Aradan biraz zaman geçtikten sonra küçük halam; yenge biz çantalarımızı yerleştirelim bir oda göster. dedi. Evimiz küçük olduğu için annem onları mecburen yatak odasına almak zorunda kaldı. Zaten yatak odasından başka ablam ile kaldığımız küçük oda vardı. Bunun dışında oturma odasındaki koltukların haricinde yatılabilecek bir yer yoktu. Onlar odaya girer girmez hemen kapıyı arkadan kilitlediler. Annem durumdan istifade hemen beni okula yollayıp babamı olanlardan haberdar etmem ve eve gelirken bir şeyler almasını söylemem için beni yolladı.
Evden çıktığımda patika yola girmem için mecburen yatak odasının önünden geçmem gerekiyordu. Zamanında eve göçerken perde ölçülerini yanlış aldıkları için evdeki bütün perdelerin boyu pencerelerin bittiği yerden bir karış yukarıda kalıyordu. Çocuk aklı işte, merak edip ellerimi yüzümün yanlarına tutup içeri baktığımda babaannemin beline kadar yatağın altına girdiğini, büyük halamın kapının pervazına çantasından çıkardığı kağıt parçalarını yerleştiğini, küçük halamın ise yastıkların üzerine yakından bakıp bir şeyler aradığını gördüm. O zamanalar ne yaptıklarını anlamamıştım. Yakalanırım korkusu ile hemen koşarak okula, babamın yanına gittim. Babam okulun bahçesindeki kırık bankta başka bir öğretmen arkadaşı ile sigara içiyorlardı. Hemen koşarak; baba, babaannemler geldi annem seni eve çağırıyor evde bir şey yokmuş eve ekgib görmen lazımmış dedim. Babam onların geldiğini duyduğunda sevinmek ile üzülmek arasında kalmıştı, o şaşkınlık ile kalkarken bardaktaki su bacağına döktü. Hızlıca okulun içine gidip yine aynı hız ile kısa sürede çıkmıştı.
Köyümüzde market gibi bir şey yoktu, ne de olsa ilçe merkezinden gelen seyyar arabalar ile günün belirli saatlerinde meyve sebze, ekmek ve şeker gibi temek ihtiyaçları satmaya gelen birilerinden alışveriş yapıyorduk.
Babamla birlikte yolun kenarında bekleyip arabanın geçmesini bekledik. Bir şeyler aldıktan sonra eve geldik. Babaannem, babamın geldiğini gördüğünde ağlaya ağlaya koşup boynuna sarıldılar. Halalarım ise başlarındaki oyalı eşarpları ile ağlama numarası yaparak, bu duruma üzülüyormuş gibi gözlerini siliyorlardı.
O akşam babaannemler öylesine mutlu ve bize karşı yakın davranıyorlardı ki, sanki geçmişte bizimkilere yaptıkları her şey unutulmuş, tüm ilişkilere yeniden başlıyor gibiydi. Babam eve geldikten sonra anneme o kadar iyi davranmaya başlamışlardı ki yemek hazırlarken bile halalarım, sen dur yorulma biz yaparız deyip mutfakta dört dönüyorlardı. Babamda ise tüm bu olanlardan çok mutlu görünüyordu. Gece olup yatma saatimiz gelmişti. Yatak odasında, küçük halamın da yatması için yer yatağı açıp onları uyumaları için hazır hale getirdik. Bir süre sonra da ablam ile annem bizim yatağımızda babam ile ben ise oturma odasındaki koltuğa yattık. Babam günün yorgunluğu ile hemen uyumuş olsa da ben yerimden rahatsız olduğum için gözüme bir türlü uyku giymiyordu. Oturma odasındaki duvar saatinin tıkırtısı da uyumamam için, sanki beynimin içinde çalıyordu. Gece su içmeye kalktım. Oturma odamızın panjurunun ipi koptuğu için açık hali ile duvara sabitlenmişti. Dışarıda ki sokak lambasının ışığı odanın içini aydınlatıyordu. Ev küçük olduğu için çok şekilsizdi. Oturma odasından mutfağa gidebilmek için yatak odasının önünden geçmem gerekiyordu. Kapının önünden geçerken içerinin aydınlık olduğunu, kapının altından gelen ışıklardan fark ettim. Bu yanan ışık odanın ışığından ziyade içeride mumların