ağlayarak anlatıyorum beyler gelin

vay be vay dıbınakoyim. bu heyecan ve bu şevkle evine kadar bırakmıştım. öyle sevmiştim ki öyle çok sevmiştim ki küçücük öpücükleri dünyalar etmişti bende.. vay dıbına koyim bu nasıl sevmekti.. bir daha böyle sever miyim ? sanmam.. sevmeyin beyler sizde böyle sevmeyin.. allah aşkına sevmeyin kulunuz olayım sevmeyin.. bıraktım evine sonra bana yaz tatilinde elazığa gideceğini söyledi. kendisi boşnak. eniştesi inşaat mühendisi orda çalışıyodu ablasınnın yanına gidecekti. vay dıbına koyim dedim. görüşemicez.. yarından sonra gelmicem dedi. yarında yoktu yani artık 3 ay +15 gün yoktu.. yoktu beyler gidiyordu.. ben 2 gün hafta sonu ayrılığına dayanamıyor bi sürü sitem ediyor durmadan arıyordum ama o gidiyordu..

bu arada ben ona balım derdim ve o buna bayılırdı. özel kelimemdi anlayacağınız..bu arada ebiçte kuzenleri var 2 tane ufak yaramaz kuzenleri elif diyemiyo ebiç diyolar diye öyle derdim bende arada öyle yani..

biz ne yapıyoruz ?
merhaba balım,
bugün pazartesi. aslında dün barıştığımız da bi yazı daha yazacaktım ama vazgeçtim. çünkü bugün herşeyin mahvolacağını biliyordum. senle düşlediğim hiç birşey olmuyor ve bu beni çok üzüyor. en basitinden bi haxball oynayalım dedik o bile olmadı. mutluluk bana fazla mı elif ?
sen kafayı gitmeye takmışsın. nereye gidersin ? bensiz nasıl yaparsın ? ya ben ???
bugün garip bişey oldu ve getirme dememe rağmen kübra fotoğraf makinesini getirmiş. ama sen çok kırdın beni. ben tam başlamayı düşünürken paramparça ettin. bu işte üstüne yok galiba…
bende ani sinirle fotoğraf makinesini geri verdim. “sana süpriz yapsam nolcak, anlayacaksın sanki ! ” dercesine. ama hiç birşey yıldıramazdı beni.. kafama koydum mu yapardım elif :/
sana saçma gelebilir belki ama yarın tekrar alacağım ve hemen başlayacağım. ben yılmadım. hiç birşey bu süprize engel olamayacak. sen bile !
senin hep etrafında olacak olan, ben..