aşk acısı çekenler gelin

HORTLATIYORUM BEYLER EVET AŞK ACISI BENI BURAYA GETiRDi ...

bu dönemde bazen yaptığınız şeyler gelir aklınıza, "ama ben şunu yapmıştım onun için." diye. hiçbir zaman öyle olmuyor. insanoğlunun açgözlü zihniyeti öyle çalışmıyor. her onun için yaptığınız ekstra şey yanınıza kar kalıyor. yapılan iyilikler, iyiliği yapanı daha fazla karşıdakine aşık etmekten fazla bir şey getirmiyor. bu gerçekten böyle. ona hayatında başkasının yapmayacağını düşündüğünüz bir sürpriz mi yaptınız? bu ondan çok sizi etkiliyor. ve bu konularda konuşursanız görürsünüz, ayrılan taraf hiçbir zaman bunu öyle düşünmez. hep sizin aklınızda döner durur, o 'başkası yapmaz'lar.

en temizi bu dengeyi kurmak. aşk iki bardaktaki su gibi gelir hep bana. iki taraf da başta eşit. sonra sürekli döker durursunuz birbirinize o suları. karışır suyunuz onun suyuna, onun suyu sizinkine... taa ki bir taraf daha fazla dökmeye başlayana dek. döker döker ve en sonunda taşırır karşı tarafı. üstüne üstlük kendi de bomboş kalmıştır. işte o zaman biter her şey. hem yalnız, hem de bomboş kaldığıyla kalır o döken taraf. o yüzden adımları sayarak atmak gerekiyor beyler. bu bir alışveriş. biraz bencil olmak, "ben" diyebilmek önemli. biz olabilmek için bir ben'e ihtiyaç var hepsinden önce. bunu kavrayabilmek önemli...

bu gecelik bu kadar olsun panpalar. ama yine bir soru vs. olursa her zamanki gibi daha hızlı cevaplayabilmem adına msj olarak atın. ya da buraya yazın. gecenin şarkısıyla hepinize iyi geceler:)

http://fizy.com/#s/1afcup

arkadaş kalma geyiğini zaten hiç anlayamam. bu kız zihninin "ben başkalarıyla da olabileyim ama bu seni etkilemesin, sen beni sevmeye devam et."in makyajlanmış halidir. bunca şey yaşamışsınız, her bakışına, her hareketine bir şeyler gizlediğiniz, farklı bir anlam yüklediğiniz birinin bir anda farklı bir boyuta geçmesini bekleyemezsiniz. aşk alışveriştir. o size verdiklerini vermeyecek ama, siz gizliden gizliye de olsa ona o sevgiyi, ona o aşkı vereceksiniz. nasıl bir iştir bu? yapmayın panpalarım. yedirmeyin kendinizi. bırakın, içi taşa dönmüş ama kafası dik biri olarak kalın kendi yolunuzda. eğer bu arkadaş kalmayı kabul ederseniz yine onun şartlarında kalacaksınız. yine onun istediği gibi olacak her şey. bugüne kadar sen onun hayatında yokken arkadaşları yok muydu yani, bu kadar mı muhtaç bir şeyleri anlatmaya? yoksa zaten elinde bulundurduğunu cebine atıp, gözünü diğerlerine mi çeviriyor? maalesef genelde ikinci seçenektir.

yapmayın derken, başta görüşmeyi yapmayın aslında. dediğim gibi "gözden ırak olan gönülden ırak olur" lafı boşuna söylenmemiş zamanında.

ayrıca tekrar kavuşmanın planlarını yapanlara da sesleneyim, siz bu şekilde düşündükçe işler daha da sarpa saracak. üstüne üstlük görüşmeye devam ediyorsanız, sürekli canınızın yandığıyla kalacaksınız. sonra "sevgilisini bana anlattı"lar başlayacak. çok daha aşması zor şeyler çıkacak karşınıza. yapmayın beyler. ha görüşüyorsanız, onunla tekrar bir şeyler olabilmesi için tek mantıklı şey ona artık sizin hayatının merkezinde o'nun olmadığını göstermektir. bunu yaptığınız zaman, ki yapabilmek için gerçekten böyle hissetmelisiniz, o zaman işte değişirse değişir bir şeyler. değişmezse de bir şeyleri aşmış olacağınızdan zaten kaybedecek hiçbir şeyiniz kalmamıştır. en temizi budur.

benim akşamım bu oldu panpa kusura bakma, gece 5 sabah 2 yapınca:) yarın da sabahın köründe kalkacağız ya, hadi bakalım.

