aşkın sabreymeye vakti vardı

zaman hızla akıyordu. öss yaklaşıyor ve okul bitiyordu. eğer okul bitene kadar bir şey yapamazsam onu yaz boyunca görmeyebilirdim. çünkü öyle bir yerki yaşadığım yer. güzel kızlar evden dışarı adım atamaz. sanki yicez amk. altın gibi saklarlar kızlarını.
gidip konuşmuştum beni görmüştü. niyetimi anlamıştı. ama bi kişi daha vardı onun aklında. hani müritlerimden ilki mesajımı iletmişti ya biri sana aşık olmuş diye. onun dışında diğer arkadaşım da söylemişti ama kız beni daha görmemişti. yani kim olduğunu bilmiyordu onun da. oysa anlasa üçünün de aynı kişi olduğunu belki evet diyecekti hemen. belkide bir fırsat bulabilse yine de evet diyecekti.

ve araya yaz tatili girdi ben ona hala kendimi ifade edememiştim. yaz attili boyunca yaşadıklarımı anlatmak üzere yarın gece görüşürüz ben şimdi brakıyorum. işleri toparlayıp shifti devretmeye hazır hale getireceğim.

dinlediğiniz için çok teşekür ederim sayenizde o hisleri tekrer tekrar yaşıyorum.

şimdilik esen kalın

reserved

lan utangacım diyorsun satanist oldum mürit yönetiyorum diyorsun yalanını gibeyim amk atayizi ya

not: şakirt değilim

upupupupuup

upupupupupupp

yaklaşık bir yıl yalnız kaldım. kimseyi beğenmiyordum. etrafımdaki kızların hepsi sıradan güzel kızlardı. benim istediğim sıra dışı bir güzellikti. ben ona baktığımda kendimi unutmalıydım. benim seçiciliğim böyle bir şey. maksat sevgili yapmak değil yani maksat sevgilide kaybolmak.
annemin sesine uyandığım bir sabah içimde anlatılmaz bir his vardı. gözümü açar açmaz yatağımdan fırlamış ve annemden o 5 dakikalık biraz daha uyumayı dilememiştim.

kahvaltı yapı evden çıktığımda annem "dikkat et kimse kaçırmasın seni benden" demişti. çok iyi hatırlıyorum. dersanenin yolunu tuttum. çarşıda bir şey gördüm öyle bir şey ki bu. bana doğru yaklaşıyor. başta onu iyice görebilmek için adımlarımı hızlandırdım. gözlerim gözlerini seçince durdum.

akşam çocuk geldi ayin öncesi konuştuk. tamamdır dedi yarın okul çıkışı dershanenin kapısında ol seni görmek istiyor dedi. ertesi gün okul çıkışını iple bekliyorum. giyinip kuşanmışım. içimdeki heyecan dışarı çıksa caddelerin parke taşlarını sökerdi.
ve zaman geldi, okul dağıldı. kapıda beklemeye başladım. ama o kadar garip geldi ki bana bu duygu. kendimi mal gibi hissetmeye başladım. böyle şey mi olur dedim bakkaldan domates alır gibi insan bir buluşma ayarlar en azından. derken kız geldi ve geçti benim tarafıma bile bakmadı. bakmadığına hem üzüldüm hem sevindim. aslında dershanenin kapısı caddeye çıkan bir sokağın içindeydi. ben sokağın başında bekleyeceğime pgibolojikmen dershanenin kapısında beklemiştim o yüzden bakmamış olabilirdi ya da beni görmüş tanımış ve gereğinden fazla bakmak istememiştir.

recep abinin dediği gibi insanın aklına herşey geliyor.

neyse pek talep eden olmadığına göre ben bu geceyi burada kapatayım. yarın bakarım rezerveler alındıysa deva ederim.

