ağlıyorum üzüntüden dertleşecek adam lazım

burdayız panpa

oç babam para vermeyince daha 14 yaşında başladım çalışmaya babam hiç giyisi ayakkabı almazdı kendi biriktirdiğimle annem de kazandığı üç kuruş ile bi şeyler alırdı doğum günümden doğum günüme yeni elbiselerim olurdu

18 yaşına geldim çekik gözlü olduğumdan hep asyaya gitmek hayalimdi tam da oç babam emekli oldu lisedeki tüm notlarım 90 üstündeydi herkesten akıcı ingilizcem vardı herkese yaydım ben gitsem dünyanın en zor dilini öğrenirim kesin diye sonra çine gelmeye karar verdim oç babam hesap geçti masraf türkiyeyle aynı uçak parasını verdi birde 500 tl aylık harçlık yolladı ki ev kirası zatne 450 tl hiç giblemiyor oç babam nasıl geçinir diye maksat komşulara hava atmak yurt dışına yolladı demek

çine gelir gelmez direk iş aradım ve şu an çinde beşinci yılım sınıfta hem en çok ders çalışan benim hem de gece 11 e kadar en çok işte çalışan benim

böyle 5 yıl geçti türkiyeye bi defa gittim oda geçen sene babam annemi dövmüş annem korkudan kaçmış oç babam boşanma davası açmış annemin kalacak yeri yok açıkta kalmış direk gittim türkiyeye kiralık ev buldum cebimde ne kadar param varsa birikmiş 4 yılda hepsini verdim anneme yalan söyledim bende daha var diye yoksa kabul etmezdi bir ay türkiyede kalıp geri geldim çine

5 yılda gözlerim şişik şu an göz torbası kocaman uykusuzluktan kulaklık takıp ses kayıdı tercümesi yapmaktan sağ kulağım artık duymuyor bileklerim de aşırı yazmaktan incinmiş halde 14 yaşında 23 yaşına kadar böyle gece gündüz çalışarak geçirdim

adam kendi çabalamış etmiş

reserved

bir ay sonra mezun oluyorum ilk defa iki gün üst üste tatil oldu okul erken bitti tez için 5 yıldır başka şehire gidip gezemedim bile çinde herkes her tatil yurt dışı turu atıyor ben gece gündüz çalışıyorum okul zamanından daha yorucu oluyor tatil. tatil kelimesi bile daha çok iş anldıbına geliyor tatil gelmesin diye dua ediyorum 23 yaşındayım ve yıpranmışlıktan çökmüş durumdayım okulda herkes zengin bi fakir ben varım aylık masrafını çıkarmak zorunda olan tek kişi benim.

hem çince hem japonca öğrenip hemde işte çalışmak fazla geldi hiç arkadaşım olmadı sınıftakiler beraber yemeğe partiye giderdi ben iş var diye gidemezdim binlerce kişilik okulda tek bu durumda olan kişi bendim

@1 stiv cobsun copu

anlat panpa dinliyom ben

anlat pampa dinliyorum

kız arkadaş sorun değil normal arkadaş istedim hep internette tanıdığım birkaç kişi vardı iş yüzüne ilgilenmediğimden hepsi unuttu beni herkes hayatının en güzel en genç zamanı gezdi hayatını yaşadı bense yıpranmışlıktan ölüm döşeğini bekleyen yaşlı bigiyim. bir hafta tatil bile benim için imkansız bi şey. bir hafta hiç okul iş olmadan tatil yapmak hayal gibi bana. 2 gün ilk defa tatil oldu ve bugün dışarı çıktım ilk defa bar club nasıl bi şey onu görmeye gittim

girdim içeri herkes dans ediyor nasıl dans edeceğimi bilemiyorum öyle sallanıp duruyordum yandakileri taklit edip. öğrenmek istedim herkesin yaptığı şeyi bende yapmak istedim geri kalmak istemedim kimseden zorladım kendimi sonra önümde kız kahkaha atmaya başladı bana bakıp sonra hayalim yıkıldı tabi başka yere geçtim

dieğr yerde bi kız nereslisin dedi sonra çok tatlısın dedi sevindim nerdeyse ilk defa bi kız iltifat ediyor ama o başlangıçtı kız başladı yerleştirmeye

