Öncelikle herkese hayirli geceler. Sağlık Meslek lisesi hemşirelik bölümü öğrencisiyim. Hemen konuya gireyim. En son ilişkinin üzerinden 2 yıl geçti(Aynı zamanda ilk). Çok Sevmiştim. Ve aynı şekilde o da iki yaş büyüktü. Neden büyükler diye soracak olursaniz, kasıtlı olarak büyüklerle ilgilenmiyorum. Yaşıtlarıma gore olgu olduğum söylenir ve bunu tastikliyorum. Yasitlarim çok çocuksu geliyor, ancak büyüklerle muhabbet ettiğimde ciddiyet hissediyorum. Herneyse.. Sağlık meslek liselerinde yaz uygulamaları olur. Başlamadan önce hiç ilgi çekici gelmiyordu. Ta ki yine benim gibi hemşirelik okuyan iyi kalpli, masum, temiz yüzlü universiteli kızı gorene kadar. Günlerim onu izlemekle geçiyordu. Tamam az çok muhabbetimiz vardi ama utangaçlık denen duygu çok ağır basıyordu ikimizde de. Gözlerinin içinin gulmesi beni benden alıyordu be. Sohbet ederdik hergun. Hayatımı anlatırdım. Aynı şekilde o da. Stajlari 10 gün. bizim ise 36. 2 gün sonra bitecek(Bugun) memleketine gidecekti. Hep göz göze gelirdik. Ya o utanip gözlerini kaçırırdi, ya da ben. Birşeyler yapmam gerekiyordu. Ama elimden bir şey gelmiyordu. Son gune gelmiştik artık. Tesbih merakım çok fazladır. Bir kosede oturup tesbih çekerken yanima geldi ve muhabbete başladık. Tesbihin dlime hiç yakışmadığını, hiç sevmediğini söyledi. Ben de hatırasını anlattım. Dedem hediye etmişti zamanında. Sonra ona verip birkaç sallama taktığı gösterdim. Denerken çok egleniyordu ve yine gözleriyle guluyodu bana. Çok mutluydum. Saatler geçmesin diye dua ettim hep. Ama gel gor ki çıkış saati gelmişti. Üzerimi değiştirdim. Ama aklimdan birşeyler yapmam gerektiğini geciriyordum. Beni unutmaması gerekiyordu. Büyük ihtimalle bir daha gorusemeyecektik. Evet daha 3 yılı var ve okullarımız yan yana ama gorusemeyecektik işte. En azından 4-5 ay. Neyse dediğim gibi birşeyler yapmak zorundaydım. Önünden geçtim. Baktı bana. Sonra bir an duraksadim ve arkami döndüm. Yanıma cagirdim, geldi. Tesbihi cebimden çıkarıp uzattim. "Ciddi misin?" dedi. Yine o gülümseme. Konusamadim, basımı sallayabildim. Sakla bunu ve teşbih çekmeyi öğren dedim. Gözleri doldu. Benim de.. Sonra seni iyiki tanimisim dedi, tokalasmak için elini uzattı. Elini tuttuğum an hiç bırakmak istemedim. Birkaç saniye öyle kaldık ama bakamiyorduk birbirimize. Sonra bıraktık ama nasıl bırakmak öyle. Tokalaşma bitince eller ayrılır, gorusuruz denir. Ellerimizi aşama asama bıraktık biz. En son parmaklarimiz dahi ayrılmamak için direniyordu sanki. Gözlerine baktım. Gülen gözleri dolmuştu. Bir şey diyemedim. Eve geldiğimde biraz facebookta araştırdım ve buldum profilini. Ama bi arkadaşlık isteğini gönderemedim be. Sebebini bilmiyorum ama elim gitmedi ekran karşısında utanmistim. Napmaliyim beyler. Onu kaybedemem ben. Ondan geriye sadece dinlerken duyduğum bir şarkı kaldı. Saatlerdir aynı şarkı ve bir gram gibilmadim. Napicam ben