yarattığı kör bir ışık gibi yansıyordu. içeriden, fısıldarcasına, babaannemin dua gibi bir şeyler okuduğunu duymuştum ama çocuk aklı, namaz kılıyor olabileceğini düşünmüştüm. Aradan biraz zaman geçti. Neler olduğunu merak ettiğim için koridorun bir ucundan gizlice yatak odasının kapısını gözlüyordum. içerideki fısıldamalar hiç bitmiyordu. Teravih namazı dahi kılacak olsalar bu kadar uzun sürmesi imkansızdı. Fısıldamalar kesildikten sonra kapı kolunun gıcırdaması duyulmayacak şekilde yavaş yavaş açıldığını fark ettim. O anki yakalanma korkusu ile koltuğa doğru uzanıp uyuma numarası yapmaya başladım. Büyük halam annemlerin yattığı odanın kapısı kapalı olduğu için oraya bakmadan gelip bizim odaya göz ucu ile baktı. Gözümü kısıp olan biteni anlamaya çalışıyordum. Arka tarafa eli ile gel işareti yaptı. O sırada babaannem elinde bir şeyler ile tuvalete girip elindekileri tuvaletin içine attığının sesini duydum. Ardından da bir su döküp ellerini bile yıkamadan hemen odaya dönüp kapıyı kapattılar. Neler olduğunu anlayamıyordum. Sanki bana heyecanlı bir oyun gibi geliyordu ve yakalanmamış olmanın verdiği heyecanı ile içim içime sığmıyordu. Öylece yattığım yerde uyumuşum. Sabah olduğunda annemin mutfaktan gelen tıkırtıları ile uyandım. Ocakta kaynayan çay suyunun yan tarafında yufka ıslatıp kızartıyordu. Sesleri halamlarda duymuş olacaklar ki hepsinin suratı bir karış, buraya geldikleri kıyafetler ile mutfağa girdiler. Onlar otururken ben odalarına baktığımda, yatakta hiç yatılmış gibi bir bozukluk yoktu. Annemin yere serdiği yatak aynı bıraktığı gibi duruyordu sadece gelip geçerken üzerine basıldığının anlaşıldığı ayak izleri vardı. Hepsinin gözünden adeta uykusuzluk akıyordu. Gece her ne yaptılar ise sabaha kadar uyumadıkları her hallerinden belliydi. Odanın içindeki kibrit ve mum kokusu ise hala duruyordu. Kahvaltı masasında ağızlarını bıçak açmıyor gözleri ile alttan-alttan bıyık altından gülerek sinir bozucu bir ifade ile anneme bakıyorlardı. Öylesine gergin bir ortamdı ki ağızlarını bıçak açmıyordu. Babaannem birden masadan kalkıp, gelin hanım bakıyorum da çok neşelisin, merak etme kalmayacağız daha, sizi rahatsız ettik dese de annem olayı alttan alarak, anne olur mu öyle şey burası sizin de eviniz gibi mütevazi sözler söyleyip duruyordu. Tüm bu nezakete karşılık yok yerden kavga çıkarıp apar topar eşyalarını alıp biz ne olduğunu anlamadan evden çıkıp gittiler. Hepimiz kahvaltı masasında öylece kala kalmıştık. Geldiklerinde bize gösterdikleri o yalancı sevgiden bile eser kalmamıştı…
Onlar daha evden dışarı adımını atar atmaz evimizde daha önce hiç olamamış bir olay olmaya başladı. Annem ile babam anlamsızca birbirine girip kavga etmeye başladılar. Bunca zaman evde annesinin adını anmayan, bayramlardan hariç telefon edip aramayan babam annesinin gidişini, bizim onlara karşı göstermiş olduğumuz davranışlara bağlamıştı. Öylece birbirlerine bağırıp çağırdıktan sonra babam kapıyı vurup evden gitti. Evde öyle gergin bir hava vardı ki herkes birbirine düşman gibi bakıyordu.

Hemen annemin yanına oturdum. Annem boş duvara odaklanmış tırnaklarını yemeye başlamıştı. Ona dün gece uyuyamadığımı ve yatak odasının kapısının önünden geçerken ve babamı almaya gittiğimde camdan baktığımda içerideki gördüklerimi anlattım. Annem bunu duyunca hemen yatak odasına gitti. Gitti gitmesine ama içinde öylesine bir nefret oluşmuştu ki ilk iş olarak onların kokusunu odadan çıkartmak istedi.
