-
76.
+1 -122 aralık 2002...
hayatımın tamamen değiştiği gün...
öyle bir gün ki,
küçük bir kızı bir anda büyüten,
hayatın anldıbını sorgulatan bir gün...
öyle bir gece ki;
duaların kabul olduğuna inandıran,
ömür boyunca edilen her duada
akla gelen bir gece... -
77.
0her pazar olduğu gibi banyo ettim...
okul formamı ütüleyecektim...
babam her zamanki gibi kapının sağındaki tekli koltukta
çay ve sigara içiyor...
kış günü olduğu için kapı kapalı...
içerisi, babamın içtiği sigaradan dolayı duman altı... -
78.
0diğer odalar soğuk olduğu için
formamı oturduğumuz odada ütülemek istedim...
ütü masası, formam ve ütü elime tek seferde sığmadığı için
odaya 2 kez girip çıktım...
babam kapının sağ tarafında oturduğu için
kapıyı açıp kapatmamla gelen soğuk havadan
üşüyor...
ve kalkıp elimdeki ütünün kablosuyla bana
vurmaya başlıyor... -
79.
0sırtıma vuruyor, vuruyor, vuruyor...
ütüyü yere atıyor...
saçlarımdan tutup beni arka odaya sürüklüyor...
daha sonra kendisi yine her zaman oturduğu yere geçip oturuyor...
not: olayı şimdiki zamanla yazdığımın yeni farkına vardım. tekrar yaşıyormuş gibi oldum bir an...
ben karanlık, soğuk odada hıçkıra hıçkıra ağladım...
1 saat, 2 saat, 3 saat...
sesim kısılana kadar ağladım...
küçüklüğümden beri ezberlediğim
tek duayı tekrarladım içimden sürekli...
"allah'ım beni kurtar... " -
80.
0okuyan var mı?
-
81.
0@120 tamamdır panpa
-
82.
0sonra uzandım divana...
buz gibi odada, sadece nefesimle ısınmaya çalışarak
sadece dua ederek saatler geçirdim...
gözlerimi kapattım, uyumaya çalıştım...
henüz uyuyamamışken babam geldi...
sırtım ona dönüktü, yüzünü görmüyordum
ama ayak seslerinden o olduğunu biliyordum...
geldi, sırtıma dokundu...
vurduğu yere elini sürdü...
sonra kalktı yanımdan gitti içeri... -
83.
0o gece o şekilde uyuyakaldım...
sabah birden bire uyandım...
saat 7ye geliyordu...
okula geç kalmamak için kalktım hemen
hızlı hızlı üstümü giyinmeye başladım...
(banyoya oturma odasından geçiliyordu)
oturma odasına geçtim, babam koltukta uyuyakalmıştı...
banyoya gittim elimi yüzümü yıkadım...
uyuduğum odaya geri döndüm...
bir gariplik vardı, annem işe gitmemişti...
oysa en geç 6'da çıkardı evden... -
84.
0deniz ablam geldi...
sana bişey söyleyeceğim ama korkmayacaksın tamam mı dedi...
tamam abla dedim...
BABAM ÖLMÜŞ dedi...
işte o an hiç bir şey hissetmedim...
üzüntü, sevinç ya da başka herhangi bir duygu yoktu...
aklımdan tek geçen "yoksa allah benim dualarım yüzünden mi öldürdü onu"... -
85.
012 yaşında bir kız çocuğunun
babası öldüğünde üzülmemesi,
üzülemediği için kendisini suçlaması
ne demektir bilir misiniz...
deniz ablam babamın öldüğünü söyleyince kalktım içeri gittim...
babamın koltuğunun tam karşısındaki 2li koltuğa oturdum...
uyuyor gibiydi...
sanki ses yapsam kalkıp yine dövecekti...
sanki birazdan, neden okula gitmedin diye küfredecekti...
ama ne kalkıp dövdü ne de küfretti... -
86.
0@128 sağol panpa
-
87.
0içimden dedim ki
hadi kalkıp vursana...
hadi kalk da saçlarımdan tutup yerde sürükle...
hadi ne duruyorsun...
hiç sesini çıkarmıyordu...
bu sefer güçsüz olan kendisiydi...
ölmüştü işte...
dualarım kabul olmuştu ve allah bizi kurtarmıştı...
o koltukta amcam bizze gelene kadar
oturup öylece yüzünü izledim...
sakindi... hayatımda hiç görmediğim kadar sakindi...
yarım saatle bir saat arası bir süre öylece
yüzüne baktım...
kıpırdamadan, çıtımı çıkarmadan... -
88.
