yoksa aşk diye bize yutturulan o acı dolu şeyin hikayesi mi desek? Şey diyince inci sözlükte aklımıza çok iyi şeyler gelmez. Ama o şey, bizim aklımıza gelen şey gibi olabilir.

Neyse çok kafanızı gibmeden başıma gelen bir hikayemi anlatıcam sevgili binler. Rezervelerinizi alın, eskiden yazdığım hikayeyi bilenler vardır belki. Bu biraz hayat dersi dolu başımdan geçen hikayem, aşık olmak yaşamak ve o aşkla ruhunu öldürmek.

Baş roldeki ben, biraz çocuk ben. Çünkü yaşadığım ilk gerçek deneyimimi özelimi sizlere açacağım. Sözü çok uzatmak istemiyorum binler. hikayeye geçelim.

Bundan tam 10 yıl önce... liseye yeni başlamışım, toyum daha. Hani ateşli atarların doğduğu o ergenlik yılları, komuta kontrolün aşağı geçtiği o ilk yıllar... Etrafımda ne olup bittiğini anlamayan saf bir çocuktum. Tip desen iyi kötü yerindeydi, ama ne yazık ki kendimi ifade etme konusunda sıkıntı çekerdim. Daha önce kalbim çok kez kırılmıştı ve ben bir türlü neden olduğunu çözememiştim. Ama bu sefer her şey farklı olacaktı ve kötü ilerlemesine izin vermeyecektim.

Gel gelelim o okulun ilk sabahına. Babamla okula doğru gidiyoruz. Aklımda değişik sorular var... Dışarıda güzel hafif esintili bir hava var. O anı hiç unutmuyorum. Radyoda çalan türk sanat müziği esintileri hala kulağımda, babam çok sever. Arabanın deri koltukları zütümden akan mecazi terlere ev sahipliği yapıyor. "Nasıl geçti habersiz, o güzelim yıllarım?" Evet belki de 10 yıl sonraki halim bana radyodan istek parça göndermişti, ama ben farkında değildim. Babam kalabalık okul sokağına doğru arabasını sürdü ve okulun önünde durdu.

Arabadan inerken içimde bir korku vardı. Çünkü nasıl insanlarla birlikte olacağımı bilmiyordum. Babam elini sallayarak selam verdi ve işe doğru yola koyuldu. Ben o kırmızı beyaz dekorasyonla dışı kaplanmış okul cephesine bakıyordum. yanımdan insanlar gülerek eğlenerek okula doğru ilerliyordu. Güvenlikteki Ahmet abiye baş selamımı vererek siyah sürgülü kapıdan içeri doğru girdim ve sağ tarafa döndüm. Okulun ilk günü olduğu için bahçede istiklal marşı okunacaktı.

Liseli binler sıraya geçmiş, konuşmanın yapılmasını ve istiklal marşını okunmasını bekliyordu. Ben 9B yazan sıraya geçtim. Tipleri görünce içimde enteresan bir mutluluk oluşmuştu. bu sırada tedirgin olan tek liseli bin ben değildim.