Beyler öncelikle merhabalar. Size yaşantım içinde oluşan şeyleri anlatmak istiyorum ve başlıyorum;

Köpeklerin size karşılıksız duyduğu sevgi ve güven kadar saçmaydı hayat, Insanlar bile bunu yapmazken. Aslında bitmeyecek bir hikayenin başlangıcı gibi görünse de herşey, biteceğine inandığın şeyi ayakta tutabilmektir asıl olay. işte bu hikaye de ayakta tutabileceğime inandığım bir hikaye,

Bundan 6 yıl öncesi Lise birinci sınıfa yeni başlamıştım. Semtimden epeyce uzak olan güzel bir anadolu lisesine gidiyordum. Okulun ilk gününde kimseyi tanımazken ben, herkes birbirleriyle gülüşüyor şakalar yapıyordu. Ben ise yalnızdım bir köşeye oturmuş insanları izliyordum. Daha sonra babasıyla birlikte güzel bir kız indi lüks bir arabadan. Kız'la iner inmez göz göze gelmiştik ama utançla gözlerini kaçırdı benden ve babasının arkasına geçip okula girerken son bir bakış daha atmıştı. Ama açıkçası bundan etkilenmiştim, Kumral saçlarının telleri ve parlaklığı hala aklımdaydı. Okulun müdürü geç gelmişti. 3 Saat falan yalnız başıma beklemiştim telefonum da yoktu. Boş boş oturup kalmıştım öylece, insanları izlemiştim. Okulun bekçisi bana niye gidip arkadaşlarımın yanına gitmediğimi sordu ve istemediğimi söyledim. Yalnızca yalan söylüyordum. Müdür duyuruları yaptıktan sonra bizi sınıflara çıkamıştı ve açıklama yapacaktı. Sınıfa girdiğimde en önde tek bir boş sıra vardı, zoraki olarak oturdum. 5 dakika geçti, okulun kapısında göz göze geldiğim kız geldi ve boş yer olmadığından yanıma oturdu. Öyle derin derin bakmış olacaktım ki; Ne oldu ya ? diyerek samimi bir gülümsemeyle yanıt verdi.

Uzun hikaye beyler anlatıcam rez alın