aşkın sabreymeye vakti vardı

beklemedeyim

reserved

ilk defa haşam öyküsü okuyoruz beyler tetikte olalım

o yazdığı kağıdı atmamıştım. buralarda bir yerde saklamıştım biliyorum. onu bulup aynısını yazacağım. o kağıtta yazılanların yüzde doksanı aklımda ama yinede o kağıdı bulup aynısını yazmak istiyorum belki bir de capsini koyarım.

şimdilik bu kadar. kağıdı bulmak için yarın sabah eve gideceğim. sadece o kağıdı bulmak için.

okula vardığımızda herkes dersteydi. ne hikmetse gülçinlerin beden eğitimi dersine denk gelmiştik. bu durum hoşuma gitmemişti. çünkü gelip de benimle o gün hakkında bir şeyler konuşması beni rahatsız ederdi. benim olduğum yöne baktı. ben onun seslenmesini beklerken hiç tepki vermeden başka tarafa dönmesi, tanımıyor ayağına yatması çok zoruma gitmişti. onun bana bir şeyler söylemesini ne kadar istemesem de gelip bir şeyler söylememesi de beni rahatsız etmişti. bu defa neden beni giblemediğini sorgulamaya başladım.

'ne tuhaf varlıklarız biz. daha neyi istediğimizi bile tam olarak bilemezken dünyanın yönünü değiştirebileceğimizi zannederiz. ufalanamayacak beyinleri göklere sığdıramayan bir soydan ibaretiz hepimiz.'

ben : afedersiniz
ikisi dönüp baktı ve ben tehlé'ye: bir şey söyleyebilir miyim?
tehlé : ben mi?
yanındaki arkadaşına küçümseyici bir bakış attıktan sonra ona dönüp: evet sen.
tehlé : şimdi olmaz (ama bunu söylerken sanki benden izin almasana salak direk söyle ne söyleyeceksen der gibi bakıyordu)
ben : (hevsim kırılmış bir şekilde) neden?
tehlé : şimdi olmaz işte başka zaman (başka zaman demişti. tabi ya. senden rahatsız olmuyorum beni sevmen belki de hoşuma gidiyor ama sonra konuşalım)
ben : o lafı duyduktan sonra ısrar edemedim ve "tamam teşekkür ederim" deidm arkamı dönüp gittim. giderken arkama hiç bakmadım. neden bakmadığımı bilmiyorum ama dönüp de hiç bakmadım.

yazacak olduğum bu hikayenin ilgi görmesini isterdim. çünkü ben bu hikayeyi yaşamak için üniversiteyi bir yıl ertelemiştim.

rezerved

rezerved panpa yaz sen

okumadım ama güzelmiş

günler günleri ipe asıyordu ve ben onu hala elde edememiştim. bir ayin sırasında müritlerime açtım konuyu. ama sadece anlattım eğer bilgisi olan varsa ayinden sonra yanıma gelsin dedim. ayinde herkesin ödünü zütünden çıkardıktan sonra masadan kalkım bir çocuk yanıma doğru geldi.
-"o söylediğin kıza mesajını iletebilirim ama bence bulaşma ailesi çok belalıdır" dedi
gibtiret ailesini dedim sen ona benim ondan çok hoşlandığımı hatta belkide deliler gibi her gün onu düşündüğümü onu düşünmeden nefes bile alamadığımı ilet bir cavap bile istemiyorum. sadece söyle bilsin.
"nasıl tanıyacak" diye sordu. tanımasına gerek yok sadece onu düşünen biri olduğunu duysun sonra onu da hallederim dedim.

