Biz o an ne yapmamaız gerektiğini bilemedik. Uzili bin elindeki uzi ile arabaya bir kez daha ateş etti. "Söylediğim gibi 30 saniyeniz vardı. Şimdi 20 kaldı. Şansınızı zorlamayın derim." dedi. Cemil abi "Çocuklar polis ve ambulans nerede kaldı?" dedi. Ben "Abi yoldadırlar ama bunları oyalamamız lazım." dedim. Uzili adam "10 saniyeniz kal... " derken daha sözünü tamamlayamadan kafasından vuruldu ve cansız bedeni ile yere düştü...

Biz silah korkusuyla gözlerimizi kapattık. Maske takmış olan uzili adam ise sağ şakağından vurulmuş şekilde cansız bedeni ile yerde yatıyordu. Diğer uzili maskelilerde, liderleri vurulunca bir anda tırsıp eğildiler. Ardından kurşun sesleri geldi. Uzili maskeli binler bizim tam tersimiz olan yöne doğru sıkmaya başladılar bu sefer. ikisi zaten Cemil abi ve Haşim abi tarafından etkisiz hale getirilmişti. O yüzden duvarın kenarında yatmış şekilde duruyorlardı. Kalan ikisi çatışırken bir tanesi tam kalbinde vuruldu ve can verdi. Kalan biri ise silahı yere koyup ellerini kaldırdı. Ardından farlar belirdi. Demin ateş edenler polislermiş. Ardından polislerin ardından ambulansta oraya geldi. Hayatta kalan üç silahlıyı tutukladılar. Yaralanan ikisi ve ölen ikisi ambulansa zütürüldü. Sağ kalan ve yaralanmayan da kelepçelendi. Haşim abiyi ve Efe abiyi de ambulansa bindirdikten sonra Cemil abi "Deathburn buralarda dolanma. Sokak ve mahallemiz şu aralar tehlikede. Annen ve ablan hastanede güvendeler. Onları arayacağım haber vereceğim. Mert ve ailesine de haber vereceğim durumu. Bugün değil de daha sonra Efe'yi ziyarete gelmelerini söyleyeceğim. Sen de eve git." dedi. Ardından Cemil abinin söylediği gibi evin yolunu tuttum. Telefon yine çaldı. Arayan yine o Selim denen gavattı.

Okuyanlar varsa devam edeceğim akşama doğru

Telefona baktım. Selim denen bin durmadan arıyordu. Ama onunla konuşacak halim de yoktu. O kadar yorgundum ki eve bir an önce gitmeye çalıştım. Zaten Cemil abi ve Haşim abi onların peşine düşmüştü. Belki de daha onunla muhattap olmama gerek kalmayacaktı ya da ben öyle biliyordum. Eve vardım. Ardından kapıyı da kitledim.

Kapıyı kitledikten sonra odama geçtim. Başıma neler geleceğini bilmiyordum. Biraz oturup düşünmeye başladım. ileriyi düşündüm... Ne olacaktı? Ne yapacaktım? Selim denen herif bir süre aramadı. Aradan bir saat kadar geçti. Tekrar aramaya başladı. Sonunda dayanamadım. Telefonun ekranını kaydırdım ve açtım. Selim denen pekekent "Deathburn ne oldu yoksa çok mu sıkıldın ben duymaktan?" Ben sinirle "Lan yeter ne istiyorsun bırak lan bizi!" dedim. Selim denen adam gülerek "Ah deathburn ah. Zamanında Cemil sürekli beni yakalamaya çalışırdı. Onun yakaladığı suçlulardan biri de bendim. Baban ise bana yaptıklarından dolayı hastanede yattı. Cemil tarafından yakalandığımda ruh hastası olduğumun teşhisi konduğu için babandan sık sık pgibolojik destek alıyordum. Ona başta çok ısınmıştım. Hatta zekice kurtulma, kaçma ve intikam alma planlarımı da sır olarak ona anlatmıştım ama baban beni arkamdan vurdu. Bunu Cemil şerefsizine anlattı. Baban yüzünden daha az hapis yatıp kaçabilecek iken daha uzun süreli hapis yattım. Babandan ve Cemilden intikam icin yaptim bunlari dedi