aşkı memnu izlemeyen kaç kişiyiz

Utanıyor.. birkaç saniye sessizlik
BEHLÜL : Bunu söylemeye utanıyorum ama..

BEHLÜL : Ben seni çok..
Devdıbını getiremez..
Bunu söylemeye cesareti yok..
Şimdi söylemenin bir anlamı
Yok.. Başını hayır anlamında sallar

Bakar gülümser elindeki gülü
Bırakmak üzere derin nefes
Alır.. Gülümsemeye çalışır
Alaycı Behlül gülüşünü takınır
Gözleri yaşlı.. BEHLÜL : Şimdi bana en çok yakışan şeyi yapacağım.. Başka türlüsünü yapmak elimden gelmiyor çünkü sen de gördün..
Her zaman her sıkıştığımda yaptığım gibi.. Cesaretle sahiplenemediğim her şeyi bırakıp gittiğim gibi gideceğim.. Hadi aşkım..
Gülü mezara bırakır..
Mezar taşını öper gözlerindeki
Yaşlar mezarın toprağına düşer BEHLÜL : Behlül kaçar..
Behlül göz yaşını silerek
Mezardan uzaklaşıyor
Hıçkıra hıçkıra ağlayarak
Mezardan uzaklaşıyor..
Kamera gün batımında
Ve mezarlıkta kalır..
Behlül kameranın yanından
Kaybolur..

S: 94 iSTANBUL GÖRÜNTÜLERi-
ZAMAN AŞIMI-

Ezelde hiç kullanmadıkları
Bir mevsim görüntüsü varsa
Mevsim de geçirelim..

S: 95 DIŞ/GÜN/ ADNAN EV

Evi dıştan görürüz.

S: 96 iÇ/GÜN/ADNAN EV-
DIŞ/GÜN/ BAHÇE/ ADNAN- NiHAL-SONRA DENiZ- BÜLENT

Boş evi kamera ile dolaşıyoruz
Daha önce çekilen sahneler
Ama hızlı değil.. üst kat önce
Topuk sesiyle geziyoruz.

Bahçede havuzun yanında
Adnan ve Nihal oturuyorlar.
Nihalin saçı kesilmiş..
Küçücük kalmış.. Yüzü beyaz
Adnanın sakalı uzamış..
NiHAL : Kendimi şu ağaçtan daha yaşlı hissediyorum

ADNAN : Kendimi o şu ağaç kadar şanslı hissediyorum.

Nihal bakar yüzünde
Ne zamandır belki de ilk
Defa bir gülümseme NiHAL : Neden?

ADNAN : Canlıyım bir kere..

ADNAN : Her geçen gün, yeni bir nedenle yeşeriyorum..
Gülümseyen Nihale
Bakar.. ADNAN : Bir küçük tebessümle filizleniyorum..

Nihal daha çok gülümser..
Ağaca bakıyorlar ADNAN : Zehirli sarmaşıklarımdan arındım..
Nihal babasına hüzünle bakar

Biz merdivenlerden inip
Yatak odasını görürüz..
Kamera odadan çıkar.
ADNAN : Bu akşam dolunay var.. Yeni evin terasından izlemeye bayılacaksın..
Nihal için dolunayın hatırlattıkları
Var..
Sessiz kalır bir süre.. Adnan
Yine eskiye gittiğini hisseder
Adnan kızını kendine çeker..
Öper saçlarından. NiHAL : Ne zaman iyileşeceğiz baba?

Gözleri dolu dolu ADNAN : Birbirimizle şifa bulacağız taklım..
Yine kahkahalarınla çınlatacaksın evimizi yeni bahçemizi..

NiHAL : Beni hiç yalnız yalnız bırakma baba..

NiHAL : Hep beraber olalım.. Yaşarken de ölürken de..

Adnan kızının suratına
Bakar.. Nihalin gözleri
Dolu dolu.. Adnan onun
Ne kadar acı çektiğini
Biliyor.. Onu nasıl teselli
Edeceğini de.. ADNAN : Ölümü düşünmek için daha çoooook zamanımız var..

Aynı anda Deniz ve
Bülent evden çıkar.. BÜLENT SES: Baba!..

Döner bakarlar eve doğru..
Deniz müzik odasının
Kapısını kapatıyor.. BÜLENT : Evi kapattık..

Adnan bakar, Deniz de
Döner.. Deniz daha sade
Giyinmiş, saçları ne tam
Açık ne de toplu..
Şu andaki Adnanın yanındaki
Durumunu belli ediyor..
Kenarlardan toplanmış belki.
Hafif bir makyaj.
Neşeli umut veren
Yazlık bir elbise..
Adnan gülümser..
Kalkar Nihalin elinden
Tutar ADNAN : Hadi..
Nihal de kalkar..
Kamera yükselirken
Adnan ve Nihal
Arabaya doğru yürüyorlar
Deniz de alt bahçeye iniyor
Bülent koşar ablasına sarılır
Ablasını kaldırıyor döndürüyor BÜLENT : Yeni eve bayılacaksın.

Sesler giderek uzaklaşıyor NiHAL : Bırak düşeceğiz şimdi ikimiz de..

Deniz gülümser.. BÜLENT : Çok hafifledin çok, eski ablamı istiyorum

NiHAL : Ben de..

Deniz buruk.. ADNAN : Tamam mıyız..

DENiZ : Evet..

ADNAN : Hadi o zaman..
Hepsi arabaya binerler
Nihal ve Bülent doğrudan
Arkaya otururlar.. DENiZ : Nihal sen geç canım

NiHAL : Arkası daha rahat..

Adnan arabayı çalıştırır
Deniz oturur öne..
Nihal ve Bülent arkaya
Otururlar..
Araba hareket eder..
Kapı uzaktan kumandayla