Ben size açıklayayım beyler. bir hayatınız vardır belki mutlu belki de mutsuz ama bir hayatınız muhakkak vardır. Sonra bir gün bir kadını görürsünüz. Gülüşünde, sesinde, bakışında en önemlisi de yüreğinde başka (adını bir türlü koyamadığınız) bir şey bulursunuz. Seversiniz... Her şeyden çok seversiniz hatta benim kadar aptalsanız kaybettiğiniz babanızın yerine koyarsınız onu, babanıza duyduğunuz sevgiyi ona verirsiniz. Cebinizde sigara paranız bile kalmayacağını bildiğiniz halde o mutlu olsun diye harcarsınız o son paranızı. O giderse bir başkasını asla sevemeyeceğinizi bildiğiniz halde ona verirsiniz kalbinizdeki sonra sevgi parçasını. Yani kısacası her şeyinizi onun için harcarsınız. Sonra ne mi olur ? Herkes gibi, gün gibi, mutluluklarımız gibi o da bizi bırakıp gider. Hani mutlu yada mutsuz bir hayatınız vardı ya; o sizi bırakıp gittikten sonra o hayat biter beyler. Yaşama hevesiniz kaybolur. Yani diyeceğim şu ki eğer bir abi-kardeş tavsiyesi isterseniz sevmeyin derim size. Eğer biraz olsun kendi iyiliğinizi düşünüyorsanız sevmeyin beyler.