Belki ben onun için o kadar özel biri değildim ama o benim meleğimdi kurtarıcımdı her şeyimdi. özgüvensizliğimi karamsarlığımı bi anda bitiren içimdeki karanlığa doğan bi güneşti o.ama ben onun için uzun süren bi ilişkisiydim sadece. Tabi kaçınılmaz son yine ayrılmıştık ve engel yemiştim.O sene okulun son zamanlarına denk geldi ayrılığımız. sınavlar bitmişti okula kimse gelmiyordu.Ben belki bulur konuşurum diye okula bi kaç sefer gittim ama bulamadım. kendimi boşlukta gibi hissediyodum dostlar. elimde hiç bi şey kalmamış gibi hissediyodum.Bi ara engeli kaldırdı hemen mesaj attım. seni istemiyorum diye mesaj attı.Ben maço olduğumu söylemiştim dostlar öyle abidik kubidik şeylere de ağlamadım hayatım boyunca hala ağlamam ama o gün hıçkıra hıçkıra ağladım dostlarım. gözyaşlarım telefonun ekranına pat pat vururken bi yanım ulan bi kız için değer mi diye kendime acıyor. Diğer yanımsa onun sadece bi kız olmadığını, geçmiş günleri ve ona olan sevgimi hatırlatıyordu.

Ne olduğunu anlamamıştım. neden her şey bi anda değişmişti. Neden bi anda her şey bitmişti ? Bu sorular kafamdayken yaza girdim. kimi geceler uyuyamıyodum. içim acıyordu. arkadaşlarım dışarı çağırdıkları zaman gitmiyordum. buse de beni düşünüyordur o kadar anımız geçti diyordum.bi süre çok özlediğimden engelli olmasına rağmen whatsappına mesajlar yolluyodum.tek tikte kalıyodu. ölüsüyle konuşmak gibiydi.onu cidden hala çok seviyodum. evden çıkmıyordum.yaz tatili bana zehir oluyordu. babam işte olduğu için bana bi kaç evrak verdi belediyeye zütürmem gerekiyodu. onun için evden çıktım ve bizim şehrin en popüler yerlerinden olan alışveriş merkezinin karşısında koskocaman busenin isminin ve soyisminin yazılı olduğunu gördüm yanında tarihler ve özel sözler vardı. Yıkılmıştım.Çünkü bunlar kesinlikle başka birinin olduğuna işaretti.Ben bununla yaşamayazdım dostlarım.en azından bir şeyler yapmalıydım.bu manzarayı görmek istemiyordum.

Yazının üstünü karalamaya karar vermiştim o günün sabahı gidip spreyi aldım. akşam oraya gittim durak, cafeler,alışverış merkezi otobüsler, arabalar.Hepsine belli bi uzaklıktaydı yazının olduğu alan ama yine de korkmuştum velet başıma böyle bi işe kalkamazdım o yüzden eve döndüm. Cidden artık o yazıyı karalamak umrumda bile değildi sadece buseyi düşünüyordum ki aklıma bir şey geldi. busenin ailesini busenin anlattığı kadarıyla tanıyordum eğer busenin ailesinden biri o yazıyı görürse bu kesinlikle problemlere yol açıcaktı. kızcağız zor durumda kalıcaktı. Bunu düşünerek ertesi akşam alanın işlekliği azalsın diye gece 10 gibi çıkmıştım. Busenin ne yaptığımdan nerde olduğundan haberi bile yoktu. kararlı bi şekilde yazıyı karaladım ve yoluma devam ettim. yazının resmini çektim. buse engelini bu olaylardan bir hafta önce kaldırmıştı.ona bu yazıyı attım bunu sana yazdılar heralde dedim. evet ben de bunu arıyordum teşekkür ederim dedi. Onunla biraz sohbet ettim onu sevmiyor normal arkadaşmışız gibi konuşuyordum.
Hayal kırıklığına uğramıştım çünkü bana biz ayrıldıktan sonra başından geçenlerden bahsetmişti.

Ben arkadaş muamelesi yapınca sanki kankasıymışım gibi konuşmaya başlamıştı. yaşananlardan duygulardan eser yoktu. anlattıkça şaşırıyordum çünkü buse çok değişmişti. Maymun gözü açmıştı.ben onu tanıyodum dostlar ve Eminim şöyle düşündü."Ben güzel kızım bak taliplerim de var neden kendimi onla sınırlayayım ki."Benden sonra bir sürü erkekle konuşmuştu. okulun,şehirin en popüler tipleriyle.Ama nedense bilmiyorum alttan alttan bana onlara yüz vermemiş gibi anlatıyordu. Dayanamadım sordum."Şu ismini duvara yazan elemana da mı yüz vermedin?"
Evet diye cevap vermişti.Ama o tarihler sözler falan kesinlikle bunun yalan olduğuna işaretti. normalde bana yalan söylemezdi buse. Evet yazdıktan sonra heralde vicdanı dile gelmeye çalışıyor,bi şeyler yazıp yazıp siliyordu. neyse dedim bilerek konuyu değiştirdim. Benim hakkımda ne düşündüğünü merak ediyordum konuyu oraya getirdim. Daha önce ona yavşıyolar diye üst sınıflarla sıkıntı yaşamıştım.Bi de duvar karalayınca kızın gözünde meğerse adımız serseriye çıkmış. Konuyu istediğim yere getirince bana, hiç rahat durmuyosun bela nerde sen ordasın, demişti.Halbuki ben öyle biri değildim.Her şeyi onun için yapmıştım bunun için bana minnet duyuyo olmalıydı ama umrunda bile değildi.O an nasıl ezilmişsem senin için o kadar şey yaptım be vicdansız diye sıralamaya başladım. Yapma istemiyorum dedi.Ben de tamam deyip bitirdim konuşmayı.Ben aşk acısından tatilimi hayatımı zehir etmişken o beni engellemiş başkalarıyla konuşmuştu.