evet panpalar. her şeyden nefret etme, isyan etme aşamasını da tamamlayınca bünye- ki bunu yaptığınızda dediğim gibi kimseye karşı içinizde en ufak bir nefret parçası bırakmayacak şekilde yapın- biraz daha durulur. bu sefer de "pazarlık aşaması" başlar. insan farkında olmadan yapıyor bunu. bir anlamda iyimserlik kaplar insanı, hayal dünyasıdır bu dönem daha çok. mesela "buluşsak da şöyle olur mu acaba?", "tekrar çıkalım da şöyle olsun" gibi fikirler döner durur. hatta görüşüyorsanız halen o kişiyle, "arkadaş kalalım" geyiğini bile kabul edebilirsiniz sırf bu yüzden. ama yapmayın kardeşlerim. gözünüzü seveyim yapmayın...

hadi be panpa bu akşam diyosun saat oldu kaç hala yoksun

@41 bak canım kardeşim şu mübarek günde küfür ettirme bana güzel kardeşim. ben de insanlara bunu anlatmaya çalışıyorum. ilgini çekmiyorsa okuma.

@1 bi gibtir amk dert görmemişin sen

@39 bu akşama devam panpa.

nerdesin amk gelicem diyon yoksun

reserved

gelen mesajlar üzerine bir ekleme daha yapayım. tüm bu yazdıklarım kolay değil elbette. insan beyni farklı çalışır. başta demiştim ya unutkanlar şanslıdır diye. aslında unutmak diye bir şey yoktur sağlıklı bir insanın zihninde. yalnızca daha az hatırlarsın. gitgide daha az hatırlamak vardır. bir süre sonra unuttum dersin. ama aslında çok derinlere gömmüşsündür onu.

mesela o sevip unutmaya çalıştığınızla tam unuttum derken tekrar karşılaşınca içiniz hepsinden kötü olur ya, onun nedeni budur işte. yukarı çıkar tüm o üstündekileri delik deşik ederek. bu yüzden sağlam atmalısınız kendinizin temellerini. "gelecek"ten şu an bir şey ummuyorsunuz belki. öyle olur çünkü. ummayın zaten. beklentiler sadece üzer. umutlar bazen sadece bağlar insanı, zincirler. zaten tüm bu hale gelmenizin nedeni o beklentiler. tek şunu unutmayın, tüm bunlar geçecek. geçerken bıraktığınız hasarlar düzeltilebilir olsun en azından.

herkese tünaydın beyler:) gündüzler iyidir aslında, genelde insan kendiyle kaldığında çıkar böyle dertler yeryüzüne. o yüzden 1 post atıp kaçayım. gece görüşmek üzere.

"eğer şöyle davransaydım ne olurdu?" mu diyorsunuz? açın kelebek etkisini izleyin. ciddiyim. hiçbir şey o kadar basit değil hayatta. bir ufak değişikliğin bile neleri etkilediğine, etkileyebileceğine inanamazsınız. bu bir depremse, belki çok daha hazırlıksız yakalanabilirdiniz panpalar. hadi diyelim öyle yaptınız oldu, peki ya öbür sefer? peki ya tam nişanlandıktan sonra olsaydı tüm bunlar? fazla irdelemeyin o yüzden, bir şeyin olacağı varsa olur. durdurmak imkansız. tıpkı zaman gibi. tıpkı ayaklarınızın altından akıp giden o yol gibi. daha sağlam olsun artık adımlarınız, daha çok kendiniz olun. bu gece yazdıklarıma nazım baba'yla son vereyim, hepinize iyi sabahlar panpalar:)

"ne ben sezar'ım, ne de sen brütüs'sün
ne ben sana kızarım,
ne de zatın zahmet edip bana küssün
artık seninle biz,
düşman bile değiliz"

evet beyler, sonuçta aşk acısı çekiyorsanız ve çevrenizin de yavaş yavaş uzaklaştığını fark ediyorsanız bazı şeyleri kendi kendinize çözmeyi de öğrenmelisiniz artık. paylaşmak güzeldir. @26'da dediğim terapiyi yaparsanız büyük faydası olur ancak her şeyi tadında bırakmak iyidir. bırakın, birazcık kendinize izin verin olayları atlatabilmesi için. ilk başlarda çok acı çekersiniz belki, nefes alamıyormuş gibi hissettiğiniz olur ancak zaman tanıyın. tüm bunların geçeceğini bilin hepsinden önce.

bu "aşk" denilen bir şey beyler. bir duygu neticede. bir ölüm değil. birini kaybetmek elbette, birinin hayatından çıkması ama bu onu bir daha görmeyeceğiniz anldıbına gelmiyor. ileride bunu hatırladığınızda gülümsediğiniz zamanlar olacak. eğer o tekrar hayatınızda olursa bunu onla yaparsınız, eğer olmazsa başkalarıyla. "o an" gelecek. ama bir ölümü hiçbir zaman gülerek hatırlayamayacaksınız. böyle düşünün, kendinizi harap etmeden, içinizin bir şeyleri çözmesine inanın. ve hepsinin geçeceğine.

geldim beyler

rezerved panpa

@1 evvallah panpa, gelecek var sende

adam geri dönmüş devam panpa.

reserved