Arkadaşım nerdeyse 3 saattir durmadan ağlıyor kendini o koltuktan bu koltuğa atıyor ve cinnet geçirmek üzereyim. Ağlayan insan görmekten nefret ederim. Birini ağlarken görünce bana resmen inme iniyor mal gibi kalıyorum. Kız ağlayıp bağırıp çağırıp duruyor ben sadece izliyorum. “ Ne yapayım, ne iyi gelir? “ dedikçe “gittiiii, nasıl, nasıl!!” falan diyerek çığlık atıyor.
Ben de “ Dur çamaşırları atmıştım onları sereyim. “ diyorum? Ne alaka bilmiyorum.
Güçsüz insanlardan nefret ediyorum galiba. Bir- iki yıldır kimse ağladığımı görmemiştir istisnalar hariç. Atmayın şöyle kendinizi yerden yere ya...