+1
-2
atayislerin başucu kitabını cümle cümle inceliyorum.
bundan sonra bu başlıkta malum zevatın pek bir değer biçtiği sürekli övdükleri Nietzsche'nin "böyle buyudur zerdüşt" kitabını inceleyeceğim. okumayanlar için hikayesine kısa bir giriş yapayım. zerdüşt 30'lu yaşlarda dağa çıkmış, inzivaya çekilmiştir. on sene toplumdan izole yaşadıktan sonra tekrar topluma karışmaya karar verir. ancak zerdüştün kafası bir hayli karışıktır. dağdan inmeye hazırlanan zerdüşt güneşe döner ve şöyle der;
"ey, en büyük mutluluğu bile kıskanmadan görebilen tok göz, beni kutsa!... "
bakın daha kitabın başındayız. ilk sayfa daha. alıntıladığım yer "birinci bölüm zerdüşt'ün başlangıç söylevi- sayfa dokuz- iskele yayınevi" çok açık ve net görülüyor ki zerdüşt güneşe tapmaya başlamış ondan kutsanma istiyor. net. ayrıca illuminati simgesi olan "göz" tanımını kullanıyor. işte görün beyler... daha ilk sayfadan nasıl bir kitap demeye dilim varmıyor nasıl bir deli saçması olduğu ortada. neyse daha 300 küsür sayfa var sakin olalım. sayfayı çeviriyorum devam ediyorum.
