aynen kardeşim aile önemlidir

Adam haklı beyler

Allah o günleri bir daha yaşatmasın kardeşim

Bundan 7 sene önce babamın ilk hasta olduğu yıllar. Annem ilk defa çalıştığı günlerdi hiç unutmuyorum. iyice tembihledi beni saat 9 A kahvaltı hazırla babana, ilaçlarını alsın demişti. Saat 8.5 falan dı dolabı bi açtım beynimden vurulmuşa döndüm dolap tam takır. Zaten 1 ay hastanede yatmış evde erzak neyin hiç bişey yok. Daha doğrusu eve para getiren. En yakınım dediğin insanlar bile sırtını dönmüş sana. Dolapta 1 tane yumurta bikaç tane zeytin, peynir varmıydı hatırlamıyorum. O an çaresizliğin dibini yaşadım. Ağlaya ağlaya hazırladım kahvaltı demeye bin şahit isteyen sofrayı. Gidip elimi yüzümü yıkadım baba kahvaltı hazır dedim uyandırdım sonra yüzüne bile bakamadan odama çekildim. Ne zaman bi kahvaltı sofrasına otursam hep o gün geliyo aklıma. Her kahvaltıya oturduğum da da veya böyle aşk acısını hayatının sonuymuş gibi gördüğümde Rabbim diyorum sana şükürler olsun. Bana öyle bir çaresizlik yaşatmışsın ki gereksiz şeyleri çaresizlik görmeyeyim diye