aşkla yalnızlıkla ve özlemle geçen 21 yıl

benzer şeyler herkesin başına gelebiliyormuş demek. hüzünle okumaya devam edeceğim.

uyuyorum artık... yarın devam ederim. iyi geceler herkese.

funda ablama geri dönelim...
o sabah evden gitti ve ben aylarca onu görmedim...
aylar sonra bir akşam kapı çalındı...
gelen amcam ve funda ablamdı...
amcam ablamı bize bıraktı, babamdan ablama bişey yapmayacağına dair söz aldı...
sonra gitti...
o gider gitmez ablam diğer odaya geçti uyudu...
sabah evde bir bağırışla uyandım...
annem çoktan işe gitmişti...
bağıran deniz ablamdı...
baba, nolur yapma diye bağırıyordu...
babam elinde bir tabanca, funda ablamın kafasına dayamış, onu tehdit ediyordu...
funda ablamın gözünden tek bir yaş bile gelmiyordu.
dimdik karşıya bakıyordu.
ne yapacaksan yap artık. ölüm bilen senden daha insaflıdır dedi...
babam deniz ablama, funda ablamın giysilerini toplattı...
sonra giysilerini eline verip, funda ablamı kapının önüne attı...

gece devam edeceğim... burda da yalnız kaldık iyi mi...

vay arkadas triplere girme panpa anlat işte ne gecesi ya

o gece o şekilde uyuyakaldım...
sabah birden bire uyandım...
saat 7ye geliyordu...
okula geç kalmamak için kalktım hemen
hızlı hızlı üstümü giyinmeye başladım...
(banyoya oturma odasından geçiliyordu)
oturma odasına geçtim, babam koltukta uyuyakalmıştı...
banyoya gittim elimi yüzümü yıkadım...
uyuduğum odaya geri döndüm...
bir gariplik vardı, annem işe gitmemişti...
oysa en geç 6'da çıkardı evden...

sonra uzandım divana...
buz gibi odada, sadece nefesimle ısınmaya çalışarak
sadece dua ederek saatler geçirdim...
gözlerimi kapattım, uyumaya çalıştım...
henüz uyuyamamışken babam geldi...
sırtım ona dönüktü, yüzünü görmüyordum
ama ayak seslerinden o olduğunu biliyordum...
geldi, sırtıma dokundu...
vurduğu yere elini sürdü...
sonra kalktı yanımdan gitti içeri...

le havle dengemi bozdu muallak

@120 tamamdır panpa

reserved

okuyan var mı?

sırtıma vuruyor, vuruyor, vuruyor...
ütüyü yere atıyor...
saçlarımdan tutup beni arka odaya sürüklüyor...
daha sonra kendisi yine her zaman oturduğu yere geçip oturuyor...

not: olayı şimdiki zamanla yazdığımın yeni farkına vardım. tekrar yaşıyormuş gibi oldum bir an...

ben karanlık, soğuk odada hıçkıra hıçkıra ağladım...
1 saat, 2 saat, 3 saat...
sesim kısılana kadar ağladım...
küçüklüğümden beri ezberlediğim
tek duayı tekrarladım içimden sürekli...
"allah'ım beni kurtar... "

diğer odalar soğuk olduğu için
formamı oturduğumuz odada ütülemek istedim...
ütü masası, formam ve ütü elime tek seferde sığmadığı için
odaya 2 kez girip çıktım...
babam kapının sağ tarafında oturduğu için
kapıyı açıp kapatmamla gelen soğuk havadan
üşüyor...
ve kalkıp elimdeki ütünün kablosuyla bana
vurmaya başlıyor...

her pazar olduğu gibi banyo ettim...
okul formamı ütüleyecektim...
babam her zamanki gibi kapının sağındaki tekli koltukta
çay ve sigara içiyor...
kış günü olduğu için kapı kapalı...
içerisi, babamın içtiği sigaradan dolayı duman altı...

22 aralık 2002...
hayatımın tamamen değiştiği gün...
öyle bir gün ki,
küçük bir kızı bir anda büyüten,
hayatın anldıbını sorgulatan bir gün...
öyle bir gece ki;
duaların kabul olduğuna inandıran,
ömür boyunca edilen her duada
akla gelen bir gece...

12 yaşımdan devam edelim...

rezerve

rezerved

@92 bu günlere hikayenin sonunda değinmek istiyorum...

@73 en büyüğü ile 7 yaş anlamışım kusura bakma neyse devam edebilirsin