aşkın sabreymeye vakti vardı

huur çocugu

devam eet panpa ben dinliyodum

dinlemedeyim moruk

rizörv

gececi tayfadanım anlat sabaha kadar yolu var

size umut ve azim kazandırabilecek gerçek bir yaşam öyküsü sunuyorum. dinleyen olursa entry girsin.

benim çocukluğum aşırı bir utangaçlıkla geçti. ne kadar aşırı bir utangaçlık olduğunu anlamanız için size bir örnekte bulunacağım. ben henüz dört beş yaşlarındayken annem umreye gitmişti. o gittiğinde çok üzülmüştüm çünkü anneme çok düşkün bir insandım. haftalarca kimseler anlamasın diye yatağımda sessizce ağladım. küçüktüm ağlasam kimse yadırgamayacaktı. ama ben ağlamaya utanıyordum.

bir sabah uyandım salona geçtim salonda babam oturuyordu ve karşısında beyazlar içinde melekler gibi ışık saçan annemi gördüm. o kadar özlemiştim ki annemi koşup boynuna sarılmak istedim. ama yapamadım. bir çocuk dört beş yaşlarında bir çocuk annesinden babasından bile bu kadar çekinebilir mi? attığımı düşüneceksiniz. nasıl hatırladığımı soracaksınız. ama çok iyi hatırlıyorum. gidip babamın kucağına oturdum. annem çağırmadan gidip sarılamadım.

bu hikaye de kişiliğimin değişme evresiyle birlikte 17 ay 7 gün boyunca peşinde koştuğum ve sonunda benim sevgilim olmasını sağlayabildiğim dünyalar güzeli eski sevgilimi kazanmak için harcadığım efor ve gösterdiğim azmi anlatacağım.

dinlemek isteyen panpalarıma saygılarımı sunarım. varsa bir up beni kendime getirecektir.

http://fizy.com/#s/1h6ghs @107 dinleyicime saygılarla

abim sevgilisini görmek için penceresine gider eskici diye bağırırdı. benimkisi farklı olacaktı. çünkü daha sevgilim değildi. bende iki arkadaşımı alıp poşetlerle kızın sokağına gittim. belli ettirmemek için önce birkaç tane eve girip cenaze için buz lazım varsa bir kaç kalıp allah rızası için dedik. sıra onların kapısına gelmişti. kapıyı çaldığım gibi açıldı. oda ne. kapıyı abisi açmıştı. rengim soldu birden. adam farketmişte nöbette beklemiş sandım. ne istiyorsunuz dedi. allahtan soğuk kanlı kuzenim oradaydı da ben altıma kaçırmadan müdahale etti. "cenaze için buz istiyoruz" dedi. adam yukarı seslendi. bikaç kalıp buz getirin diye. bir iki dakika sonra merdivenlerden ayak sesleri geldi ben direk merdivene yöneldim. yine karşımdaydı. o aptal şaşkın bakışlarla yine bana bakıyordu. ama bu defa yüzüne gülümsemekten korktum. çünkü abisinin nefesini ensemde hissedebiliyordum. buzları alıp bir sebil su dolabına yerleştirdik.

bundan sonra ben onu göremeyecektim diye çok üzülmüştüm. çünkü abisi beni bir kere görmüştü. ve ikince görüşte şüphelenip monako edebilirdi.

son çarem kalmıştı onu görebilmek için.

aradan biraz zaman geçmesini bekledim. onu görmeme biraz alışsın gözlerim sonra belki dilim çözülür dedim. günlerden yine bir gündü ve okul çıkışında ben arkasından takip ediyordum. takip dediğim, o eve gidecek ben de eve kadar onu izleyeceğim yani ne iyi ne de kötü bir niyetim yoktu. evlerinin sokağına vardığımızda birden sola döndüler. yanında kankası vardı. kankası da çok gıcık bir kızdı. benden nefret ederdi.
bunlar sola döndüğünde ben ani dönüş yapamadım. yoluma devam edeyim derken attığım üç dört adımda yarım saate dağıtabileceğim düşünceler geçti aklımdan. " neden sola döndüler ki? acaba beni farkettiler de fırsat mı verdiler. belki de benimle konuşmak istiyor müsait ortam hazırlıyor. belkide bana küfür edecek. gideyim. yok oğlum boşver gitme daha cool görünürsün. ne cool görünmesi lan ezik utangacın biri görünürsün." derken dönüp arkalarından devam ettim.
sonra yine sola döndüler. bu defa bir iş hanına girdiler. o iş hanındaki esnafın %80'i beni tanıyordu.

