aşklarım piçliğim monte kristo hayatım

resserved anlat bakalım

@37 yarıda bırakmayacam. hızla yazacam panpa

(bkz: beyler antalyadaki orman katlidıbına dur diyoruz/#111969353)
1. ormaninasahipcik
300 imzaya son 4
allah rızası için uplayıp twitterdan ve faceden paylaşın

Rezervv

bir defa edmond dantes yazarsan seni giberim çocuk!
anlat dinliyoruz

2 yorum atın da biz de şenlenek beyler (:

tamam. neyse devam edeyim. de ses verin ya. irtabatta olalım

reserved

reserved

kardeşlerimi niye ders çalışmıyonuz lan der döverdi. içkiye verirdik biz de. babamızın kötü olmadıgını bizleri çok sevdiğini bilirdik. severdik onu. geldiğimizden beri sanayide çalışıyordu. maddi durumumuz hala kötüydü. ayık oldugu zamanlar iyi davranıyordu bizlere ama o eski adam degildi. o kahraman babam yoktu ortalıkta. üzüyordu bu durum beni. ama nasıl 1 bağ kurmuşsam onunla aramda, nasıl 1 saygı ve sevgi beslemişsem adama karşı, hayata dair tek planım doktor olup onu tekrar sevindirmek. o zaman o eski mutlu günlerimize döneceğimizi düşünüyorum. kazanırsam her şey eskisi gibi mükemmel olacak diyorum. aklımda paraya, maddiyata dayalı hiç 1 şey yok hala. tek istegim eski huzurumuz. babamı sarsmak, kendine getirmek istiyorum bazen. ama nasıl.. hayatı boyunca nasılsın bile diyemezken nasıl sarsabilirdim ki onu? nasıl onun işine karışabilirdim ki? elimden gelen tek şey doktorlugu kazanıp kendi kendine dogruyu bulmasını umut etmek olacaktı..

hadi amk üniversiteye geç giberim babanı. ordaki karı kız işini anlat

@27 panpa cok hızlı geçiyorum buraları. bu bilgiler de ilerde lazım olacak.

başlık takip tutar gibi

hadi panpa yaz daa

rezerved

reserved

seri ol panpa okuyoz amk

reserve aglattın be panpa devam et.

reserved döndüğümde okurum

sonbahardaydık. ekim olabilir tam hatırlamıyorum. dışarısı pek soguk degildi. saat 21,00 suları. artık bambaşka 1 safya acılmıştı hayatımda. hafif esen rüzgar şişmiş yüzümü yakıyordu. sag kolum boydan boya morluklarla dolmuştu. nereye gideceğim konusunda hiç 1 fikrim yoktu. öylece yürüyordum. gözlerim açıktı fakat hiç 1 şey görmüyordum. yanımdan kimler geçiyor, karşıda ne var. sadece yürüyorum. sabah ezanına kadar yürüdüm. bazı sokaklardan 3. kez geçtigimi hatırlıyorum ama umrumda bile degil. varacagın 1 yer yoksa nereye yöneldiginin hiç 1 anlamı yok. bacaklarım ağrımaya başlamıştı. 1 polis arabası geçti yanımdan yavaşça..

sonra 1 daha geldi. yavaşladı. ben yürümeye devam ediyorum. döndüm baktım. 2 polis var. baksana 1 dedi bi tanesi. yaklaştım cama. nereye gidiyorsun bakalım? dedi. kaldım 1 süre. cevaplayamadım. bilmiyorum dedim. nasıl bilmiyorsun oglum? kimliğini cıkar bakalım dedi. kimliğim evde kaldı. evden atıldım dedim. bin arabaya dedi. bindim. niye atıldın nerelisin adın ne okuyon mu gibi sorular sordular. cevapladım. 1 çorbacının yanında durduk. gel dediler. beraber çorba içtik. iyi geldi. baya acıkmıştım. cok iyi davrandılar bana. bugün eve geri dönüyorsun tamam mı dediler. tamam demek zorunda kaldım. ama dönmedim. hava aydınlanmaya başladı. parkın birine gittim.
(beyler bu kilit günler önemli oldugundan üzerinde çok duruyorum)