Annem ablamı da yanına çağırıp; Bu pisliklerin yattığı örtüleri yıkayalım kızım evden kokuları çıksın dedi. Annem yatak örtüsünü çektiğinde sanki bir tuzak kurulmuşçasına, yere 3,4 tane yumurta düştü ve kırıldı. Kırılan yumurtalardan hiç sıvı bir şey çıkmamıştı, hemen eline alıp baktığında, sarı, rengi solmuş kağıtlara Arapça yazılar yazılıp, şekiller çizilmişti. Hepimiz yumurta kabuklarına bakmak için eğildiğimizde, ablam yatağın altındaki tahtanın üzerinde küçük kırmızı kapaklı bir kitap buldu. Kitabı çektiğinde peşinden gelen ip ile bir düzenek kurmuşlar ki o da en son yatağın altına koyulmuş olan yumurtayı kırdı. Son yumurta kırıldığında içeriye öyle pis bir koku yayıldı ki yumurta yılarca çürümeye bırakılmış, içi küflenmişti. içinden civciv çıkacakmış gibi şekle girmiş ama hiçbir yumurtaydı bu…
Tüm bu olanlara karşı annem öyle bir çığlık attı ki hala kulaklarımda çınlıyor. Delirmişçesine, bize büyü yaptılar, bizi bitirdiler, Allah belanızı verin diye aynı şeyleri tekrar tekrar söyleyip oturduğu yerde ileri geri sallanıp bağırıyordu. Kendini öylesine parçalıyordu ki onu sakinleştirmek için mutfaktaki sürahide yarım kalan suyun hepsini başından aşağı döktüm. Annem olduğu yere yığılıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Ben annemin ağlamasına daha fazla dayanamıyordum. Elimden başka bir şey gelmiyordu. O an kalkıp dün gece tuvalete ne attılar acaba diye merak edip, tuvaletin deliğindeki beyaz kapaklı aparatı hiç iğrenmeden olduğu yerden tırnaklarımla söküp çıkardım. Tuvaletin dibinde görünen bir kalıp beyaz sabun ve birkaç tane sönmüş mum, belli belirsiz görünüyordu. Hemen onu da anneme haber verip gösterdim. Annem tuvaletin içine yatıp kolunu uzatıp almaya çalıştı ama eli delikten geçmiyordu. Hemen gel sen yat al o sabunu diye beni yere yatırdı. Yanağım tuvaletin taşına dokunuyordu ama o an bunu umursamıyordum. Annem o kadar titiz bir insandı ki bana bu yaptırdığı bir kenara dursun, tuvaletin kapı koluna dahi dokunsam ellerimi yıkamadan asla oradan çıkarmazdı hiçbirimizi… Bende tuvaletin deliğine kolumu soktum ama kolum kısa olduğu için yetişemiyordum.

Annem bu olanlara karşın delirmişçesine evin içinde ellerini başının arasına almış dört dönüyordu. O an camdan gördüğüm bir diğer olay olan kapının pervazına bir şeyler koydukları aklıma geldi. Boyum uzanmadığı için mutfaktaki taburelerden birini getirip üzerine çıktım. Kapının üst kısmındaki boşluklardan tırnağım ile, parça parça kesilmiş, yine aynı renkte küçük küçük, yedi parça kağıt çıkardım. Tam kapının orta bölümünde işe bir sayfa kağıt katlanmış halde oraya sıkıştırılmıştı. O anki korku ile hemen içini açıp baktım. Uzun saçlı bir insan suretinde çizilmiş olan gözleri kocaman çirkin bir varlığın baş, el ve kalp kısımlarında Arapça kelimelerden hariç olarak babamın, annemin, anneannemin ve ablamın adı yazıyordu. Ablamın adının solunda ise yine annemin adı yazıyordu. Burada sanki kişi belirtirmişçesine Remziye kızı Gülsüm ve Gülsüm kızı Zeynep yazıyordu. Bulduklarımı da hemen anneme zütürdüm. Dizlerinin üzerine çökmüş beşik gibi öylece sallanıyordu. Ne beni duyuyordu ne de dokunduğumda bir tepki veriyordu. Öylece gözleri boş bir noktaya odaklanmış bekliyordu.

Annemin bu durumuna daha fazla dayanamayıp babamı aramak için dışarı çıktım. Babam sanki evde o kadar olay yaşanmamış gibi bir arkadaşı ile elinde sigara çay muhabbet ediyordu. Başkalarının yanında durumu belli etmemek için; baba eve gel annem çağırıyor. Ablamın eli kapıya sıkıştı kırılmış olabilir diye yalan söyledim. Babam normalde böyle bir şey olsa hemen koşar gelirdi ama beni duymazdan geliyordu. Umurunda değilmiş gibi davranıyordu. Arkadaşı; hocam sen geç istersen eve biz buralardayız haberleşiriz dedi ama babam yok bir şey çay içelim dedi. Bir adam bu kadar kısa sürede umursamaz olamazdı…
Ben geri döndüm ama babam o gece eve gelmedi. Sonraki gecelerde aynı şey oldu. 1 hafta eve gelmedi. Düne kadar annemin bir dediğini iki etmeyen adam birdenbire bam başka birine dönüşmüştü. Okula gidip işe gidip gitmediğini sorduğumda ise izin alıp gittiğini öğrendim.