@96 senin de okuduğunu bilmesem hiç yazasım gelmeyecek panpa be. iyi ki varsın.

az önce yazdığım entry internek kurbanı oldu. iş yerimdeki int. sorun yaratınca entry gelmedi ve bende bir kopyası olmadığından dünyam kaydı. gördüğünüz gibi entrylerim uzun olur genelde. ve bunda da çok uzun bir şeyler yazmıştım. çok düşünmüş beynimi çok yormuştum. ama kayboldu. şimdi biraz ara verdim sonra aynı şeyleri yazmaya çalışacağım.

onun bana söyledikleri bir kulağımdan girip diğerinden çıkmıştı sanki. eğer istiyorsam kendim yapacağım dedim. ve ertesi gün yine lisenin yolunu tuttum. okul çıkışı yanındaki gıcık arkadaşıyla beraber geliyorlardı yine. hislerim biraz farklıydı. o gün sanki sadece o gıcığa ağzının payını vermek için gitmiştim. önlerini kesip biraz konuşabilir miyiz? dedim.
o zaman çok kısa konuşmuştu. ve bakışları hiç aklımdan çıkmıyor. sanki biri onun oyuncaklarını almış gibi kaşarını yanlara doğru indirip. "herkes bize bakıyor" demişti. onu öyle görünce hiç bişey demeden direk uzaklaştım.

biz akşam etütlerine de giderdik. o akşam etütlerde tehlé'nin kuzeni yanımıza geldi. ya dedi siz bana dün birini sordunuz. ama sanırım ben size yanlış kişiden bahsettim. sizin söylediğiniz kız nasıl biri tekrar tarif etsenize. tarifi ettik. yok dedi benim aynı isimde iki tane kuzenim var ben size yanlış kuzenimden bahsetmişim dedi. sizin dediğiniz bu kızın sevgilisi yok. ama bu kimseyle çıkmaz. o yüzden sevgilisi yok. eğer buysa zaten hiç uğraşma bu diğerinden daha olumsuz dedi.

tuvalet arası beyler birazdan dönerim

@98 eyvallah panpa sende iyi ki varsın. 1 senede olsa ben dinlerim anlat.

niye bu kadar direttiğini anlamıyordum. neden olmasındı ki benim içimde. yani bir insan diğer insandan ne kadar üstün olabilir ki. ben onu bu karar severken mutlaka bir karşılığını alacaktım. git söyle dedim. benim ona sırıl sıklam aşık olduğumu söyle dedim. sonra gel bana olumlu ya da olumsuz diye konuş dedim.
ertesi gün kız yanıma geldi. tehlé'ye anlatmış. o da neden kendisi gelip söylemiyor demiş. üstüne üstlük tehlénin kuzeni de küçümser bir şekilde neden utanıyorsun git kendin konuş diyor. lan mıkodm kızı sen benim neler çektiğimi nerden bileceksin. daha iki gün önce konuşmaya çalıştım ama olmuyor. ulu orta yerde olacak iş değil bu dedim.
yok yok diyor sen yine git bu defa konuşacaktır seninle.
tama dedim günah artık keçilerindir dedim. hemen o gün öğlenden sonra lisenin kapısına dayandım. öyle uzaktan, kıyıdan köşeden de yok ha. direk kapıda bekledim.
o buraya gelecek ve ben konuşacağım. artık sinir olmaya başlamışım. içimi dökmem lazım abi yoksa bu yük beni öldürecek. lan yemin ediyorum içimdekileri oturup da adam akıllı bir kayaya anlatsaydım önümde diz çöker ağlardı lan.. bak yemin ediyorum size kayadan inci inci yaşlar dökülürdü.

o gün her şeyi arkamda bırakarak nehir kenarının yolunu tuttum hiçbir şey yapmak istemiyordu canım. sadece oturup onu düşünmek istiyordum. ve öyle de yaptım. akşama kadar tek başıma oturup sadece onu düşündüm. onu gördüğüm her anı içimde canlandırdım. ve göreceğim anları canlandırdım. o günü sadece onun için yaşadım. o günümü sadece ona armağan ettim.

rezerverd

tam zamanında gelmiştim. okul dağılmıştı birazda karşıdan gelecekti. kalabalığın arasında onu bulmaya çalışırken bir anda karşıma çıkıverdi. mideme öyle bir kramp girdi ki nefes almakta zorlandım. hani köpek kovalayınca insanın bacakları uyuşur ya işte benim bacaklarım öyle oldu.

