Kadının peşinden en üst kata çıktık. Bizi bir sınıfa zütürdü. Orada da bir adam vardı. Gençten.
Adam:U Kadın:D
D:O patlama sizden mi gelmişti?
K:Ne yazık ki. Bir grup insan bize saldırdı bizde peşine düştük.
D:Sanıyorum siz çok kişisiniz?
A:Sadece altı kişiyiz. Birimiz engelliydi. Vuruldu.
U:Ben tedavi edebilirim. Üniversitede tıp eğitimi alıyordum. Halledebilirim. Ama buradan asla ayrılmam.
K:Buradan derken?
U:Bu sınıftan. Bu sınıf benim ilkokulu okuduğum yer. Zaten seni haberlerden biliyorum ben.
K:Ne? Nasıl?
U:Siz Rıfatların mekanından şu ablayı kaçıran adamlarsınız. Hükümet sizin hakkınızda araba emri çıkaracaktı eğer bu salgın olmasaydı. Tabii bu ablanın yediği nanelerde ortaya çıkacaktı.
N:Wov.
K:Neyse sen neden burada kalacaksın ve bu kadar şeyi nereden biliyorsun? Dökül.

U:Ben dediğim gibi üniversite öğrencisiyim. Bundan iki sene önce teklif almıştım bu Rıfat denen adamdan. Herifin tek isteği herkesi yok edip hayatını yaşamak. Zamanında bir şeyler yaşamış nedir bilinmiyor fakat Türkiyedeki tüm bu olayları o yönetiyor.
N:Defterde onun adı vardı fakat otelde piyon dediler.
U:Türkiye piyon ülke. Amerika bu işin başı. Rusya, Fransa ve ingiltere baş ülkeler. Almanya, italya gibileri de yancılar. isveç, Danimarka, Norveç, Finlandiya, Polonya ve Estonya red etti. Adam bulamadılar orada.
K:Hastalığın yayılmama durumu mu var yani?
U:Evet. Benim bu adamlarla yolum kesişti. Sevgilimi kaçırdılar ve zorla çalıştırdılar beni. Hala haberim yok. Bu sınıfta olma sebebim ise o benim ilkokul aşkımdı. Buraya dönecek. Biliyorum.
Üçümüzde birbirimize baktık.
A:Bizim hastaneye gitmemiz gerek. Orijin orada olmalı.

Ses verin lan

Bodrum kata gittik kızla. Ünili adam yukarıda kalmıştı. Kapıya sıraları filan koymuştu.
D:Biraz silah ve mühimmat stoğumuz var fakat beni koruyan burada üstteki zat olduğundan hepsini veremem size. Zaten geceleri kepenk kapatıyor okul. Uzaktan kumandalı. Kimsede giremiyor.
Nergiz iki tabanca biraz şarjör, Açelya uzi ben ise av tüfeği ve bolca mermi almıştım. Ana kata geri döndük.
D:Birazdan kapıyı açacağım. Sonrada hızla çıkmanızı isteyeceğim.
N:Tamamdır ama kafama bir soru takıldı. Neden bize silah çekmediniz?
D:Öncelikle muhteşem savaşçıdan korktum. Muşta sallaması harika. Ayrıca iki hanımım yanında bir adam asla kimseye zarar vermez. Kendilerine saldırılmadığı sürece. Kampını ya da sokağınızı terk etme sebebiniz bu değil mi?
K:Aynen öyle güzel insan. Aç kapıyı da gidelim.
Açtı ve dışarı fırladık. Yerden taş topladık mermi gitmesin diye. Yola çıktığımızda hastane tarafından gelen bir araba vardı.

Silahları doğrulttuk. Araba yaklaştıkça bizim arka sokağın arabası olduğunu anladım. Gelen Orijindi. iyi de yan koltukta Memduhun olması gerekmez mi? Belki Katre kızıma bakıyordur.
O:Babalık naber ya? Neler oldu bilemezsin?
Ka:Memduh nerede?
O:Sizlere ömür.
Sessizlik.
Moralim bozuldu. Haykırmak istiyordum fakat zombi çeker diye yapmıyordum. Gidip duvarı tekmeledim.
O:Hastanede Rıfatı buldum. Sizi bekliyor. Pusmuş bir köşeye. Çaktırmadım. Hastane zombi dolu fakat erzak lazım oradan. Güç toplamak için yani sizi bulmak için eve dönecektim.
A:iyi denk gelmişiz. Katre sen iyi misin?
K:Orijine ne kadar bırak desemde bırakmadı. Memduh Abinin hayatına mal oldu.
Ka:Memduh demeyin giberim!
O:Bize adam lazım. Okulda kim var? Zombi mi insan mı?
N:iki kişi var ama gelirler mi bilmem.