Aradan günler geçti ne babamdan bir haber vardı ne de annemde değişen bir şey…
Annem öylece boş noktalara odaklanıp ara sıra kendi kendine gülümsüyordu. Onun bu anlamsız tavırları karşısında bir şey sorduğumuzda yüzünü bile çevirip bakmıyordu. Çocuk başımıza ne doktora gidebiliyorduk ne de babam başımızda olmadığı için birinden yardım isteyebiliyorduk. Annemin yüzü her geçen gün daha da beyazlayıp gözündeki bakışları daha da anlamsızlaşıyordu…
Bu günlerde ablam evdeki kalanlar ile elinden geldiği kadar yiyecek bir şey hazırlıyordu. Paramızda olmadığı için evdeki her şey günden güne azalıyordu. Evdeki tüp itmesin diye, havalarda güneşli olduğu için ablam ile sobayı dışarı çıkarıp merdivenin başında yakmaya karar verdik. Sobanın dumanını gören babamın öğretmen arkadaşlarından biri ne olup bittiğini anlamak için bizim evin önüne geldi. Gülümseyen bir yüz ifadesi ile bana dönerek;

- Hoş geldiniz çocuklar. Uğur oğlum geçmiş olsun, hocam nerede? erken döndünüz dedi. Ablam durum anlaşılmasın diye, evet erken geldik dedi ama ben lafa girip – biz zaten buradaydık ki bir yere gitmedik, hasta değildim ki geçmiş olsun dediniz. dedim.
Adam bu durum karşısında şaşkınlığını gizleyemeyip; hocam senin hasta olduğunu söylemişti yanlış anladım herhalde hocama selam söyleyin deyi gitti.
Anlaşılan babam izin alırken benim hasta olduğum yalanını söyleyip gitmişti ama nereye?
Annemin durumu da iyiden iyiye kötüleşmeye başlamıştı. Ertesi gün kapımıza gelen babamın arkadaşına gidip yaşadığımız durumların bir kısmını anlattım. Adam ise sadece babamın hastalık durumundan bahsedip gittiğini biliyordu. Bu konuşmanın ardından annemin durumunu da söylediğimde eşi ile birlikte bize geldiler. Annem eve bir başkası gelmiş olsa da en ufak bir tepki vermeyip boş boş karşısına bakıp gülümsemeye devam ediyordu. Hemen hazırlanıp doktora gittik ama o zamanlar hastanelerde hasta bakıcılar bile doktor edasında oldukları için saatlerde ahşap sarı, vernikleri soyulmuş sarı kahvehane sandalyesinde annemi düşmesin diye ayakta yanında bekliyordum. iki üç tane konu ile alakası olmayan gereksiz tahliller yapıp bizi geri gönderdiler. Adamın eşi sağ olsun bize bu olaydan sonra bir hafta yemek taşıdı ama herkesin kendine göre bir hayatı olduğu için zaman ile artık gelmemeye başlamıştı. Annemin durumunda bir değişiklik olmadığı için artık ya babamdan bir haber alacaktık ya da annemin konuşmadığı kardeşini bulacaktık. Annemin annesi ve babası ben daha doğmadan ölmüşlerdi. Annemin yaşayan tek yakını içkicinin teki olan ve anneannemeler öldükten sonra evden kaçan dayımdı. O zamanlar birinin telefon numarasını bulmak şimdiki gibi kolay değildi. Eskiden Postanelerde herkesin ev telefon numarasının olduğu kocaman bir telefon rehberi kitabı vardı. Ablam ile bir gün önceden dayımın telefonunu bulmayı kararlaştırmıştık. Sabah erkenden kalkıp köy dolmuşu ile merkeze gittim. Dayımın ismi ile aynı olup istanbul da yaşayan o kadar çok telefon numarası vardı ki, hepsini tek tek yazıp not ettim. Bu kadar zahmet etmiş olsakd da dayıma ulaştığımızda sesi o kadar kötü geliyordu ki, gırtlak kanseri olduğu için boğazında hortum takıldığını söyledi. Annem için ise, ölürse Allah rahmet eylesin ben kendime zor bakıyorum dedi. Halbuki biz ondan ne para istemiştik ne de bir yardım. Sadece o çocuk aklımız ile bize sahip çıkabilecek, en azından ben buradayım yanınızdayım diyecek 2 cümle arıyorduk.
