4 arkadaş yolda araba ile ilerliyoruz. çok çalıştığımız için biraz tatil yapmak istedik, ve kafa dağıtmaya şehirdışına çıktık, arabada sohbet ede ede yiyeceklerimizi bitirdik, hedefe 300 km kalmıştı biz yolun daha 100 km'sindeydik. Açlık başlamıştı şimdiden aheste aheste gittiğimiz için varmamız uzun sürecekti, inanmassınız ama kervan geçmez, inin cinin top oynadığı bir yoldayız sanki etrafa kimsecikler yok bir bakkal olsada birşeyler alsak dedim içimden. biraz daha ilerledikten sonra bir bina görmeye başladım, yakınlaşınca büyüyor eski ve terkedilmiş olduğunu anlamıştım, camlar tozlu, duvarların boyası çıkmış, arabayı durdurduk. ve indik yaklaşmaya başladık, hafif bir pas kokusu vardı, binanın ne olduğuna anlam veremedim tabelalar dökülmüş yağmurdan çürümüştü. sanki bir hastane'yi andırıyordu. ama burada hastanenın ne işi var? dedim kendime, sonra karnımın zil çaldığı aklıma geldi, kapıya doğru ilerledik sedyenin olduğunu gördüm ve bu bir hastane diye aklıma oturttum. arkadaşlara dedim içeri girip bir bakalım belki bir şey bulmak umuduyla açlık işte amk ne yaparsın. ilk başta çekinselerde, ikna ettim paslı kapıyı gıcırdaya gıcırdaya açtık. Nalet olası taktan biyerdi neden girdiğimi bile anlamamıştım. kapıyı açtıktan sonra zemin kata bakıyordum bulabileceğimiz bir şey bizi açlıktan kurtarabilirdi. bu arada arkadaşımda astım hastalığı vardı, tüpü yanındaydı ama bitmek üzereydi zaten böle bir yerde nefes almak zor oldu. bir kaç adım attım ki...

Rezzzzzz

Bir çığlık ile irkindim, etrafıma baktım kimsecikler yoktu bizden başka, arkadaşlar burdan çıkalım desede onlarda açlığın başına vurduğu imtihanla benimle gelmeye karar verdiler açlıktan başımız döndü her halde hayal görüyoruz sandım. neyse devam ettik hastanenin içinde bir şeyler arıyoruz ve bronkodilatatör aramaktayız sonunda bir tane ecza dolabı buldum.
içini açtım içine bez alet edabat vardı vs sonunda 1 adet bronkodilatatör bulmuştum, yanımıza alıp yola devam ettik, zemin katı gezmiştik şimdi ise sıra 1. kata çıkmaktı. merdivenlerden çıkmaya başladık. hafif bir kan kokusu vardı. böyle insanın beyni mayoş olucak gibi. 1. kata ulaştık. ardından bir tane çığlık ve cam kırılma sesi gelmezmi amk altımıza sıçmıştık resmen. bu sefer binadan çıkmaya karar verdiler bizimkiler. zor ikna ettim açlık felan başa vurmuş olamaz, bu ses gerçekten de 4'ümüzün duyduğu bir sesti ses yankılanıyor ve galiba en son kattan gelıyordu. sese doğru gidiyoruz merdivenleri usulca cıkıyoruz, terkedilmiş bir hasten olabilir ama bizi neler bekliyor bilemeyiz. adımları atıyor kan kokusu artıyor. anlamadım ama bir cama vurma sesi patladı birden içim karıncalandı kalbim nasıl atıyor ama çalar saat gibi korku var ve merak duygusu az sonra merdivenleri çıkmayı başardık. bizim arkadaşı nefes darlığı tuttu böyle şeyler bir ınsanın başına gelse kalp krizinden çoktan gitmişti ama aşağıda sakinleştirici hap vardı hapın uzerinde daha zamanı olduğu ve, tarihinin geçmediğini anladıgım ıcın içmiştik. az sonra bir gürültü daha ama ne gürültü, bir cam kırılıp parçacıkları önümüze döküldü.

Hastane 5 katlı idi (zemin ile birlikte) 4. kata ulaştık ve 5. kata çıkmaya karar veremedim acaba yukarıda bizi ne bekliyor ne var orada, bütün açıklar şimdi açığa çıkacaktı. çığlık sesleri çoğalmaya başladı. biz merdivenleri bir hışımla çıkıyoruz. evet naptığımıda bilmiyordum. ama amaçsızca çıkıyordum sanki ölüme gidiyoruz. tam çıktım sola bi döndüm ananı gibiyim diye bir bağırdım. ve bayılacaktım amk arkadaşlar tokat atıyor ben sağa sola bakıyorum. bu arada onlarda korkmuştu belli yüzleri sapsarıydı amk. toparlandım ve bir kaç adım attık beyler o neydi öle amk bir oda puslu bir cam içeride kıyamet kopuyor. herkes birbirine vuruyor kapı kapalı kilit vurulu idi.kan kokusu artıkça artıyor amk, iğrenmeye başladım artık. kapının önünde bir ilaç vardı kan kokusu ve ilaç kokusu birleşmiş pis bir koku etrafı sardı. ilacın üstünde ingilizce bir yazı ile (Hospital virus) yazıyordu. asıl olaylar bundan sonra başlıyor.

Dinleyen varmı boşa anlatmayayım heyecanlı yerine gelmeye başladık