Evet o kişi ben oluyorum.
Siz dinleseniz de dinlemeseniz de anlatıcam.
Bir gün belki benim hikayem de burada görülür, birileri işitir bir arkadaşına anlatır. Ve o zaman bir çizik bırakmış olurum bu Dünya'ya.

Hastalığımın adı Obsesif Kompulsif Bozukluk(OKB)
Yani takıntı hastalığı, ancak şu an bu yazıyı yazan ben için hiçte o kadar basit değil.

Kişiye göre değişiyor ne yazık ki hastalığın şiddeti.
Ben de en uç seviyede.
Her neyse hikayeme başlıyorum..

1995 doğumluyum. Küçüklüğümü bir rüya ne kadar hatırlanırsa o kadar hatırlıyorum.
Ama o zamanlar vardı temizlik takıntıları, aşırı el yıkamalar, birine defalarca aynı soruyu sormalar vs.. uzayıp gider.
Ailem anlamamıştı hastalığımı liseye kadar böyle devam etti.
Sonra lise 1.sınıfta bir gün aniden evden çıkamaz oldum sokaktan, insanlardan korkar oldum.

Ailem başta liseye gitmemek için numara yaptığımı sandı ama iş hiçte o kadar basit değildi.
Her neyse mecburen eve özel pgibiyatrist çağırttılar.
Teşhis kondu Obsesif Kompulsif Bozukluk(OKB) tabi bu durum geçecek mi geçmeyecek mi diye doktora sorarken aslında lise yıllarımı ve hatta tüm hayatımı benden çalacak bir hastalığın içine girmiştim.

Evden dışarı tek adım atamıyordum. Liseyi mecburen özel bir lisede parayla gitmeden okudum.
Sanıyor musunuz ki kardeşiniz rahattı hayır değildi kafasının içinde bir şeytan konuşuyordu çünkü.

Liseyi okuyor gözüküyordum ama hiç evden dışarı çıkmıyor liseye gitmiyordum.

Günde 5 farklı ilaçtan en az 2 şer tane içiyordum. Anafranil, faverin,rivotril, abilify,zyprexa bunları kombine olarak kullanıyordum. Zaten hasta olan kardeşlerim bu ilaçları hemen hatırlayacaklar.

Lise bittiğinden beri 1 sene oluyor dışarı çıkmaya başlayalı yani anlayacağınız hapis hayatı geçirdim. Hiç mi dışarı çıkmadın diyen kardeşlerime cevap olarak söyleyeyim senede en fazla 2 dir bilemediniz 3 defadır.

Ne avantajı oldu derseniz bu hastalığın bana entelektüel oldum başka bir avantajı olmadı. Sürekli okudum içerideki bir adam gibi, kitaptan başka dayanağım yoktu bir de internet. Ama onlara karşı bile takıntım vardı ve doğru düzgün kullanamıyordum.

Şimdi ne halde miyim? Evden çok az dışarı çıkıyorum ve kafamdaki sesler hala devam ediyor. Kullanmadığım ilaç kalmadığı için doktorum beni Beyin ve Sinir Cerrahisine yönlendirdi.
Ne mi yapacaklar dersiniz, derin beyin uyarımı diye bir şey sorunlu bölgeye elektrik akımı yollayan bir pil yerleştirecekler göğüs bölgeme ama kararsızım olsam mı olmasam mı diye, son olarak bir travma yaşasaydım da keşke öyle bu hale gelseydim. Çocukluğum çok güzel geçmesine rağmen bu beyin hastalığı beni buldu. Soranlara cevaben hiçbir travma yaşamadım kardeşlerim..

Beni dinlediğiniz için teşekkür ederim kardeşlerim.. Okuyandan da okuyamayan dan da Tanrı(Allah) razı olsun..

Son olarak, bir aklı hasta kalbi sağlam bir akıl hastasının,
şiirini paylaşmak isterim.
Yukarıda paylaştım, bu şiir benden bütün aklı hasta kalbi sağlam insanlara gelsin..