Hikaye son sürat ses alırım

Okula geri döndük.
D:Şimdi size silah çekebilirim. Geçin içeri. Baştan alıyoruz.
Tekrar üst kata ünili adamın yanına gittik.
O:Rıfatın nerede olduğunu biliyorum.
U:Nasıl?
O:Babamın arabası boşuna mı kaza yaptı? Katre vuruldu. Onu hastaneye zütürüp erzakları almalıyız.
U:Hayır. Erzakları siz almaya gidin. Birinin burayı korumayı gerek.
O:En son böyle dediğimizde en sevdiğim abimi kaybettim ben.
D:Belki kepenkleri indirip kapıya not bırakabilirsin ünili?
U:Not olmaz. Ama tamam bende geliyorum.
Silahlanıp mahalleden çarptığımız arabanın içinde yol aldık. Katrenin yarasını sarmıştık fakat kurşunun çıkarılması için morfin şarttı.
Hastanenin bahçesine girdiğimizde Rıfatların ileriye doğru koşarak kaçtığını gördüm. Arabası ise zombi kaynıyor ve yan yatmıştı.
Ka:Açelya, Kemal Abine güveniyor musun?
A:Elbette.
N:Almam gereken bir intikam var. Bende geliyorum.

Ka:O zaman Açelya sen kal burada.
A:Olur ağabey.
Ka:Bizi bulamazsanız ilerideki kliniğe gelin.
O:Tamam baba.
Orijin ve ekibi hastaneye girdi. Biz ise koşar adım giden Rıfatların peşindeydik. Açelyayı almaktan vazgeçtim çünkü Orijin o ikisinin yanında tek kalacaktı. Bu büyük bir riskti ve kimse Orijini kaybetmek istemiyordu. Hele de ben hiç istemiyordum.
Kliniğin yakınlarında bir el silah sesi duyduk. Rıfatın yanındaki adamın kafası uçmuştu. Kurşunu atan kimdi görememiştim. Rıfat ise diz çöküp ellerini başının üzerine bıraktı. Silahı ise geriye doğru fırlattı.
N:Kemal burası annemin kliniği.
K:Ne?!
R:Teslim oluyorum tamam. iyi organizesiniz eyvallah. Ama konuşmak istiyorum.
Silahı Nergiz yerden aldı.
K:Konuşursun merak etme. Kalk ayağa.
R:Teşekkür ederim.
K:Konuş şimdi. Neden bize saldırdınız?

Ses verin ses

R:Bundan yaklaşık on beş belki on altı sene öncesiydi. Bir kadın vardı aynı Nergiz gibi güzel. Bu arada hocam senin isim neydi?
K:Kemal ben devam et kesme.
R:Eyvallah hocam. Bir gece alkolü gömmüşüz ben pek hatırlamıyorum. Beraber olduk. Çocuğumuz olmuş fakat eşimi kaçırmışlar. Yani eşim diyorum ama evlide değildik hani. Neyse işte sonra ben her yerde eşimi aramaya koyuldum fakat bulamadım. Bu arama esnasında da bu adamlar çıktı işte ölümlü mölümlü konuştular. O aralar kafa bulanık tabii. Kabul ettim. On beş sene küsür hizmet ettim adamlara. Şimdi ise kim varsa öldürmek için çıktım yola fakat bugünkü gördüğüm üç ölüm. Yani inandırıcı gelmez ama kaybedecek şeyim de kalmadı. Adam öldürmem ben daha. Ama Fili...
F:Rıfat!!!
N:Filiz Abla!!!
F:Hepiniz çabuk içeri. Kapı açık.

Geldim. Sonunda kurtuldum kardeşimden şarjımı gibti

Kapı açık dediği de hep açık. Demir parmaklıklarla iki insan boyunda engel var. Hiçbir zombi geçemez oradan. Parmaklıkları zorlayan üç zombiyi öldürüp içeri tırmandık. Üst kata çıktık. Koridorda Filiz Abla ve Nergizin annesi vardı. Nergizin annesi artık toparlamıştı fakat zombilerle savaşacak gücü yoktu. Bir deri bir kemikti.
Nergiz koşarak annesine sarıldı. Ben ise gözyaşımı salıverdim gitti.
Na:Nergizin Annesi
N:Annem! Annem benim! Seni o kadar ihmal ettim ki! Hepsi bunları önlemek içindi ama başaramadım be annem.
Na:Oh kızım benim. Sana sarılmaya doyamadım şimdi sarılayım sana kızım.
R:Filizim!
F:Rıfat :D
Herkes hasret giderdikten sonra bir diğer parmaklıklı odaya gittik. Anahtarla kapıyı açtık parmaklığın. Herkes içeri girdi ve Filiz Abla kapattı kapıyı.