anlat

müritlerime konuyu açtığım gece ayine gelmeyen bir arkadaşım vardı. o gıcık aldığım arkadaşım. bunu ona söylemiştim bir de utanmadan. "senin tipin çok gıcık geliyordu bana ama tanıdıktan sonra alıştım" demiştim. işte bu çocuk benim durumu duymuş. yanıma geldi anlat bakalım dedi lisede tanıdığım çoktur dedi belki yardımcı olurum. bu arada okulların kapanmasına iki ay kalmış. ben onu gördüğümde okulun başlarıydı. dedim ya günler günleri ipe asıyordu. zaman bir su gibi bardağımdan boşalıyordu.
çocuga kızı anlattım. zaten kızın evini parmağımla gösterir göstermez anladı. tamamdır bu iş dedi.
meğer sevgilisinin arkadaşıymış. ve çocuğun kızın kendisiyle de muhabbeti varmış. tamam dedim sen bu kıza eni anlat dedim. durum şöyleyken şöyle oldu ve ben aşık oldum dedim.

bu durumun bana verdiği öfkeyle gündüz gözüyle kızla konuşmak için hazırlandım. öğlen arası inip çıkmalarını bekledim. kız geldi yanında 5-6 tane kız var gidip hepsinin ortasında kız "biraz konuşabilir miyiz?" dedim.
kız : ben mi? (şaşırmış gözlerle kekeledi)
ben : evet sen (başka kim olacak amk beynimi gibtin)
kız : şimdi mi? (herkesin ortasında mı diyor gözleriyle)
ben: ne fark eder şimdi yada başka zaman ama konuşalım.
kız: benim şimdi işim var sonra (yüzü kızarmıştı kızın görüyordum)

ama o kadar güzel ve masum bir yüzü vardı ki. o konuşurken ben acı çekiyordum. tamam deyip uzaklaştım. aslında takıntılarımda haklıydım. çünkü artık herkes beni parmağıyla işaret edecekti. sanki kimse yapmıyor da bi ben yapıyorum amk. sanırım benim tek farkım. o kadar güzel bir kızın peşinden koşmaktı.

lan utangacım diyorsun satanist oldum mürit yönetiyorum diyorsun yalanını gibeyim amk atayizi ya

not: şakirt değilim

çayımı demledm 3 e kadr yazmassan giberm

@50 utangaçlığım o zamana kadar geçmişti aslında oraya değinmedim ama lise yıllarında benim ablam yaşadığı şehirden bizim şehre döndü. ve uraya yerleşti. hayat dolu bir kadındır. kızı da aynı onun gibi. bunlar beni çok severdi sürekli eve çağırırlardı. ben o zaman da utangaç biriydim. insan ablasından bile utanırmı amk. öyleydim ben. bunlar benimle muhabbet ede ede bei şımarta şımarta lisede yeni yeni kendime geldim. çocukluğumu lise yıllarımda yaşadım. hayatımda anneme şaka yapmaya bile çekinen ben. annemin yanağını öpüyordum lan. bu o kadar değşik bir duyguydu ki.

ben hiç şımartılamıştım. o yüzden hep çekingen davranıyordum. ama ablamın beni şımartmasıyla 17li yaşlardan sonra çocukluğumu yaşadım. babamla şakalaşmayı öğrendim. ailede söz sahibi olmayı öğrendim. iletişimim güçlendi.

zaman hızla akıyordu. öss yaklaşıyor ve okul bitiyordu. eğer okul bitene kadar bir şey yapamazsam onu yaz boyunca görmeyebilirdim. çünkü öyle bir yerki yaşadığım yer. güzel kızlar evden dışarı adım atamaz. sanki yicez amk. altın gibi saklarlar kızlarını.
gidip konuşmuştum beni görmüştü. niyetimi anlamıştı. ama bi kişi daha vardı onun aklında. hani müritlerimden ilki mesajımı iletmişti ya biri sana aşık olmuş diye. onun dışında diğer arkadaşım da söylemişti ama kız beni daha görmemişti. yani kim olduğunu bilmiyordu onun da. oysa anlasa üçünün de aynı kişi olduğunu belki evet diyecekti hemen. belkide bir fırsat bulabilse yine de evet diyecekti.

hadi amk hızlı yaz

anlat panpa