Sizi iliklerinize kadar korkutacağım arkadaşlar...

Takvim sayfasını aldım elime, yaprakta ki tarih 1986 yılı 8 ağustos cuma.
Köhne, eski bir evde dolanıyorum. Ne işim mi var? Burası dedemin doğduğu büyüdüğü çocukluğunu geçirdiği ev.
Bu evde iyi kötü pek çok anıları olmuş sevgili dedeciğimin.
Anı demişken size neden dedemin evinde olduğu mu söyleyeyim mi?
Bunu anlamanız için takvimdeki tarihe doğru bir yolculuk yapmamız gerekecek.
Sene 1986, günlerden 8 Ağustos Cuma.
Bendeniz Necmi Sağyaşar,
Yaşanan bütün olayları benim ağzımdan dinleyeceksiniz.

Olayların yaşandığı gün aslında gayet normal bir gündü. Köyde top peşinde koşturup sonrasında eve dönmüştüm. Anacığım akşam yemeğini hazırlamıştı, bende sofrayı kurmaya yardım ediyordum. Babam namazını kıldı, sofraya oturdu. Haydi Bismillah deyip başladık yemeğe. Canım anam sofrayı toparladı bizde babamla sedire oturduk, konuştuk derken gece oldu. Anam yatakları kurarken, babamda yatsıyı kılmaya gittiydi. Kılıp geldikten sonra yattık. Gaz lambasının söndürülmesiyle gözümü kapamam bir oldu.
Anamın çığlığı, babamın ise”Oğlum kalk, kalk!”diye bağırışına uyandım. Her yer sallanıyordu. 2 saniye olmadı kendimizi köy meydanında bulduk. Bütün köylü meydana toplanmışlardı. Bir arbede hakimdi. Çocuklar ağlıyor, anaları onları sakinleştirmeye çalışıyordu. Kayıplarını arayanlar, bir daha eve dönmeye çalışanlar da az değildi.

deden mi nenen mi aaa yok yok ananmış hahahahhahahahahahusuddjwjdieyusyayshhshs

Bizde evde tek kalmaya korkup annemle Sabire yengenin evine geçtik. Bütün köyün kadınları çocuklarını almış buraya toplanmıştı.Çocukları kayıp 5 kadın ağlaşıyor , anaları çocullarını bir an bile olsun yanından ayrılmıyordu. Sabah saat 4 olmuş babamlar geldi, çocukları bulamamışlar. Babam bizi aldı ve eve geçtik sonra annemle baba yatarken , beni yanlarına aldılar.Bu kaçırılma vakası hepimizi korkutmuştu.Bir kaç gün geçti aradan çocuklardan hala bir habrr yokken biz yine aldığımız haberle yıkıldık. Bütün köyün koyunları telef olmuştu.Biz hala işe anlam veremeyeduralım köye büyü yapıldı dedikoduları ayyuka çıkmıştı. imam ben bir şey bilmem ama yinede bir araştırmak lazım deyince kolları sıvadık başladık araştırmaya.

iyice korkmuştuk. O içeri girene kadar bekledik sonra tabana kuvvet köyün merkezine kadar koştuk. Çadır hala duruyordu, içine girdik fakat uyumadık. Sabahı zor etmiştik. Meydandaki çeşmede abdest alıp sabah namazını kıldık. Başımıza bir bela gelmesin diye cevşen de almıştım cevşenleri taktık. Hava aydınlanmaya başlamıştı. Dünkü olaydan sonra hiçbir şey yemek istemesek de mecbur yiyecektik, hazırladığımız sandviçlerden yiyerek yola çıktık. Halil2i arıyorduk bütün evlerin içine baktık yine yoktu. Sonrasında aklımıza o evde olabilme ihtimali geldi evet bu korkutucuydu ama ne olursa olsun o bizim arkadaşımızdı eğer ordaysa onu kurtarmalıydık.

devdıbını yarın bitiriyorum arkadaşlar iyi geceler herkese...