Hayatımın en özel kızının günümüz diğer kızlarına benzediğine tanıklık ediyordum. Basit ortam kızlarına benzemeye başlamıştı. Artık instagramı snapchati falan falan vardı. Yakışıklı elemanlarla takipleşiyor fotoğraflarını beğeniyordu. Beni kendimle yalnız bırakmıştı. Aklımda bugün bile dolaşan sorularla. Acaba onun için cidden özel miydim. Yoksa yaşanan duyguları sadece ben mi hissettim. Geceleri uyku uyuyamıyordum. uykum olmadığı için değil he olanlar aklımı kurcaladağı için.En çok da isyan ettiğim durum şuydu dostlar.Ben yanıp kül olacak duruma gelirken o gayet mutluydu ve sosyalleşmişti. kurban olduğum allahım bi bana mı vermişti böyle aptalca sevme duygusunu.Çünkü insanlar duygusuzdu, gamsızdı.hiç bir şey şeyi önemsemiyorlardı sevmiyorlardı, özlemiyorlardı.bunun en büyük örneği bana buse göstermişti. bana busenin gitmesi çok koymuştu dostlar ama asıl koyan şey benim tanıdığım buse bu buse değildi. hayal kırıklığı ve üzüntü yaşıyordum. Kendimi bu durumdan çıkartmak için arkadaşlara takılmaya başladım. Fakat ben de değişmiştim arkadaşlarımın arasında eski sevgilim de vardı beni özlediği belliydi. Dilara zamanlarından da hatırlarsınız gördüğüm kıza yapışırdım. Fakat o günlerde öyle değişmiştim. eski sevgilim bana baya yavşıyordu çok da güzeldi ama umrumda değildi. buse beni bin gibi bırakmıştı ama sevgime ihanet edemezdim.

Dışarda arkadaşlarımla takılmaya devam ettim duvara yazan huur evladı busenin ismini şehrin dört bi yanına yazmıştı. Artık başımın belaya girmesinden korkmuyordum. Buseyle son konuştuğumzda bu yazıları ailesinin görmesinden korkuyordu. biliyorsunuz buseyle artık konuşmuyordum.ama hala onun için bir şeyler yapmak istiyordum. Benden haberi bile yoktu. şehrin dört bi yanını gezip yazıları karalıyordum.ama resimlerini çekmiyordum çünkü buseye atmayacaktım. Yazım böyle geçti okul başladı. Yazın kilo almıştım kaşlarım da bi çeki düzen verdim. Artık tipsiz biri değildim.Özellikle kilo beni çok iyileştirmişti. Artık kızlarla konuşuyor. Kendimi iyi hissediyordum.Çevremde itemsizce kızlar ve ben onlara yüz vermiyordum. Buseyse okulun büyükleriyle takılıyordu. yanına gidip her şeyi değiştirmeyi deneyebilirdim. hatta bunu içten içe istiyordum.ama kendimi dizginledim çünkü o bunu haketmiyordu.onu çok sevmiştim dostlar.Ama olaylar yaşananlar bana onun nasıl biri olduğunu göstermişti. Aylar geçti o huuryu unuttum dostlarım.Ama bugün bile o saf temiz ve değişmemiş sadece beni gören beni seven buseye aşığım. tabi ordaki buse bi figür. aynı özelliklere sahip birini bekliyorum hala.ama bu zamanda malesef çok zor.

Doğru kişiyi bulduğunuzdan emin olmadan aşık olmak aptallıktır dostlarım. eğer hoşlandığınız kişinin doğru kişi olmadığını biliyorsanız asla aşık olmayın.He eğer hoşlandığımız kızı doğru insan sanarsak ne olur derseniz size az önce bitirdiğiniz hikayede uzun uzun anlattım. Kızların sizi üzmesine izin vermeyin dostlarım.Şayet asıl aptallık budur. Bunu yolu da aşık olmamaktan (ki bu zor bi şey) olurken de aşırı tedbirli olmaktan geçiyor. Hikayeme ve sözlerime son verirken ilk ve son hikayemi bu kadar ilgiyle takip edip destekleyen siz incici kardeşlerime teşekkür ediyor size çok sevdiğim bir müslüm baba şarkısıyla veda ediyorum.Her şey gönlünüzce olsun.
https://m.youtube.com/watch?v=gl4ln2pzWr0