niye sesin kız gibi
niye hareketlerin kız gibi niye utanıp duruyorsun
kendine hiç güvenin yok değilmi göbeğin de var hamile gibisin
gay misin düzgün konuşsana
kıza değilim dedim insanlarla iletişime alışamadım ondan çekiniyorum çok uğraştım değişmek için değişmiyor insanın ses tonu dedim sonra kız arkadaşlar bekliyor dedi bıraktı beni gitti. hayatımın ilk defa yeni tanıştığım arkadaş buldum diye sevindiğim kişi bana lafı saydırıp attı

bugün yine gece uyuyamadım bir ay sonra belki türkiyeye dönücem bişey yapmam lazımdı kimseden geri kalmamam lazımdı herkesin yaptıklarını ben de yapmak istedim bunu istememin bir çok sebebi var çocukluktan gelen

taekwondo kursuna gitmiştim orta okulda kurstaki en yetenekli kişi bendim hoca direk bire bir eğitim veriyordu yaşlı bi amca vardı sen kesin şampiyon olacaksın diyordu o zaman hayalimdi birinci olmak ama ne oldu ? ameliyat oldum ve bırakmak zorunda kaldım. ben ordayken benim onda birim olmayan veletlerin hepsi siyah kuşak olmuştu benim dışımda herkes artık profesyönel birtek ben geride kaldım

lise mezuniyetinde spor musabakası vardı meşale töreni vardı çok istiyordum gitmeyi herkes gidiyordu ne oldu ? yine ameliyat oldum yine gidemedim hastanede ağladım herkes yapıyor ben niye yapamıyorum diye

lise hazırlık sınıfında yine başladım taekwondo yıllardır bırakmama rağmen içimde uyuyan yetenek çıkmıştı iki salon arasında maç oldu bizim takımın hepsi kaybetti çünkü bizim takımın hepsi beyaz kuşaktı karşı taraf siyah kuşak gibsen yenemez birtek ben vardım içlerinde yıllarca yapan birinci raund dayak yedim ikinci raund karşıdakini taklit ederek saydırdım tekmeyi doğal olarak ben rakipten daha hızlı daha güçlüydüm aynı şeyleri yapmamıza rağmen o bi kere vurana kadar ben ikinciyi yapıştırıyordum bir tek ben kazandım herkes ismimi hayrıkıp alkış tuttu ilk defa insanlar beni sevdi benle ilgilendi çok mutluydum sonra tahmin edin ne oldu? yine ameliyat amk anasını gibiyim böyle hayatın 18 yaşında 4 kere ameliyat oldum ne zaman spora başlasam ille bi yannan sorunu çıkıyor ameliyat oluyorum spor yapmaktan korkar hale geldim. ne oldu? hayalim yine suya düştü

ne zaman bi şey yapmak istesem kader engel oldu bi ara namaza sardım 5 vakit camiye koşuyordum oç babam izin vermiyordu bilerek ezan okunurken bi yere yolluyordu gitmezsem dövüyordu oruçken zorla yemek yediriyordu eşi benzeri olmayan bi oç amacı hayatımı zehir etmek

taekwondo istedim olmadı
arkadaşım olsun istedim derste tenefüste yorgunluktan uyumaktan kismeyle gezmeye gidememekten hep yalnız kaldım çekik gözlü olduğumdan küçükken kimse benle top bile oynamazdı herkes dışlardı hep istenmeyen oldum

piyanom olsun istedim hep olmadı müziğe yeteneğim olmasına rağmen notaları hiç eğitim almamama rağmen yazabiliyordum ki müzik hocam bile yapamıyordu ama boşa gitti yetenek. yine resime yetenekliyim resim kursu istedim gidemedim sanki yaradan vermiş bir sürü yetenek sonra hiçbirini kullanmama fırsat vermiyor

küçükken çekik gözlüyüm diye dışlandım
orta okulda sürekli hastaneye gitmekten arkadaşla kaynaşamadım
liseden itibaren hep çalışmak zorunda kaldım arkadaşım olmadı
çine geldim herkes akşam ne yapıyorsun falan diyor çekiniyorum cevap veremiyorum. türküm diyince futbolcu ismi falan soruyorlar diyemiyorum maç izleyecek zamanım olmadı. türküm diyince herkes türkler utangaç olurmu her partide türk olur falan özellikle rus kızlar inanmıyor türk olduğuma peşlerinde koşmayınca sanki allah emri her türk rus peşinde koşmak zorunda onların da zihniyetini gibeyim

