/i/Dertleşme

Derdini anlatmayan derman bulamaz..
  1. 17.
    0
    baştan sonra, yaşa kadar, aileye kadar, kendini bi şey sanması bile hepsi aynı ben. (bkz: )
    ···
  2. 16.
    +1
    @16 yok be panpa ben kesinlikle arkadaş yönünden problemliyim. yahu bir insan hiç mi arkadaş heveslisi olmaz. mesela ilkokuldan sonra çık arkadaşlarınla gez dolaş değil mi ya da lisede sevgili bulmaya çalış. ben bunların hiçbirini yapmadım. haa diyeceksin ki çoğunluğun yaptığı illa doğru olması mı gerek. artık panpam ben bu yaşa kadar farklı olan yaşamımdan sıkıldım galiba. değişiklik istiyorum anlarsın beni. hani herkesin bi dönem yaşadığı şeyi ben hayat prensibi olarak uygulamışım. işin kötüsü uygulamışım diyorum bu benim mantığımla bulduğum bi rota değil. ben gelişigüzel yaşamanın ceremesini çekiyorum galiba.
    ···
  3. 15.
    +1
    @15 2-3 tane kafana uyan eleman yakalaman lazım panpa. benim şansım kuzenlerim çok. genelde yalnız bırakmazlar beni. birde kardeşim var benden 1 yaş küçük. ikiz gibiyiz zaten. birkaç tane arkadaş edinsen seçici davranarak çok rahatlarsın hiçbir sıkıntın yok güzel kardeşim benim
    ···
  4. 14.
    0
    @14 evet panpa kafaya takınca geçmiyor. herhalde ben böyle iki üç kişi de olsa bir arkadaş ortamı hasreti çekiyorum. kolay değil be 24 yıl tek başına bir yaşam. insan artık birilerini arıyor yav. ihtiyacı gideremeyince de kafaya takılıyor işte. gayet normal olarak.
    ···
  5. 13.
    0
    @13 ben iki yıllık ilişkim bitince böyle oldum panpa. insanlardan tiksinir oldum. depresyon gibi değil de sadece eğlenebildiğim kafama uyan insanlarla samimi oluyorum. kimseye değerinden fazla değer vermiyorum panpa. 2 tane köpeğim var onlarla ilgileniyorum ailemle kuzenlerimle takılıyorum. he arada can sıkıntısı oluyor lan birkaç ark olsa da dışarı cıksak diyorum sonra geçiyor panpa kafana takınca geçmiyor ama
    ···
  6. 12.
    +1
    @12 e panpa sen de aynı benim gibisin lan sen niye bunu dert etmiyorsun hadi din konusu çok önemli değil zaten sonuçta inanç meslesi. yalnızlığı kafana dert ettiğin zamanlar olmuyor mu? böyle melankolik durumlar. sevgili de edinmek zor oluyor yalnız olunca bi de bu dert var.
    ···
  7. 11.
    +1
    @11 benim de arkadaşım yok. mesela işini yarım yapan adamla hiç muhattap olmam. ya giberim arkadaşını panpa olmasın arkadaşın kafana uymayacaksa. benim de yok işte birşey olmuyor yani olmayınca. kafamı yoracaksa niye muhattap olayım ki. din konusunu çok sorgularsan içinden çıkamazsın. yine de kendi özgür düşüncen hiçbir şey önermem o konuda
    ···
  8. 10.
    +1
    @10 panpam iyi diyon da ben bu yaşa kadar zaten yalnız yaşadım resmen. hiç arkadaşım olmadı diyebilirim. yani muhatap derken. bende boşlukta o konu. din ile ilgili kafamda soru çok ondan böyle oluyor. ayrıntılara takılıyorum galiba.
    ···
  9. 9.
    +1
    @9 panpa diğer konuları bilmem de şu üç konuda katılaştır kendini, taviz verme din, mizah,muhattap alacağın insan tipi. bu üçünü kafanda belirle. çok büyük düşünmedikçe yada etkilenmedikçe de değiştirme
    ···
  10. 8.
    +1
    @8 panpa benim farkım hiçbir konuda bir kesin görüş belirtemiyorum. yeri geliyor agnostik oluyorum yeri geliyor müslüman gibi takılıyorum. yeri geliyor atsızcı damarım kabarıyor yeri geliyor bir komünistten farksız oluyorum. dizi film izleyince birden kendimi hayal dünyasında gibi hissediyorum. bu sence normal mi
    ···
  11. 7.
    +1
    panpa o kişiliksizlik değil ya herkeste var bu söylediklerin aq
    ···
  12. 6.
    0
    @6 panpam o konuda yanıldın işte. benim en büyük hayalim yalnız kalmak. lise zmaanlarımda ve üninin ilk zamanlarında tek başıma yaşadım. kendi başıma kaldığımda daha aktif olmaya çabalıyordum. ama ailemin yanına geçince çöktüm resmen. kendimi dede gibi hissediyorum.
    ···
  13. 5.
    0
    sen varya tek başına kalsan yaşayamazsın amk
    ···
  14. 4.
    0
    @4 panpa böyle yaşamak için gelmedik bu dünyaya. bir kız eline temas edemeden öleceğim amk
    ···
  15. 3.
    0
    @2 yok ulan o kadar değil
    ···
  16. 2.
    0
    intihar et
    ···
  17. 1.
    +2
    sizin önerilerinizi bekliyorum panpalar. yaşım 24 ama hala okuyorum. bu yaşta hala baba parası yemek onuruma dokunuyor ama işte alışmış kudurmuştan beterdir derler.

    kişiliksizliğime gelince mesela bugünlerde kurtlar vadisinin eski bölümlerini izliyorum. kendimi mafya lideri gibi görüyorum falan. yolda yürürken kendimi belalı biri gibi göstermek için mimiklerimi falan garipleştiriyorum. yani 24 yaşında biri bunu yapmaz ama ergenlikten çıkamamış gibiyim.

    bunun yanı sıra eziğim asosyalim. üniden takıldığım arkadaşım dostum yok. ayrıca çoğu konuda karar belirtemiyorum. mesela bugün annem babamla kavga etti. ben hangisinin yanında olacağıma karar veremedim. sözüm geçmiyor evde. sanki evde yokum. varlığım belirsiz.

    bi akıl verin hele
    ···