ona yazdığım bir şiirde bundan bahsetmiştim bir bölümünde
"bir an tren geçer yanı başımdan
kaplunbağaya özenir ayaklarım
gözlerim öküze"

bırakın aşkımı ilan etmeyi. ona yaşadığımı bile söyleyemezdim ki o an. dile kolay yaklaşık 3 ay görmemiştim. o üç ay boyunca neredeyse her gece rüyamda görüyordum. şimdi bir anda karşımda görünce kendimi düşlere hapsedilmiş hissettim.

dershane sistemi gereği çalışkanlar sabah tembeller (az çalışkanlar öğlen gelecekti) ben de herkesi tanımak kimseyi es geçmemek için ilk girdiğimiz seviye belirleme sınavında sınavı yarıda bırakıp çıktım. böylece tembeller kervanına katılmış oldum. merdivendeki kızın ismini şirin diye koyalım ki ifşa olmayalım hem bu isim ona çok yakışırdı. çok tatlı bir kızdı. bu ve saz arkadaşları da tembeller kervanındaydı.

bu gün okulun ilk günüydü. lisedeki yeni binanın inşaatı bittiği için artık çift öğün olmuştu. herkes hem sabah hem öğlen okula gelecekti. bu da benim onu günde iki-üç kere görmemi sağlayacaktı. tabi ben bu gün için çok hazırlanmıştım. kimseyi giblemeden direk gidip aşkımı ilan edecektim.

okul dağıldı ve bizim liseli bebeler koşa koşa okuldan çıkıyorlar. kimisi kavga ediyor, kimi arkadaşına ana bacı düz gidiyor.
okul nedeyse boşaldı bizim tehlé ve saz arkadaşları en son çıktılar. kapıya doğru geldiler. üç arkadaşı beni geçti. ama sanki eve gitmiyordu bu defa çarşıya gidiyordu çünkü çarşı tarafına doğru dönmüşlerdi. sonra tehlé ve iki arkadaşı da beraber çıktılar. önlerine atlayıp tehlé'ye "müsade var mı?" dedim. o gıcık arkadaşı duracak gibi oldu ama diğer kız onu çekti ve sadece ben ve tehlé kalmıştık. abi iyi anlayışlı kızın da hali başka oluyor lan. direk herkes gitti ikimiz kaldık.
tehlé bir şey diyemeden bekledi ben de o sırada "biraz konuşabiliriz değil mi?" dedim
tehlé : olmaz şimdi (yine o bakışlar vardı gözlerinde ama bu defa ben daha katıydım.)
ben : neden olmaz yani sebep söyle bana
tehlé : çünkü (biraz düşündü ve) çünkü işim var.
ben : kısa sürecek fazla konuşmayacağım söz
tehlé : arkadaşlarım bekliyor
ben : bak işte bekliyorlar seni bir yere gitmiyorlar. ne olur izin ver.
tehlé : ama işim var yemin ederim.
ben : tamam o halde müsade et de ben konuşayım sen sus
tehlé: olmaz bir şey deme. (lan ne olurdu sanki orada susup konuşmasan canını alacak değildim ya sadece kalbinde oturacak bir minder istiyordum.)
ben : lütfen bak ne olur söyleyip giderim sadece duy (o söyleme dediği için söyleyemiyordum. oysa o kadar kolaydır ki iki kelimeyi söylemek. zaten orada iki-üç dakika konuşmuştuk. ama sırf onun izni yok diye o iki kelime ağzımdan çıkmıyordu. söyleyip kaçmak istiyordum ama dilim varmıyordu. mühürlenmişti sanki beynim mantıklı düşünemiyordum.)
tehlé : şimdi olmaz ama sonra söz (bunu söyledikten sonra gözlerim ona git dedi ve gitti.)

bana söz vermişti. bir gün konuşacağımıza söz vermişti. ama o gün ne zamandı bilmiyordum. bir daha gelmem dedim lisenin önüne. zaten yeteri kadar rezil etmiştim kendimi. eğer söz verdiyse mutlaka bir gün uygun bir zaman yaratacaktır. o kadar da duygusuz değildir her halde bir yıldan fazladır onun peşindeydim. o beni görmezden gelemezdi. biraz ara vermeye karar verdim. biraz ara. çünkü içim rahattı artık ondan bir söz almıştım.
akşam dershanede tehlé'nin kuzeni gülçin beni bekliyordu. olanları duymuş bana hesap sormaya gelmiş.
sen değilmiydin bana git konuş diyen dedim. şimdi neyin havasını yaşıyorsun dedim.