Büyük beyaz boşluğa anlam yüklemeye çalışırsın diyerek bakiyordu mavi gözlü kıza .

Kızla göz göze geldi.
utandı , başını öne eğdi ve çok güzel bakıyor diye aklından geçirdi .

aslında aşıktı mavi gözlü kıza fakat bunun bile farkında değildi.

32. gün yine onu seyrederken not defterine yazdı,

" sarıldığımız gün bu şehir papatyalar açacak"

Deli. olmak daha iyi

Geceleri fotoğraflarını severdi mavi gözlü kızın.


Onunla beraber mutlu olur , onunla beraber hüzünlenirdi.

Geceleri fotoğraflarını seviyordu oysa mavi gözlü kız belkide onu hiç sevmiyecekti.

6 ay boyunca hergün onu izledi.

Haraketlerini ezberledi,
Resimlerini çizdi.

Güneşten cesaretini alarak mavi gözlü kızın yanına gitti .

Gözünden bir yaş gelmesiyle beraber lafa girdi,
-seni seviyorum...

edebiyatla uğraşıyorsun sanırım.her şeyi söyleme yazarken. örneğin tomris uyar der ki:"benim öykülerimde kahramanın kasaptan üç yüz elli gram et almasının bile bir anlamı vardır." üç yüz elli gram alabiliyorsa yoksuldur. bunun gibi. doğrudan yoksul demek okuru aptal yerine koymaktır ve edebiyatın amacına da terstir.biz yarısını yazacağız , yarısını ucu açık bırakacağız ki , okur onu kafasında yazsın. yani okuru sanata ortak edeceğiz.

Ve aynı gün mutlu eve giden çocuğun yanına gamzeli kız yaklaştı ,

Ağlamaktan damarları kızarmış gözüyle çocuğa uzun uzun baktı.
Ve dediki
Denize karşı bir bankta ismin kazılı senin
Sen bilemezsin.

gibtir deli papatyaymış