Çaresizlik iliklerimize kadar işlemişti. Elde avuçta bir şey kalmamıştı. Babam bizi bu kadar severken ortalıktan kaybolmuştu. Babamdan korktuğum için ona sinirlenemiyordum bile. Bu yaptıklarımızı duysa belki de gelecektim ben siz niye el aleme duyurdunuz, beni rezil ettiniz, diyerek bize kızacaktı.
Aradan bir ay geçmişti, artık köydeki herkes babamın gittiğini ve bizim de zor durumda olduğumuzu duymuştu, hatta başka köylerde bile adımız duyulmuş olacak ki başka köyden bile gelip bizi ziyaret ettiler. Gelenler genelde yaşlı iyi niyetli teyzelerdi. Gelenlerin hemen hemen hepsi ah var inşallah gelir ölüm kalım yoktur diyerek bizi teselli ediyordu. Annem yine tüm bu olanlar karşısında olduğu yerde duruyordu. Ne konuşuyordu ne de başka bir yere bakıyordu. Tuvaletini ablam ile kollarına girip zütürüyorduk. Banyo ise bir kere ablam tabureye oturtup kendisi yaptırmıştı.
Gelen teyzelerden birinin oğlu Manisa da kömür madeninde çalışıyormuş. Babamda Manisalı olduğu için acaba annesinin yanına dönmüş olabilir mi diye oğlundan araştırmasını istedi. Aradan 1 hafta on gün geçtikten sonra babamın Manisa da olduğunu ve başka biri ile imam nikahı kıyıp evlendiğini öğrendik. Hem bizi hem mesleğini bütün hayatını geride bırakıp gitmişti.

Aradan birkaç ay geçmişti. Artık bu duruma alışmıştık. ilçede iş bulup çalışmaya başlamıştım. Artık okul falan bana göre değildi. Bu ailenin sorumluluğunu almak bana düşüyordu. Bu süre içinde annemi birkaç defa daha doktora zütürdük ama değişen bir şey olamadı. Pgibolojik diyerek olayı kapatmışlardı. Herkesin dilinde, babam annemi terk etti o yüzden kadın delirdi diye kalmıştı. Annem artık iyi olamayacaktı. O dönemlerde çalıştığım iş yerinden benden yaşça büyük olan bir Vedat abi vardı. 35 yaşında işinde gücünde yeni evlenmiş biriydi. Bundan önce evlenme konusunda ne kadar adım atmış olsa da girişimlerinin nişanlanmaktan öteye geçmediğini söylüyordu. Komşusunun vasıtası ile başka bir köyde tek başına yaşayan kimsesiz dul bir kadından bahsetmişti. Bu kadına bir defa gittiğinde ona yaptıkları bazı karışımlardan bahsetti. Bu olayların ardından kısmetinin açıldığını söylüyordu. Bana da annemin durumu için görüşmemi tavsiye etti.
Aradan biraz zaman geçtikten sonra bu olayı daha fazla ertelemeyerek Vedat abi ile birlikte kadının evine doğru yola çıktık. Eski, boyaları dökülmüş serçe model bir arabası vardı. Araba zaten zor gidiyordu ama betonarme yol bittikten sonra öyle bir yola girmiştik ki yol değildi. Sadece arabaların lastik izlerinin geçtiği yerlerde toprak olan, gerisi tamamen otların kapladığı bir yoldu. Yol o kadar kasvetli duruyordu ki içim daralıyordu. Sabah erkenden yola çıkmış olsak ta kadının evine yaklaştığımızda ikindi ezanı okunuyordu. Kadının evine köy yolu bittikten sonra 20 dakikadan fazla yürüyerek ancak varabilmiştik. Evin etrafında kesilmiş onlarca büyük ağaç vardı. Normal bir insanın getirmesi bir kenara dursun 5 kişinin kaldırıp zütüre bileceği odunlar gibi bile değildi. Eve daha fazla yaklaştığımızda evin altındaki ahırdan gelen kuzu melemeleri ile biraz olsun rahatlamıştım. Kapının önüne kadar sessizce gelmiştik. Evin kapısı çok eskiydi. Tahtalar griye dönmüş ve araları o kadar açıktı ki kapıyı kapatsalar elimi aradan geçirip arkadan açabilirdim. Kapıyı çaldık ama açan yoktu, Vedat abi kadına seslendi ama evde kimsenin olmadığı belliydi. ikimiz birlikte ayakkabılarımız ile kapıdan içeri girdik. Sağ tarafa döndüğümüzde ikinci bir kapı ile karşılaştık. Vedat abi, birazda, bana kadın ile samimi olduğunu söyleyip, namaz kılıyordur diye direkt paldır kürdür içeri girdi.
