1. 201.
    0
    reserved
    ···
  2. 202.
    0
    hay ben bu gri ekranın...
    ···
  3. 203.
    0
    çok acıklı ama ben yarısında bıraktım panpa okuyup kendimi de üzmek istemedim
    ···
  4. 204.
    0
    babam bize bir süre hiç para göndermedi.
    annem işe başladığından beri meyve yiyebiliyorduk.
    meyveyi geçtim, zeytini tek lokmada yemek büyük lükstü bizim için.
    bir zeytini en az 3 defa ısırırdık.
    özlem ablamın anlattığı bir hikaye;
    -bir keresinde evde sadece bir avuç mercimek vardı.
    onu suyla kaynattım.
    kaynatırken fark ettim ki mercimek kurtlanmış.
    onu döksem aç kalacaksın, o gün başka hiçbir şey yok evde.
    dökmesem nasıl yedireceğim.
    senin gözlerini kapattım oyunla.
    yedirdim kaşık kaşık.

    ben bu olay oldugunda 4 yaşındaymışım.
    hayal meyal gözümü kapattığını hatırlıyorum.
    ···
  5. 205.
    0
    funda ablam da özlem ablamın arkadaslarıyla tanısmaya baslamıştı.
    beraber dışarı çıkarlardı.
    ben ve deniz ablam evde otururduk.
    deniz ablam bana okumayı öğretmişti 5 yaşımdayken.
    sayı saymayı, ingilizce sayıları, harfleri biliyordum okula başladığımda.
    babam arada sırada gittiği şehirden mektup yazardı.
    beni ne kadar da severdi mektuplarda...
    hep beni özlediğini yazardı.
    çocukluk işte, mutlu olurdum...
    ···
  6. 206.
    0
    burda öyle şeyler okudumki
    doğrudur bişey demiyorum okuyorum sadece merakla
    bende başladım kendi hikayeme göz atmak istersen
    (bkz: karşılıksız bir aşk hikayesi/#72681536)
    ···
  7. 207.
    0
    özlem ablam o sırada yanlış arkadaslıklar edinmeye başladı.
    evde babam öyle bir otoriteydi ki tuvalete bile izin alıp giderdik.
    akşam saat 9dan bir dakika sonra bile yatağa gitsem saçlarımdan tutar
    duvara fırlatırdı beni.
    tabi böyle bir otorite evden gidinde evdeki rahatlığı düşünün.
    özlem ablam geceleri çok geç gelmeye başladı.
    bir keresinde annemin özlem ablamı karakoldan eve getirip
    sonra duvarın dibine oturup
    saatlerce ağladığını hatırlıyorum.
    ···
  8. 208.
    0
    ablam ağlıyor diye ağlamaya başlamıştım.
    ev sahibi halimizi görünce acımış olacak ki tamam bahara kadar müsade dedi gitti.
    babam o sırada uyuyordu içerde.
    daha doğrusu sızmıştı.
    uyandığında anlattık.
    özlem ablam babama "baba, git çalış. ne olursun yalvarırım git çalış." diyordu.
    babam kafasına koymuştu. bulunduğumuz yere 12 saatlik mesafede bir şehre gidip çalışacaktı.
    ertesi gün annemin zar zor biriktirdiği parasını alıp gitti.
    evde 4 kız kardeş ve bir anne kaldık...
    ···
  9. 209.
    0
    @18 uzun zamandır okuyorum sözlüğü. üyeliğin açılmasını bekliyordum. hemen üye oldum. doğru olup olmadığına gelince de, bu kadar ayrıntıyı yaşamayan biri anlatamaz sanırım.
    ···
  10. 210.
    0
    bir gün kapı çaldı.
    ev sahibimiz namazında niyazında biriydi.
    dışardan iyi görünürdü ama bize karşı çok acımasızdı.
    gerçi babasının acımadığı çocuklara elalem neden acısın.
    kirayı geciktirdiniz, size daha fazla katlanamayacağım, çıkın evimden dedi.
    funda ablam kış günü yapmayın bahara kadar müsade edin bari diye yalvarıyordu.
    yaşım çok küçüktü ama hala o hali gözümün önündedir.
    ···
  11. 211.
    0
    bi o eller bilir bide sen
    ···
  12. 212.
    0
    deniz ablam geldi...
    sana bişey söyleyeceğim ama korkmayacaksın tamam mı dedi...
    tamam abla dedim...
    BABAM ÖLMÜŞ dedi...

    işte o an hiç bir şey hissetmedim...
    üzüntü, sevinç ya da başka herhangi bir duygu yoktu...
    aklımdan tek geçen "yoksa allah benim dualarım yüzünden mi öldürdü onu"...
    ···
  13. 213.
    0
    o günlerin bana kattığı en büyük şey;
    yalnızlığın çok da kötü olmadığına beni inandırmasıdır...
    insan tek başına da eğlenebilir,
    tek başına da kararlar verebilir,
    tek başına da hayatına devam edebilir...
    yalnızlık huzurdur...
    kimsenin derdiyle uğraşmak zorunda olmamaktır...
    verdiğin kararları kimseye sorgulama hakkı vermemektir...
    ···
  14. 214.
    0
    11 yaşımdaydım...
    artık saçlarımı kesmelerine izin vermiyordum...
    annem tarayamazsa, kendim tararım diyordum...
    önlüğümü annem ütüleyemezse, kendim ütülerim...
    kahvaltımı annem hazırlayamazsa, kendim hazırlardım...
    yalnız olmak artık benim için önemli bir şey değildi...
    ···
  15. 215.
    0
    içine kapanık, arkadaş edinemeyen,
    hali hazırda var olan arkadaşlarıyla da
    anlaşamayan bir çocuk olmuştum...
    okulum tam gündü...
    sabah 8'de ders başı, öğleden sonra 3'te eve dönüş...
    öğle aralarında yanlarında durabileceğim
    arkadaşlarım olmadığı için eve gelirdim...
    akşamları anneme yalvarırdım, pazar günü işe gitmemesi için...
    hep giderdi ama... gitmek zorundaydı çünkü...
    ···
  16. 216.
    0
    funda ablam o gün gitti...
    uzun bir süre görmedim onu...
    aşık olduğu adam sahip çıkmış, evlenmişler...
    hala da aynı kişiyle evli...
    babam funda ablamı görmeyi yasaklamıştı...
    ondan haber almak, yolda görünce selam vermek bile yasaktı...
    çok özlüyordum...
    özlem ablam gitmişti...
    funda ablam da...
    deniz ablam ise sessiz, içine kapanık biriydi...
    uzun bir süre evde hiç konuşmadım...
    okulda arkadaşlarımla bile doğru düzgün konuşmadım...
    bu yaklaşık bir sene böyle devam etti...
    ···
  17. 217.
    0
    neyse ben başlıyorum. bu yazıyı zaten kendim için yazıyorum...
    ···
  18. 218.
    0
    evettt ben geldim var mı okuyan?
    ···
  19. 219.
    0
    aman dikkat
    aman dikkat
    aman dikkat
    aman dikkat
    aman dikkat
    ···
  20. 220.
    0
    Burda kaldm
    ···