1. 126.
    0
    11 yaşımdaydım...
    artık saçlarımı kesmelerine izin vermiyordum...
    annem tarayamazsa, kendim tararım diyordum...
    önlüğümü annem ütüleyemezse, kendim ütülerim...
    kahvaltımı annem hazırlayamazsa, kendim hazırlardım...
    yalnız olmak artık benim için önemli bir şey değildi...
    ···
  2. 127.
    0
    o günlerin bana kattığı en büyük şey;
    yalnızlığın çok da kötü olmadığına beni inandırmasıdır...
    insan tek başına da eğlenebilir,
    tek başına da kararlar verebilir,
    tek başına da hayatına devam edebilir...
    yalnızlık huzurdur...
    kimsenin derdiyle uğraşmak zorunda olmamaktır...
    verdiğin kararları kimseye sorgulama hakkı vermemektir...
    ···
  3. 128.
    0
    gece devam edeceğim... burda da yalnız kaldık iyi mi...
    ···
  4. 129.
    0
    vay arkadas triplere girme panpa anlat işte ne gecesi ya
    ···
  5. 130.
    0
    12 yaşımdan devam edelim...
    ···
  6. 131.
    +1 -1
    22 aralık 2002...
    hayatımın tamamen değiştiği gün...
    öyle bir gün ki,
    küçük bir kızı bir anda büyüten,
    hayatın anldıbını sorgulatan bir gün...
    öyle bir gece ki;
    duaların kabul olduğuna inandıran,
    ömür boyunca edilen her duada
    akla gelen bir gece...
    ···
  7. 132.
    0
    her pazar olduğu gibi banyo ettim...
    okul formamı ütüleyecektim...
    babam her zamanki gibi kapının sağındaki tekli koltukta
    çay ve sigara içiyor...
    kış günü olduğu için kapı kapalı...
    içerisi, babamın içtiği sigaradan dolayı duman altı...
    ···
  8. 133.
    0
    diğer odalar soğuk olduğu için
    formamı oturduğumuz odada ütülemek istedim...
    ütü masası, formam ve ütü elime tek seferde sığmadığı için
    odaya 2 kez girip çıktım...
    babam kapının sağ tarafında oturduğu için
    kapıyı açıp kapatmamla gelen soğuk havadan
    üşüyor...
    ve kalkıp elimdeki ütünün kablosuyla bana
    vurmaya başlıyor...
    ···
  9. 134.
    0
    sırtıma vuruyor, vuruyor, vuruyor...
    ütüyü yere atıyor...
    saçlarımdan tutup beni arka odaya sürüklüyor...
    daha sonra kendisi yine her zaman oturduğu yere geçip oturuyor...

    not: olayı şimdiki zamanla yazdığımın yeni farkına vardım. tekrar yaşıyormuş gibi oldum bir an...

    ben karanlık, soğuk odada hıçkıra hıçkıra ağladım...
    1 saat, 2 saat, 3 saat...
    sesim kısılana kadar ağladım...
    küçüklüğümden beri ezberlediğim
    tek duayı tekrarladım içimden sürekli...
    "allah'ım beni kurtar... "
    ···
  10. 135.
    0
    okuyan var mı?
    ···
  11. 136.
    0
    @120 tamamdır panpa
    ···
  12. 137.
    0
    le havle dengemi bozdu muallak
    ···
  13. 138.
    0
    sonra uzandım divana...
    buz gibi odada, sadece nefesimle ısınmaya çalışarak
    sadece dua ederek saatler geçirdim...
    gözlerimi kapattım, uyumaya çalıştım...
    henüz uyuyamamışken babam geldi...
    sırtım ona dönüktü, yüzünü görmüyordum
    ama ayak seslerinden o olduğunu biliyordum...
    geldi, sırtıma dokundu...
    vurduğu yere elini sürdü...
    sonra kalktı yanımdan gitti içeri...
    ···
  14. 139.
    0
    o gece o şekilde uyuyakaldım...
    sabah birden bire uyandım...
    saat 7ye geliyordu...
    okula geç kalmamak için kalktım hemen
    hızlı hızlı üstümü giyinmeye başladım...
    (banyoya oturma odasından geçiliyordu)
    oturma odasına geçtim, babam koltukta uyuyakalmıştı...
    banyoya gittim elimi yüzümü yıkadım...
    uyuduğum odaya geri döndüm...
    bir gariplik vardı, annem işe gitmemişti...
    oysa en geç 6'da çıkardı evden...
    ···
  15. 140.
    0
    deniz ablam geldi...
    sana bişey söyleyeceğim ama korkmayacaksın tamam mı dedi...
    tamam abla dedim...
    BABAM ÖLMÜŞ dedi...

    işte o an hiç bir şey hissetmedim...
    üzüntü, sevinç ya da başka herhangi bir duygu yoktu...
    aklımdan tek geçen "yoksa allah benim dualarım yüzünden mi öldürdü onu"...
    ···
  16. 141.
    0
    reserved
    ···
  17. 142.
    0
    12 yaşında bir kız çocuğunun
    babası öldüğünde üzülmemesi,
    üzülemediği için kendisini suçlaması
    ne demektir bilir misiniz...

    deniz ablam babamın öldüğünü söyleyince kalktım içeri gittim...
    babamın koltuğunun tam karşısındaki 2li koltuğa oturdum...
    uyuyor gibiydi...
    sanki ses yapsam kalkıp yine dövecekti...
    sanki birazdan, neden okula gitmedin diye küfredecekti...
    ama ne kalkıp dövdü ne de küfretti...
    ···
  18. 143.
    0
    @128 sağol panpa
    ···
  19. 144.
    0
    taksiratı affolur umarım.
    ···
  20. 145.
    0
    içimden dedim ki
    hadi kalkıp vursana...
    hadi kalk da saçlarımdan tutup yerde sürükle...
    hadi ne duruyorsun...

    hiç sesini çıkarmıyordu...
    bu sefer güçsüz olan kendisiydi...
    ölmüştü işte...
    dualarım kabul olmuştu ve allah bizi kurtarmıştı...

    o koltukta amcam bizze gelene kadar
    oturup öylece yüzünü izledim...
    sakindi... hayatımda hiç görmediğim kadar sakindi...
    yarım saatle bir saat arası bir süre öylece
    yüzüne baktım...
    kıpırdamadan, çıtımı çıkarmadan...
    ···