Bende onu takip ederek içeri girdim. Ev o kadar pis kokuyordu ki yerlerde bir dürü ölü böcekler vardı. Böyle pis bir ortamda bırak namaz kılmayı dua bile ederken insanın içi bir tuhaf olurdu. Evin bazı kısımlarında yerde halı olmadığı için alt katta yanan sarı ışık yukarı vuruyordu. Kafamı eğip aşağı baktığımda sim siyah giyinmiş bir kadın koyunu yere yatırmış bacağından kan akıtıp kovasındaki sütün üstüne dolduruyordu. Bunu gördüğüm anda korkudan Vedat abi diye bağırdım. O anda kadın benim ona baktığım deliğe doğru kafasını kaldırıp korkunç bir gülümseme ile bana baktı. Elim ayağım birbirine dolaştı. Hemen dışarı doğru çıktığımda daha adımımı atamadan karşımda elinde süt dolu bakraç ile yaşlı, iki büklüm bir kadın karşımda duruyordu. Bu aşağıdan bana bakan kadının ta kendisiydi ama kadının kıyafetleri kırmızı siyah karışımı yöresel bir kıyafetti. Hiç bozuntuya vermeden beni tekrardan geri çevirerek gel oğlum içeri buyur dedi. Vedat abi ile öyle ayakta kala kalmıştık. Hemen bakraçtaki sütü sobanın üzerindeki kazana döktü. Kadının yüzündeki korkunç gülümseme hala duruyordu. Vedat abi bir süre hal hatır sorduktan sonra benim konumla ilgili bildiği kadarını anlattı. Kadın ise sen baştan anlat diyerek bana anlattırdı. Babaannemlerin yaptıklarını ve babamın evden gittiğinden başlayıp annemin son durumuna kadar anlattım. Kapının arkasında duran ahşap sandığını açıp içinden çıkardığı kavanozdan çıkardığı suya bir şeyler okuyup bana verdi. Annenin içme suyuna bunu önümüzde ki perşembe gecesi dök sonra yanıma getir dedi. Annemin yürüyemediğini söylesem de ben bu halimle gelemem onu buraya getir dedi. Bir süre daha oturduktan sonra bize tarlasından topladığı sebzelerden verip gönderdi.

Yol boyu aşağıda gördüğümü Vedat abiye ne kadar anlatsam da o kadına olan güveninden ve annemi iyi edeceğinden başka bir şey söylemiyordu. Ne kadar içime sinmemiş olsa da ablam ile perşembe akşamı annemin suyuna bundan az az damlatarak 4,5 seferde hepsini içirdik. Annemde bir değişiklik yoktu. Zaten bir şey de olmasını beklemiyordum. Geceye doğru annem uyumuştu, ablam ile ben eskilerden konuşuyorduk. Annem birde yatarken gözlerini açtı. Göz bebekleri öylesine hızlı hareket ediyordu ki hemen ona seslendim. Gözleri açık olsa da bedeni hala uyuyor gibiydi. O an bizim evin merdiveninden gelen ayak sesini duyduk. Bu saatte kimse bize gelmezdi. O an kapı çaldı ve gözlerime inanamadım. Yaşlı kadın Vedat abi ile birlikte kapının önündeydi. Vedat abi benim köydeki evimi bilmiyordu. Ev telefonundan başka telefonumuzda yoktu o zamanlar. O an bunun bir rüya olduğunu düşünmüştüm. Vedat abi kusura bakma kardeşim. Bizim hanıma söylemiş teyze, beni bugünkü delikanlının annesine zütürün demiş dedi. Elim ayağım tutulmuştu. Kadın sanki bizim evi biliyorcasına önden giderek annemin yattığı odaya girdi. O anda annem kendi başına elleri ile destekleyerek yatakta oturur vaziyete geldi. Annemin bunları yapması imkansızdı. Daha birkaç saat öncesine kadar parmağını bile oynatamayan annem oturmuş başını sağa sola çeviriyordu. O kadar sevinmiştik ki, bu bir mucizeydi. Annemin iyi olacağı düşüncesi öylesine mutlu etmişti ki beni o an evi