Ben keşke hep beraber nöbet tutsaydık diye söylenirken Yunus bir yandan Halil’e sesleniyordu fakat cevap yoktu.
Her yere baktık fakat Halil’den iz yoktu.
Köyün merkezinden uzaklaşmıştık ama Halil hala yoktu. Orman gibi bir yere gelmiştik derken Yunus,”Abi şuraya bak” dedi.
Baktığımda orda bir ev gördüm, ev olması şaşırtıcı bir durum değildi elbet ama o evin ışığı yanıyordu. Bu köy 31 yıl önce terk edilmişti bu nasıl olabilir? derken bir çıtırtı duyduk. Yunus beni hemen çalılığın arkasına çekti. Oradan birisi çıktı karanlıkta çok görülmüyordu ama insana benziyordu. Etrafına bakındı ve orda bir şeyle konuşmaya başladı fakat karşısında kimse yoktu.

Bizde onunla beraber geldik belki Halil’e dair bir ipucu bulurduk.
Eve girmemizle kapının kapanması bir oldu.
Ve ev birden sallanmaya başladı amca ortada yoktu.
Anlaşılan bizi kandırmıştı. Bizde evden kaçmaya çalışa duralım amca dediğimiz adam çıktı ve bize”isteseniz de burdan kaçamazsınız”dedi. Ses tonu değişikti ve gözleri siyaha dönmeye başladı. işte o zaman beynimde şimşekler çaktı.
Bahattin amca yıllar önce kaybolan Bahattin’di. Daha doğrusu artık o Bahattin değildi. Halil’e de aynısı olmaması için dua ederken Yunus’da kapıyı kırmaya çalışıyordu.
O an ki korku ile beraber ettiğim dualar işe yaramıştı evin sallanması durdu ve kapı açıldı.
Bizde 2 saniye içerisinde dışarıda bulduk kendimizi tabana kuvvet köyün merkezine koşmaya başladık.
Sonunda gelmiştik. O evdeyken aklıma gelen şeyi Yunus’a anlattım o da bana hak verdi.

Başımıza gelen olayları da anlatarak başlamak isterim. Olayı öncesinde sizlere anlatmıştım.
Şimdi dedemin evindeyiz. Tabi köye gelmek kolay olmadı çünkü köye gelirken başımıza gelmeyen aksilik kalmadı.
Arabanın 3-4 kez bozulması, karşımıza çıkan köpeğe çarpmamak için direksiyonu kırınca beraber az kalsın uçurumdan yuvarlanacak olmamız…Sanki birileri bizim buraya gelmemizi istemiyordu. En sonunda şoför dayanamayıp bizi köye yarım saat kala bıraktı artık yürüyerek gitmek zorundaydık. Neyse ki hava kararmadan gelebilmiştik. Şimdi ise dedemin evindeyiz, ev yıkıldı yıkılacak. Diğer evlerinde pek farkı yok gerçi. Her neyse ilk önce buraya geldik bir şeyler buluruz diye. Diğer evlere de gidip bakmayı düşünüyoruz.

Amma velakin hoca haklı imiş. Biz kaldığımız süre boyunca evde kırılmayan tabak çanak kalmadı.
Köyden 2 kişi delirdi. Bahattin de kayboldu ortalıktan. Bu olaylara dayanamadık bizde 4 aile ayrıldık köyden.
Biz gittikten sonra köyde kalan 2 aile biri Rüstem amcamdı. (Bahattin’in acısına kaldıydı.) Diğeri de 2 çocuğu kaçırılan bir aileydi.
işte anlatılana göre Rüstem amca ve karısı evde ölü bulunmuş, diğer ailede aynı şekilde. Ama neden öldükleri hala çözülememiş. Ölüm raporlarında kalp krizi yazıyormuş.
Bu olaylar hala çözülememiş. Köy şuan terk edilmiş durumda. Bu olayı araştırmaya giden 3 uzman kayıp. Evet döndük şimdiki zamana, dedem bunları bana anlattığında 16 yaşındaydım. Şimdi aradan 4 sene geçti. Canım Dedem, (Allah rahmet eylesin.) hakkın rahmetine kavuştu.
Bende bu gizemi çözmek istediğimden şuan burada bulunuyorum.

Yani hikaye buradan sonra başlıyor arkadaşlar asıl olaylar : )

O an benim can dostum sayılan Kemal söze karıştı.”Abi benim halama zamanında bir büyü yapıldıydı. Bizde karşı köyde bu işlerden anlayan bir hoca var ona gittik. Bize ne olduğunu söyleyip büyüyü çözdüydü. Bence ona sual etmekte fayda var.” Kemalin sözüyle hocayı bulduk sual ettik konuştuk köye getirdik.

