden kıpırdamadan konuşmuş ve onlara karşı iyi niyetimi anlatmış ve kendileri hakkında bilgi almıştım. Zulhayke safıyy-ı hak cin taifesinden biriydi ve Aktarın aksine müslüman değildi. Yüzyıllar boyunca bu harabe de yaşayan Zulhayke -- sizlere 3 gölgeden bahsetmiştim-- 3 kardeşi ve aktar ile hayatını sürdürmekteydi. Aktarın temkinli davranışı müslüman olmamasına bağlamıştım. Konuşmamız olumlu geçmiş ve bir süre daha burda olabileceğimi ve bana zararı dokunmayacakları sözünü almıştım. Bu söz sonrasında bu dökük harabede rahat günler beni bekliyordu belki de ben öyle sanıyordum...

Ses verin beyler. 5 entry ile birlikte kısa bir ara veriyorum. Gün sonunda devam entrylerim gelecek

zulhaykenin sözünden sonra hayatım eski normaline dönmüştü. Gezginliğe ara vermiştim geçen sürede ve aktarın yanında bu ilmi öğreniyordum. Karşılık beklentisi olmamasına rağmen viranenin tadilatında yardımcı oluyor ve elimdeki parayla yemek ihtiyacımızı gideriyorduk. Günler çabuk geçiyordu hiç bir şekilde evdeki yada civardaki cinlerle temaslarım olmamıştı. ilk deneyimimden bu yana çok şey öğrenmiş ve geçişleri dahi bir çok şeyi kendi başıma yapabilecek donanıma sahiptim.

Öğrenimlerimi pratiğe dökme zamanıydı yeniden Zulhayke ile yüzleşme zamanı...

+ Üstad çok şey öğrettin bana teşekkürler
- ben hiç bir şey yapmadım evlat kendi çabalarında edindin ben yalnızca vesile oldum. baştan dediklerimi biliyorsun
+ tabii ki de bilgiyi edinmek kolaydır asıl amaç onu elde tutmak. sizden bir isteğim olacak üstad. bugün geçiş yapmak istiyorum. ayrılmadan zulhayke ile yeniden görüşmek ...
- emin misin oğul?
+ bu harabede hiç bu kadar emin olmamıştım inan.

Aktar ile odasına geldik. Tüm olanları yerine getirdim ve en baştan o duyduğum ses bu kez benden yankılanıyordu "Kûn fe ye kûn" aktarla geçişi tamamlamıştık. Sırada onun gelişi vardı. Yerde yanan mumların tümü söndü etraf zifiri karanlıktı. biraz tırsmıştım doğrusu. Aktar korkma evlat bu Zulhaykenin habercisi demişti. Keskin bir soğukluk hissettim odanın içinde. Sınandığımı düşündüm bu sebepten korkumu saklayarak gülümsedim. Aktar bu değişimime oldukça şaşırmıştı. Onların duyacağı bir şekilde Hz. Süleymanın hükümdarlığı uzundu hem de çok uzun... dedim.

-- Hz. Süleymana Allah tarafından cinlerin hükümdarlığı verilmiştir. Uzun seneler cinler hz.süleymanın emrine itaat etmişlerdir.--

" öyle ki sizleri, peygamber hz. süleymanın esaretinden bir tahta kurusu kurtarmıştı." dedim. beni duyduğundan hiç bir şüphem yoktu. zuheyka laflarını devam ettirdi. onun ölümünü bizler bilemezdik. geleceğin habercisi değildik. hz. süleyman tahtında inzivaya çekilmişken ölmüş ve biz bunu sabit kalmasını sağlayan asanın tahta kurusu tarafından yenildiğinde anlamıştık. cesedi ayaklarımızın altındaydı dedi fısıltılı şekilde.

beyler bu günlük benden bu kadar talep doğrultusunda yarın yazmaya devam edecem selametle.

Günesin batımı ile karanlığın esiri düşmüş ben...

zulhayke ile görüşmemiz günesin batımı ile baslayacaktır panpalar takib edenlere selam olsun

edit: inci sözlüke mobilden giriyorum yazdıklarım ile ilgili sorunuz varsa yanıtlarım

10 dk sonra yoğun entrylerime başlıyorum...