not: @8 kusura bakma panpa çok geç kaldın söz yarın telafi ederim

bu şekilde bir yere varamayacağımı anlayıp kendim halletmeye karar vermiştim. çünkü benim istediğim kadar hiç kimse isteyemezdi. çünkü ben kendime istiyordum onlar bana benim istediğim kadar isteyemezdi. bu çok doğal bir şeydi. kendim halledeceğime karar verdim ama nasıl halledecektim. bir şekilde onu tenha bir yerde ya da bir zamanda görüp konuşmam gerekiyordu. sonunda nasıl yapacağıma karar verdim

dinleyen varsa yazsın da devam edeyim

eğer herkes uyuduysa yarın devam edeyim

arkadaşımla bankadan çıkarken karşıdan geliyordu. o ve sürekli yanında olan arkadaşı. arakdaşı da güzel kızdı ama biraz itici bir tipi vardı bana göre.
arkadaşıma "bak şimdi şu kıza ne yapacağım" dedim. ( bu arada kızdan soğuduktan sonra arkadaşlarıma gösterme gereği de duymamıştım. yani o konu öylece kapanmıştı.
kızlar yanımıza yaklaştığında kızın yüzüne doğru eğilip aşağılayıcı bir dille " tehlé" dedim. tehlé çirkin kız anldıbına gelir.
şu anda bunu okuyan bir arkadaşım olursa okuduğunu hiç belli etmeden devam etsin. beni tanıdığını çaktırmasın yoksa hevesim kaçar.
ona attığım bu laf beni hayata döndürmüştü. kendime olan güvenim tavan yapmıştı.

ona söylediğim bu laf karşısında kız şaşkına döndü. o kadar güzel bir kızdı ki belki hayatında bu lafı şaka amaçlı bile duymamıştır. arkadaşına dönüp hayretler içinde "viiiiii bana mı dedi o lafı" dedi.

baktım böyle olmayacak araya birilerini sokayım dedim. bizim dershaneden sevmediğim bir çocuk vardı. onunla gece ayinleri sırasında tanışmıştım ama onu tanıdıkça aslında iyi bir insan olduğunu anlamıştım.

gece ayinlerimi. aslında ben o ara matraklık olsun diye satanistliğe soyunmuştum. bizim dershane gece etütleri için 23:00 a kadar açık olurdu. biz akşam yemeginden sonra dershaneye giderdik. ben geceleri kapkara giyinip gözüme sürme çekerdim. kantinde oturur. arkadaşlarıma cinler hakkında hikayeler anlatırdım. ilk başlarda birkaç kişiydik. zaman geçtikçe sayımız arttı. ve ben kantine geldiğimde bürün masaları birleştirirler beni en başa oturturlardı. artık kimse oraya ders dinlemek için gelmezdi. millet beni dinlemek için gelirdi. kendimi doğa üstü güçleri olan biri gibi görürdüm. herkes bana bir şeyler danışıyordu.

o ara en yakın arakadaşımın sözde aşık olduğu bir bayan hoca vardı. sırf bu hocayla takılıyor diye bir adamı (dershanemize sonradan gelen kimya hocasıydı) korkutup şehirden göndermiştim. dedim ya artık kendimi tanıyamaz hale gelmiştim. o zamanlar din kavrdıbını yitirdim bir boşlukta sürüklenip gidiyordum.

elimde kalan tek şey o kızdı. onu artık tehlé olarak anıyordum adını henüz öğrenmemiştim aslında öğrenmek de istememiştim. çünkü onu anmak için bir isim vardı cebimde ve ben ona sadece tehlé diyordum.

kusura bakmayın arkadaşlar işteyim şu an zor şartlarda yazıyorum yani

şu müşterilerin amk çok rahatsız ediyorlar

buruk bir kalp sızısıyla dershaneye doğru gittim. o da önümde arkadaşıyla beraber gidiyordu. saçları dümdüz beline kadar uzanıyordu. kestaneydi saçları ve artık onun endamı bende bir heyecan yaratmıyordu. bana bunu yaptığı için o an içimden kardeşime çok kızıyordum. ama yapacak bir şey yoktu.

daha dershanenin başlarıydı ve dershane yönetimi öğretmenleri sınıf sınıf dolaştırıyordu. bizim sınıfın kapısı açıldığında ilk önce çocukça hareketleriyle meşhur müdürümüz girdi. ardından manevi abim ve gitar hocam girdi ve ardından bir kadın girdi. doğruca benim olduğum tarafa yürüdü. pencereye yaslanıp bana göz kırptı.