nasıl buldukları konusunu sormak daha aklıma bile gelmemişti. Yaşlı kadın annemin yanına bağdaş kurup oturdu ve ona doğru bir şeyler okuyup üflemeye başladı. Daha sonra yeleğinin cebinden çıkardığı kolonya kutusundaki şeyi evin içine saçarak dökmeye başladı. Elimiz ayağımız kesilmişti, kimseden çıt ses çıkmıyordu. Yaşlı kadın daha sonra anneme yüzünü dönüp hızlı hızlı ağzı köpük saça saça bir şeyler okumaya başladı. Aradan bir süre zaman geçti ama kadın hala okumaya devam ediyordu. Vedat abi bana dönüp sigara içeceğim deyip işaret yaptı. Birlikte çıktık, ona bizim evi nereden bulduğunu sordum. Yaşlı kadının eşini aradığını bu gece orada olalım kadının durumu iyi değil öyle hissediyorum demiş. Öyle denilince Vedat abi gidip kadını alıp getirmiş. Bizim evin telefonunu da bilmediği için önceden haberde verememiş. O an sora sora bulmuşlardır diye kafamda kendi kendime kuruyordum. Çocukluk aklı, etrafımda bir şeyler oluyor ama ben bunun farkında bile değilmişim. Birkaç dakika sonra ablamın heyecanlı-heyacanlı bana çağırması ile hemen içeri koştum. Annem konuşuyordu. Kadına o gün başından geçenleri anlatıyordu ama bize dönüp bakmıyordu bile. Buna rağmen öylesine mutluydum ki kadının elini ayağını öptüm dua ettim. Ama bir sorun vardı konuşan ses annem değildi. Kalın, korkunç bir ses yaşlı kadına bakıp anlatıyordu. Ara ara sinirlenip öylesine kükrüyordu ki içim titriyordu.
Yaşlı kadın bizi odadan çıkarttı. Oturma odasının kapısının cdıbının bir kısmı kırık olduğu için içerisi görünüyordu. Tek başına annemi yatağın ortasına çekip oturttu. Daha sonra hiç durmadan bağıra bağıra hızlı hızlı okumaya başladığı anda annem yatakta kendini dümdüz gerdirdi. Bacakları yere değiyordu ama sırtı dümdüzdü. Annemin asla söyleyemeyeceği şekilde ağır küfürler edip ona bağırıyordu. Kadın buna rağmen istirfini bile bozmadan okumaya devam ediyordu. O an annem kendi normal sesi ile öyle bir çığlık attı ki dayanamayıp içeri girdim. Ne yapıyorsun sen anneme diye bağırdım. Yaşlı kadın bana elinin tersi ile git işareti yapsa da gitmedim. Bırak okumayı diye kadına bağırdıkça kadın daha yüksek sesle okuyor annem de o korkunç sesi ile; OĞLUM GÖNDER BU KADINI BURADAN BENi ÖLDÜRMEYE ÇALIŞIYOR. BU KADINI NEDNE EViMiZE SOKTUN. BABAANNEN Mi GÖNDERDi. diyordu.

Öylesine sinirlenmiştim ki kadını itekleyip anneme sarıldım ve o anda annem beni omuzumdan öyle bir ısırdı ki etimi kopardı. Sonra da öyle korkunç bir kahkaha attı ki, HEPiNiZi KANINI AKITIRIM. dedi.
Yaşlı kadın doğrulup; oğlum bu anne değil. Annene büyü yapmışlar hala anlamadın mı? O annenin bedenine girmiş 125 yaşında bir cin dedi. Kadın bunları söylerken annem kahkaha atıyordu. Omuzumdan akan kanı hemen atletimle sarıp durdurmaya çalıştık. Biz o hengame ile uğraşırken annem tekrar eski haline dönmüş ve yatakta uyur vaziyete geçmişti. Yaşlı kadın daha fazla yormayalım bu gece dedi. Sonra bana dönüp bana ; ben burada bir şeyler yaparken seni bu odada görmeyeceğim dedi. Ablama; bana bu odada bir yer yatağı hazırla kızım sen, ben burada yatacağım dedi. Ama biz zaten orada yer yatağı serip yatıyorduk. Heleki bu olaylardan sonra bu korku ile başka bir odaya gidip yatamazdık.