Devam ediyorum asla yarım bırakmam aga

Havada neredeyse kararmak üzereydi. O geceyi orada geçirdik. Sabah olduğunda hesaplaşma günüydü çünkü.
R:Filiz seni kaçırdılar sandım.
F:Sayılır. Bana kimseyle konuşma dediler. Odaya tıktılar.
R:Kim yaptı?
F:Sence?
R:Beni hiç sevmeyen kaltak anan.
F:Ne yazık ki. Ben sonra...
N:Filiz Abla kesiyorum ama Rıfat senden bayağı genç duruyor.
R:Filiz benden on beş yaş büyük. Ben sen gibiysem Filiz ve annen ayrı büyük.
N:Wov.
F:Ben sonra evden biraz para çalıp iş kurdum. Zengin oldum tekrar falan filan. Mecrada adım çıktı. Kızımız büyüdü ve evlendi gitti. Bende Nergizlerin mahalleye taşındım. Öğrendiğime göre ölmüştün ama Tanrıya şükür be Rıfatım.
R:Seni seviyorum kadın!
K:Ben artık yapamam.
N:Neyi Kemal?
R:intikdıbını. Ben yaptıklarım için pişman olmazdım fakat sizlere minnettarım. Beni öldürsenizde artık fark etmez. Buldum Filizimi sonunda.

K:Madem öyle. Bizim için bir şey yapacaksın.
R:Nedir Kemal?
K:Sen kendin söyledin. Bana iş teklifi ile geldiler. Panzehiri alalım.
R:Ha gibtir doğru ya. Hemen gidelim. Yönetici ile bir gündür konuşamadım. işkillenmesi an meselesi.
N:Anne geliyor musun?
Na:Hayır kızım. Biz burada Filiz ile ölümü beklemeyi görev biliyoruz.
N:Öyle demeseydin keşke :'(
Na:Kızım sen hayatını yaşa kendini kurtar. Benim hayatım hepten hata.
N:Bende mi hatayım yani?
Na:Başıma gelen en güzel şeysin. Gidin. Kurtarın insanları.
Nergiz, Filiz Hanıma bakıyordu.
F:Burayı kim koruyacak? Olmaz. Hem çatışma olmaz. Alt tarafı panzehiri almaya gideceksiniz.
K:Gidiyoruz! Rıfat, her ne kadar Filiz Abladan torpilli de olsan gözüm üzerinde.
R:Bırakın da iyi bir şey yapayım.

Son 5 part sonra hürüz panpalar

Arabanın birine bindik. Ön koltukta ben ve Rıfat. Arkada Nergiz vardı. Elimde silah Rıfatın kafasına yakındı. Bu adama güvenemiyordum bir türlü. Zombileri eze eze geçiyorduk. Araba doğru dürüst sallanmıyordu bile. Zombilerin dokuları oldukça yumuşaktı. Anında parçalanıyordu. Yine de bu yolun bizim için kıyamet olacağını nereden bilebilirdik ki?
Mekana yaklaştığımızda tuhaf sesler artıyordu. Bilmediğimiz bir dil olduğu açıktı fakat hırıltı da değildi.
R:Yönetici! Gelmiş. Uçağını göremiyorum ama.
N:Kim dedin?
R:Yönetici! Dünyanın en zalim ve en eğitimli kadını! Soğukkanlı, gaddar, atik ve yetenekli. Dayanıklı ve her koşulda hayatta kalabilir. Dikkati asla dağılmaz. Bu hem bizim hem benim kıyametim olacak. Yine de tek şansımız olacak. Geri dönersek diğer sevdiklerimizin yerini öğrenir. Benimle misiniz?!
N:Seninleyim Rıfat!
K:Öyle olsun!

Bir up da ben atayım

Yönetici:Y
Araba her geçen saniye ilerliyor ve Rıfat tedirginliğini her geçen an daha da belli ediyordu.
K:Rıfat iyi misin?
R:Bak şuraya.
Karşımızda ona yakın ağır silahlı ve zırhlı adam vardı ve tabii yönetici de aynı şekilde.
Y:Rıfat! ihanet edeceğin aklımın ucundan geçmezdi. Bana o arabayı patlattırmayın! inin hemen!
Rıfatla birbirimize baktık.
K:Ne istiyor bu?
R:intikam!
K:Rüyasında görür. Çıkıyoruz.
Arabadan inip mekanın duvarlarında siper aldık.
Y:Rıfat! Rıfat! Seni küçük böcek! Panzehir mi istemiştiniz? Bak elimde ne var?
R:Ha gibtir!
O sırada kafayı çıkarıp bir el ateş ettim ve zırhlılardan birini kafasından vurdum. Yere yığıldı. Peşimden Nergizde birini vurdu.
Y:Ateş edin!

Son üç part