bunu söyledikten sonra kız tekrar aklımdan çıkmaz hale geldi. her gün dershanenin kapısında onun geçmesini bekliyordum. onların evi bizim dershanenin 50 m kadar aşağısındaydı. bir pazartesi günü akşama doğru arkadaşımla çarşıda yürüyorduk. bizim dershanenin oradan geçerken karanlık çökmüştü. günler kısaldığı için lise dağıldığında karanlık çökmüş oluyordu. o sırada da lise dağılmıştı. her şeyden habersiz yürürken caddenin karşı tarafından bir grup kız sesi duyduk. "tehlo tehlo" diye bağırıyorlar (tehlo erkeklere çirkin deme şeklidir). arkadaşım baksana şunlar bize söylüyor dedi. ben paltomun kapşonunu kafama geçirip "gel oğlum rezil olacağız" dedim.
kız bütün arkadaşlarını toplamış güya benden intikam alıyor.
arkadaşıma durumu anlattım ama keşke anlatmasaydım. tutturdu yanındaki kız çok güzel ben de ona laf atacağım belki o da bana atar diye.

bu arkadaşım benim geçenlerde anlattığım bir hikayemde geçiyor. çok değişik bir insandır ama severim kendisini. güzel bir macera yaşamıştık.

okul dağıldı ve öğrenciler bir karınca sürüsü gibi üstüme gelmeye başladılar. ben bir köşeye geçmiştim farkedilmek istemiyordum çünkü okul kapısında şehrin serserileri kopukları beklerdi. ben öyle görmüyordum kendimi. kardeşimi gördüm okuldan çıkarken. seslendim en azından tek başıma olmayayım dedim. kardeşim ve arkadaşları etrafıma doluşurken onu gördüm. karşıdan bir ceylan gibi süzülüyordu. ama ben kardeşime olayı çaktırmak istemediğimden. şu gelen kızlar kim dedim dalgaya alarak ayarlasana abine. "boşver ya kendini beğenmişin tekidir" dedi onun için.

o an biraz üzüldüm ve ona karşı olan hislerim değişti. ne kadar garip değil mi. bir haftadır onu arıyorum. bir kişinin lafıyla hemen vaz geçiyorum. biz insanlar eğer başkalarını dinlemektense kendimizi dinleseydik. dünyanın en mutlu varlıkları biz olurduk.

bu olay beni çok etkilemişti. çünkü bana cevap vermişti. cevabın ne olduğu umurumda değildi. kız beni görmezden gelebilirdi ama görmüştü ve intikam alma gereği duyduğuna göre beni epey düşünmüştü. ve eğer bir kız sizi gece düşünürse nasıl olursa olsun bu. onu tavlayamama gibi bir durumunuz olamaz.

belkide kendi kendime gelin güvey oluyordum. olabilir ama ben artık her gün onun çıkışını bekliyordum. öyle bir şehirde yaşıyorum ki. gidip yolun ortasında kıza açılamam. el alem ne der gibi bir şehir burası. demiştim ya küçük bir yer. ve evleri de uzak değil hemen dersanenin yanı sayılır. yani herhangi bir tenha sokaktan bile geçmiyor. liseden çıkıyor. belediyenin önunden geçiyor sonra dershane sonra onun evi.

dinleyen varsa arada bişeyler sorabilir. yazılarım ardarda olmasın

nerde bu yalanına sokuyumcular amk bari siz yazın

dershanede arkadaşları kantine toplayıp hepsine böyle bir kişi tanıyıp tanımadıklarını sordum. adamlar benden daha çok heyecanlanmıştı. artık nasıl anlattıysam dershaneyi gibtir edip sokaklara döküldük. çarşı sokak bu kızı arıyoruz.
bütün gün şehirde sokakta ya da çarşıda ne kadar kız varsa bana gösterdiler. ama yoktu. kendimi çok tuhaf hissediyordum. arkadaşlarım o kızı bulmamı belkide benden daha çok istiyorlardı. çünkü onların dediğine göre ben çok yakışıklı ve iyi bir insandım. ve bir sevgilimin olmaması onları üzüyordu. iki üç gün geçti en son çare olarak. hayatımda yapamam dediğim şeyi yapıp; lisede okuyor olabilme ihtimalini düşünüp lise kapısında beklemeye başladım.