Vedat abileri evlerine uğurlayıp annem uyurken sohbet etmeye başladık. Kadına, babaannemlerin tuvalete attıkları şeylerden bahsettim. Hemen gidip tuvalete baktı. O an geri dönüp yatak odasına doğru baktı. Elini duvarlara sürüp içinden fısıldaya-fısıldaya bir şeyler arıyordu. Daha sonra yatak odasının kapısının arka tarafındaki pervazını açmamı istedi. Ama burası öyle diğer taraf gibi açılmıyordu. Tornavida ile kapının o taraflarını kırarak açtım. içerisine bem beyaz mum parçaları ufalanmıştı. Elime alıp kokladığımda kadın pat diye elime vurdu. Koklama sakın dedi. Mum parçasına benziyor teyze ondan baktım dedim. Ne mum parçası, domuz yağı sürmüşler evin her tarafına mum değil o dedi.
O zaman benim tuvaletin deliğinde gördüğüm sönmüş mum sandıklarımda domuz yağı olabilirdi. Ama oradaki beyaz sabunu gördüğüme emindim. Kadına tuvaletteki diğer şeyin sabun olduğunu söylediğimde ablama dönerek kolunu tuttu. Sen iyi misin bir şeyin var mı diye sordu. Ama ablam sapa sağlamdı. Ablamın gözlerinin içine bakarak birkaç defa daha tekrarladı ama ablamda olumsuz olan bir şey yoktu. Sonrasında sen kendini kötü hissedersen hemen bana haber ver kızım. Bu sabun ise gerçekten sabun eridikçe annen eriyecek, sonra peşinden gelene de yapmış olabilirler dedi. Ardından bana kıble yönünü sorup gidip namazını kıldı. Kadının bu bir andaki ani değişimleri de beni ürkütüyordu.
O gece herkes yatağına çekildi. Yaşlı kadın annemin yatağının dininde yatmıştı, ben ve ablam ise ayaklarımız birbirimizin yastığına bakarcasına kalan yere sığmaya çalışmıştık. Herkes uyumuştu, horlama sesleri sanki kulağımın dibinde gibiydi, gözümün önünden annemin o korkunç sesli hali gitmiyordu. Herkesin nefesi yavaşlamıştı. Gözü benden başka açık olan kimse olmadığından, kalkıp yavaşça, kimseyi uyandırmadan koridorun ışığını yaktım. En azından bu ışık korkularımı hafifletiyordu. Açtığım Işık tam annemin yüzüne vuruyordu, annemin yüzü o kadar soluklaşmıştı ki, teni bem beyaz olmuş, kanı çekilmiş gibiydi. Yavaş yavaş yanına yaklaşıp yüzüne dokundum, Teni buz gibi olmuştu ama, nefes alma sesi beni yine de rahatlatıyordu. Yorganını biraz daha üzerine çekip yerime geçip yattım. Kafamı yastığa tam koydum ki, annem gözlerini bana dikmiş, gözleri kan çanağı gibi olmuş hali ile bana bakıyordu. Tam ona doğru hareketlenecek gibi oldum ki, hemen hızlıca kapattı gözlerini.
Bir türlü sabah olmak bilmiyordu. Duvardaki eski saatin sesi sanki beynimin içinde çalıyordu. O an kalkıp pilini çıkarmak istiyordum. Kafamda öylesine hayaller dönüyordu ki, pili çıkardığımı tekrar yerime gelip yatığımı düşünüyordum ama aslında daha kılımı bile kıpırdatmadığımı fark ediyordum. Beynim uyumak için kendince hayaller kuruyor olsa da gözlerimin kuruluğundan gözümü kapatacak halim bile yoktu. Tıpkı annemin eskiden bir yere odaklanıp donup kaldığı gibi, beynim durmuşçasına boş boş bakıyordum. Tüm bunları hatırlıyor olsam da bedenimi hareket ettirecek halim hiç kalmıyordu. O an sabah ezanının okunması ile irlikdim. Yaşlı kadın yatağından yavaş yavaş kalktı. Önce anneme sonra ablam ile bana doğru baktı. Ablam uyuyordu. Ben ise hala aynı odaklandığım noktaya baksam da gözümün ucu ile kadını görebiliyordum. Uykusundan yeni uyanmıştı ama hemen yatağını kenara toparlayıp namaza durdu. Namaza durdu durmasına ama yatsı namazını kıldığı yönün tam tersine doğru kılıyordu. Hem de uyanmadan önce horlama sesleri ortalığı yıkıyordu. Abdest olmadığı gibi kıbleye de dönmeden hızlıca 2 rekat namazı kılıp tekrar yatağını açıp uyumaya devam etti.