0sonra amcam geldi...
sonra halam...
komşular, teyzemler, dayımlar...
doktor geldi en son...
gizli kalp dedi...
halam, evimize bir gün uğrayıp da hatrımızı sormamış olan halam
kendini yerden yere atıyordu...
o kadar yapmacık geliyordu ki...
kolumdan tutup da "ağlasana baban ölmüş"
diye haykırışı hala kulaklarımda...
ağlayamadım...
ne öldüğünü duyduğumda, ne ölüsünü izlerken,
ne de gömülüşünü izlerken...
ağlayamadım... -
89.
0mezarlıkta 4 kız kardeş birbirimize sarılıp öylece
gömülüşünü izledik...
bize bakan gözler "vefasız evlatlar, ağlamıyorlar bile"
diyordu...
amcamın eşi beni kolumdan sürükleyip
babamın mezar taşının yerine konmuş olan
tahtadan numarayı göstererek
"babanın başı burda, yüzü burda, hadi son kez öp"
demesiyle ordaki herkes -annem ve biz 4 kız kardeş hariç-
tekrar göz yaşlarına boğuldu...
öpmedim...
ağlamadım... -
90.
0eve döndük sonra otobüslerle...
koltuk orda öylece duruyordu...
üzerinde babamın izi... üzerinde babamın kokusu...
sehpada babamın sigarası, babamın çayı...
benden baba kelimesini duyamadan ölmüştü...
ben babama baba diyemeden babam ölmüştü...
misafirler birer ikişer çekilmeye başladı...
normal hayatımıza geri dönüyorduk yavaş yavaş...
evde babamın adı, lafı, konusu geçmiyordu...
hiç birimiz onun ismini bile kullanmıyorduk... -
91.
0@136 şu anki halimle ben de sana gülüyorum.
-
92.
0önce babamın koltuğunu çıkardık elden
sonra sehpasını.
sonra da eşyalarını.
bir tek aklımızdaki anıları veremiyorduk birilerine.
bir tek onlar ölene dek bizimle kalacaktı...
yavaş yavaş alışıyordum...
her şey böyle daha mı kolaydı yoksa?
insanın babası olmasa bile hayatında fazla şey değişmiyor muydu?
insanın annesi her şeye yetebilir miydi?
yeterdi.
hani bir söz vardı ya
anne olmazsa başta, baba olur üvey baba...
aynen doğru.
anne ölse, baba birini bulur getirir cici anne diye.
ama baba ölse, anne dört elle sarılır evlatlarına...
annem de öyle yaptı.
öyle bir sardı ki bizi, yaralarımızı öyle bir iyi etmeye çalıştı ki,
gün geldi canımız acımaz oldu... -
93.
0bulunduğumuz ilin bir ilçesinde anadolu lisesini kazandım sonra.
annem göndermedi.
yaşın küçük, başına bişey gelir gitme dedi.
korktum, gitmedim...
zaten özgüven denen şeyden bihaberdim o zamanlar.
evimize yakın bir süper liseye yazıldım.
lisenin ilk zamanları bir kaç arkadaş edindim.
elif vardı. sarışın güzel bir kızdı.
sevgilisi vardı bir de fatih adında...
elif le çok samimiydim.
ailesi köyde oturdugu için, okulun yakınında bir ev tutmuştu... -
94.
0sık sık evine giderdim.
melankolik bir tipti...
babamın öldüğünü felan bilmezdi.
kendimi anlatmazdım hiç.
o güne kadar ağzıma içki koymamıştım.
yaşım 15 ti sanırım.
evden çıktı gitti, elinde 2birayla geri döndü.
açtı birini verdi bana.
bir yudum aldım, tadı iğrençti...
özentilik işte, içtim onu...
başım dönüyordu...
eve gitmem gerekiyordu gidemiyordum.
sonra fatih geldi.
yanında bir de arkadasını getirmiş adı melih...
fatih ve elif, elif'in odasına geçtiler.
ben fatih'in arkadasıyla kalakaldım. -
95.
0@144 kimse okumasa da yazıyorum zaten. ama bazen insan okunmak ihtiyacı da duyuyor...
türk kızıyım ne yapalım, bi alex olamam yani...
-
kamil hala mod mu
-
ördek kardeşiniz pgibolojisini bozmak içinn
-
koca koca adamlarin
-
bu modlar gerizekalı mı
-
mentalcel kimsenin sana am borcu yok
-
ccc rammstein ccc günaydın diler 07 02 2025
-
recep içerik filminde şirketteki adam soruyor
-
10 lahmacun 730 lira
-
jenna starr
-
cheddar runner gibi beslenin
-
olm ben evde olduğum halde
-
pipim inikken 3 kalkınca 13 cm
-
beyler bana eğlence tertipleyin
-
çakra açılınca ne olur
-
köyümdeki iskeletler
-
beş bucuk saat sonra mesai biter
- / 1