aşk acısı çekenler gelin

@5 ben de ondan bahsediyorum tam zaten. ileriye bakmak önemli olan

@4 fark etmez panpa, zaten diğer tüm acılar da platonik aşk acısından farksız. hatta sen çok daha şanslısın işin içinde yaşanmışlıklar yok.

beyler bu aşk acısı denen illet fena bir şey bilirim. ama dediğim gibi, aslında onu yaratan ve yaşatan tamamen biziz. aşk ve acı birbirinin yerini tutan şeyler. aşk ve nefret de öyle. nefret aşkın devamıdır aslında, çoğu insan bilmez. eğer önceden aşık olduğunuz insana karşı en ufak acı ve nefret duymuyorsanız o iş tamamdır, atmıştır vücut onu.

insanoğlunun aslında acıya karşı bir zaafı var. acı çektiren, uğraştıran şeyler daha çok seviliyor, daha çok akılda kalıyor. bir kedinin iple oynaması gibi, ipe ulaşamayan kedinin onca debelenmesi; ulaştıktan sonra zütünü devirip yatması örneği.

neyse biz aşk acısına dönüyoruz. bu aşk acısının ilk evresi "kabulenmeme" evresidir. kolay değildir elbette geçmişi öyle silip atmak. önce biter, bittiğine inandırmazsın kendini. hepsi böyle rüyaymış gibi gelir ya da gelip geçecek gibi. hemen düzelecekmiş gibi sanıp bir şekilde aklının bir köşesinden kandırırsın kendini. ama yine de içi içini yer insanın. inkar edersin böyle bir şeyi, geri dönüşün planlarını yaparsın. böyle gibik bir durumdur.

ya salak mısın biri gider biri gelir

bizde sevdik ağladık günlerce ama yenisi geliyo unutuyosun geçmişinde kalıyo o kız

ulan amcık el alem 40 yıllık karısından ayrılıyo sen neyin peşindesin amk

ben mesela platonik acısı çekiyorum. derman var mı

amk sonra dolu başlık sevgilimden ayrıldım, hayatın anlamı yok... bak sinirden elim ayağım titredi. neyse sakinim. devam ediyim de ileride işime yarar.

aşk acısı dediğimiz şey aslında kendi yarattığımız bir olgudur beyler. hani sil baştan'da bir replik var "unutkanlar şanslıdır, hatalarının dertlerini çekmezler" diye. onun gibi, aslında iyidir unutkan olmak. unutup bir şeyleri geride bırakmak ya da bırakabilmek iyidir. eski sevgilinin bu yüzden adı "eski" sevgili. eskimiş çünkü, hani yürüyorsak şu hayatta; bir süre birlikte yürümüşüz ve sonra geride kalmış o. ama biz ne yapıyoruz, sürekli o geridekine bakıyoruz. takıntılı bir halde, sürekli geriye çevriliyor kafamız. önümüze çukur mu çıkacak yoksa daha iyi biriyle mi karşılacağız umursamaz halde. bunu yapmayın. unutmak iyidir.

şimdi bu konu olduğunda kolay değil unutmak, şöyle özeldi benim için, böyle güzeldi... yapmayın beyler, o "özel" olması sizin ona verdiğiniz bir değer. ve maalesef çok verirseniz o değeri, merkezi yaparsanız hayatınızın bir süre sonra böyle olmaya mahkum oluyorsunuz.

çocuklara verilen bir oyunu düşünün; kare, diktörtgen, çember oyuncaklar ve onların geçeceği delikler vardır. çocuk uğraşır, uğraşır ve atabildiklerini atar oradan içeriye. atamadıkları daha çok ilgisini çeker, hele ki araya başka bir şey karışmış da hiç atamıyorsa en çok onunla debelenir durur. ilişkiler de böyledir işte. o çok sevdiğiniz sizi kendi istediğine dönüştürmeye çalışır durur. herkesin kafasında bir model vardır beyler, bu ispatlanmıştır. ve o modele dönüştüğünüzde, o delikten içeri sığacak doğru şekile geldiğinize düşerseniz içeri bir çekiciliğiniz kalmaz artık. çoğu ilişkinin bitme sebebi budur.

selam beyler.

her gün farklı farklı başlıklar oluyor şöyle ayrıldık, böyle mutsuzum, hayatım gibildi tarzında. ben de elimden geldiğince yazıp yaşadıklarımdan öğrendiklerimle bir şeyleri paylaşmaya çalışıyorum o başlıklarda, bilenler bilir. bugünden sonra bu başlıkta da böyle şeylere yardım etmeye çalışacağım arada da bilgiler verip bu aşk acısı denen olayı minimuma getirmenin yollarını sunacağım.

yapar ya da yapmazsınız, dinler ya da dinlemezsiniz size kalmış panpalar. ama bu kardeşiniz, şu sahur vaktinde oturup bunları yazıyorsa bir dinleyin derim. derdiniz varsa yazın. şu genç yaşınızda bir aşkın ucuna takılıp kalmayın. gençliğinize yazık, size yazık. kimbilir neler sunacak daha hayat size? ama siz böyle geçmişe takılı kaldığınız sürece, önünüze çıkacakları da göremeyeceksiniz. gün toparlanma günüdür. gün, onun size değer verdiği kadar ona değer verme günüdür.

gün, sizin gününüzdür panpalar. sizden değerli ne var şu hayatta amk? şu soktuğum dünyada her şey, herkes gidiyor. emin olun buna. insan sonunda bir kendiyle kalıyor. ve eğer iyi tutmazsanız kendinizle aranızı, hep diğerlerine bir şeyler vermeye çalışırsanız; hem o sürekli "uğruna öldükleriniz" sizi terk eder, hem de sevmediğiniz kendinizle kalırsınız bir başınıza.

aşk acısı da hastalık gibidir ve evreleri vardır. bunlardan bahsedicem eğer ilgi olursa.

özet: aşk acısı çeken panpalar okuyun ve en önemlisi kendinizi sevin.