internette tanıdıklarımla buluşmak istedim ilk defa 2 gün tatil olunca kimse sorsam ya artı ksevgilim var gelemem dedi yada başka bahane söyledi. 5 yılda tek yapmak istediğim onlarla buluşmaktı arkadaşım olsun istedim benim gibi biri hayatını bile verir arkadaş için benden fazla kimse bilemez arkadaşın ne kadar değerli olduğunu 95 kişilik listede bi kişi bile buluşmadı benle

akşam yine gittim belki arkadaş bulurum diye girmediğim bar restoran kafe club kalmadı 2 günüm var sonuçta ziyan edemezdim evde kalıp ve bu akşam gittim kenara oturdum hiç arkadaşım olmayacaktı artık kabullendim bunu benim kader hiçbir alanda başarılı olmama izin vermeyecek ve hep yalnız kalacaktım

yanda oturan kızlar resim çekiyordu sırayla tek tek dedim isterseniz ben toplu resiminizi çekeyim çektim resimi verdim makineyi sonra makineyi verdiğim kız senle de çekilelim dedi ve koluma sarıldı öyle bi resim çekti benim gözlerim doldu

Reserved adam yazdikca yaziyo yalniz kardes bi sey soyliim sen bu azimle calismaya devam edersen bi kac yila piyasanin en aranana elemani olursun

ilk defa biri samimi bi harekette bulundu o 5 saniyelik koluma sarılması sanki bi çocuğun ilk defa annesine sarılması gibi şefkatli geldi bi eşy diyemedim kız da hemen gitti belki telefonunu falan istesem arkadaşım olurdu ama kaderimden korkumdan yapamadım. ilk defa bana şefkat gösteren biri beni reddederse iyice batarım diye şu an odamdayım. düşününce çok salak geliyor.

ben nerde yanlış yaptım? benden kötüler de var kabul ama binlerce kişilik okulda niye herkesten fazla ders çalışıp tek part time yapmak zorunda olan benim ? niye hiçbir hayalimi gerçekleştiremiyorum? millet bardan her gece bi kız düşüyor ben sarılacak normal bir arkadaş bile bulamıyorum.bi kızın koluma 5 saniye sarılması gibi salak bi şey yüzüne insanın gözü dolar mı bu kadar mı aciz adamım ben hiçbi yanlışım olmadı hep annemi açıkta bırakmamak için çabaladım iyi bir yere gelip annemin oç babam yüzüne zehir olan hayatını iyileştirmek istedim. annem gurur duysun benle 30 yıl oç babamın yanında sırf bizim için sabretti o kadar dayağa hakarete en azından yaptıklarının boşa gitmediğini kanıtlamak istedim iyi bi yerlere gelmek istedim

(bkz: intihar etmek isteyen panpalar)

bir ay sonra akıcı derecede ingilizce çince japonca bilen çinin en iyi çince öğreten okulundan mezun olan biri olucam . annemin oğlu dünyanın en zor 1. ve 2. dilini ve ingilizce bilen türkiyenin sayılı kişilerinden olacak o bile annem için yeter. ama hiçbir zaman diğerleri gibi olamıycam yeni tanıştığım biriyle ne konuşacağımı bile bilmiyorum hareketlerim çocuk gibi ses tonum bile ürkek kız gibi bu saatten sonra ne hayalimin gerçekleşeceğine inanıyorum ne bi sporda başarılı olabileceğime nede yalnızlıktan kurtulabileceğime

bu soruya yanıt bulmazsam kafayı yicem :

kaderi gibtir edip hemen taekwondo ya yazılıp hayalimi mi gerçekleştireyim yoksa kesin yine ameliyat denk gelir diye kaderken korkup bırakayım mı?

arkadaşım olması için gece gündüz çabalayayım mı (okumadığım kişisel gelişme kitabı kalmadı arkadaş olmakla ilgili) yoksa kaderimi kabullenip yalnız olmaya alışayım mı