Hoca olanları dinledi, yazıyı inceledi.
Bilmem ne büyüsü imiş.(isim vermeyeceğim.) Bu köyde çok kötü şeyler yapılmış. Bu büyüde basit bir büyü değil imiş. Kırmızı büyü türüne girecek kadar güçlü bir büyüymüş. Büyü köye ifritleri musallat etmiş. (bilmeyenler için ifrit en güçlü cinlerdendir baş etmesi zordur.)
“Bunlar daha başlangıç, yol yakınken kaçın. Bu büyüyü çözsek yine de baş edemeyiz.”dedi. Bu haberin ardından köydeki 15 evden 9’u kaçtı gitti köyden.
Biz Rüstem amcalar ve birkaç kişi kaldıydık

Biz birşey bulamamışken Rüstem amcanın oğlu Bahattin elinde bir şeyle çıktı geldi. Öyle boş boş bakıyordu. Biz neyin var Bahattin deyince bize hiçbir şey hatırlamadığını söyledi. Elindeki şeyin ne olduğunu bilmiyor ve nerden aldığını hatırlamıyormuş. Tabi biz iyice korktuk. Rüstem amcam ve imam Bahattin’i kontrol etti hiçbir şeyi yok idi. Sadece üstü başı toz olmuş, tırnaklarında toprak vardı. Anlaşılan bizim Bahattin bir yeri kazıp o şeyi çıkarmıştı. Şey dediğimiz bir deriydi içini açtık baktık, garip garip rakamlar yazıyordu içinde. imam bunun büyü olduğunu ama ne büyüsü olduğunu bilmediğini söyledi. “Beni aşar bu,” dedi.

Fakat bunu yarın yapacağız akşama iş bırakmak istemiyoruz.
Geceyi burda çadırın içinde geçireceğiz tabi sırayla nöbet tutacağız.
ilk sıra Halil’de.
Biz ise uyuyacağız. Kafamı yastığa koyar koymaz uyumuşum. Uyandığımda saat 2.00 sularıydı nöbet sırası artık bendeydi. Halil’e seslendim fakat Halil yoktu belki ihtiyacını gidermeye girmiştir dedim ve dışarıda beklemeye başladım. Fakat yarım saat oldu gelmemişti ve seslendiğimde cevap gelmiyordu. Açıkçası korktum ve Yunus’u uyandırdım.”Ne var oğlum, nöbet sırası bende değil dedi.”Bende ona Halil’in olmadığını söyleyince oda benim düşündüğüm şeyi söyledi fakat kaç saattir haber alamadığımı söyleyince endişelendi. Elimize feneri ve çantayı alıp Halil’i aramaya başlayacaktık.

Arkadaşlar tutsada tutmasada devam edeceğim : )

Oraya kadar gittik yine çalılığın arkasına saklanmış evi gözetliyorduk.
“Bu eve mi bakıyordunuz?”dedi kalın bir ses arkadan. Korka korka döndük fakat normal bir insandı gördüğümüz. Yaşlı elinde değnek olan bir amcaydı.
“Korkmayın, korkmayın. Ben kendi halinde yaşayan bir adamım. Adım Bahattin buralarda kimse yaşamaz. Siz niye geldiniz?”dedi.
Ben ise buraya önceki yıllarda yaşanan olaylar için araştırma yapmaya geldiğimi fakat bir arkadaşımı kaybettiğimi söyledim.
Oda “Ee be oğlum buralarda ne ararsınız? Olayları madem bilirsiniz ne gelirsiniz? Burada çok oğlan kaybolduydu zamanında.”dedi.
“Siz yalnız başınıza ne duruyorsunuz burada?”deyince,
“Köy yıllar önce terkedildi fakat ben kaldım. Çünkü gidecek bir yerim yoktu şimdi arada bir kasabaya gidip ihtiyaçlarımı alıp gelirim şurası evim buyrun taze çay demledim içelim.”dedi.

Beyler yeni geldim il dışındaydım devam ediyorum.

hikayeeee korktun mu korkmadın mı

Okumayın korktum

Rezervatullah