5.gece "Zulhayke" zaman ve mekan kavramı yok

zulhaykeyle sohbetimiz devam etmekteydi. sohbet süresince bana yaklaşımı samimiydi. Hoşnut olmuştum başta ama bunda bir tuhaflık seziyordum. Cinninin sesinde bir titreme olmuştu. Anlamıştım bana söylemesi gereken bir şey vardı fakat anlatamayacak kadar çekiniyordu. Aktar sohbete karıştı. Gitmemem gerektiğini söylüyordu her nedense. Karımın başı dertte onu sen kurtarabilirsin. Aktarın bu sözüne inanamıyordum. Aktar ne diyorsun sen!? diyebilmiştim sadece. Bu son görüşmemiz olacağını düşünürken iyice bir bataklığa doğru gidiyordum...

Aktar sözlerine devam etti. Evlat ben yaşlı bir insanım. Bu küflü ve harabe evin içerisinde hastalıklarla boğuşuyorum. Kendime sayılı gün biçtim. Zulhaykeye yardımcı olamam. Başta seni bu sebepten buraya getirdim dedi. Şaşkınlık içerisinde dinliyordum aktarın ağzından dökülen her bir lafı. Söylenilenler kafamda yankılanıyordu." Cinler biliyorsun hızlı yaratıklardır. Namaz kılarken boş arazide seni farketmişti. Beni senin yanına getirerek konuğum olmanı istedi. Bir nevi karımın çaresizliği idi seni buraya getiren...

kafam karmaşıktı. Cevap verebilmek için ne doğru zaman ne de yeriydi. Zulhaykeye bunu düşünmem gerekiyor dedim ve yanıtını beklemeksizin kendi alemime geri döndüm...

Ardından aktar geldi peşimden. Herşeyi bir açıklığa kavuşturmanın zamanı geldi peder dedim aktara. Söyle evlat ne olacaksa şu an olsun diyebilmişti sadece. Aktara bakıyordum. Gözler asla yalan söylemezdi. Kan çanağına dönmüş bir göz olsa bile... Düşünceli bir yüzü vardı. perişan bir babanın bakışlarını farketmiştim.

+Aktar sorularım var sana dürüst olsan iyi olur.
-Evlat anlattık işte zulhaykeye nin yanında. Daha ne soracaksın?
+Şu zamana kadar neyi anlattın ki bana aktar?! cinni ile tanışıyorum ve yardımımı istiyor benden!!!
-Sakin ol öfkeyle kalkan zararla oturur. bunu sakın unutma
+Madem Zulhaykeye nin birine ihtiyacı vardı. ilk günden yaşadıklarım nedendi?
-Bak evlat. Zulhayke seni seçmiş ve beni alarak senin yanına getirmişti. Başta seni bu işe sokacağımıikna etmişti fakat ilerleyen günlerde seni bu iş için feda etmeyi göze alamadım. Bu sebepten gitmen gerekiyordu. Bu işin ucunda ölümü bizzat tadman gerekebilir.
+ Ne diyosun moruk anlayamıyorum artık seni...
- Zamanla anlarsın evlat zaman herşeyin ilacı...

Evet beyler adam haklı çıktı. Zamanla olan biteni anlamıştım. Bu iş için birine ihtiyacı vardı ve ben seçilmiştim ancak benim iyi niyetimden dolayı aktar bu işe beni sokmaktan vazgeçmişti. Derdini anlamam gerektiğini düşündüm ve usluca karşısına geçip dinledim saatlerce.. Sesimi çıkarmaksızın. Evlat demişti bir yandan karım bir yandan sen. Bu kaybedeceklerin savaşı olacak. bu savaşın kazananı yok. demişti. Karısın düşünmesinden ona bağlılığından ve sevgisinden beni gönderememişti. Halbuki ben yalnız biriydim ne sevenim vardı ne de sevilenim. Canımı düşüneceğime bencilliğimle öleceğime bir başkası için ölmeyi yeğlerdim. "Aktar sil gözyaşlarını, at bedeninden ızdırabını, ben senin ailene yardımcı olacağım ben Zulhaykenin isteğini kabul edecem.