+1
hayatta başarısız hissetmekten ve gerçekten başarısız olmaktan bıktım. yaşamaktan bıktım. üzülmekten bıktım. şikayet etmekten bıktım. reddedilmekten bıktım. sevgimi saklamaktan bıktım. inanmaktan bıktım. her şeyden bıktım. artık nefes almak anlamsız geliyor. yaşamak için sebep bulamıyorum. koyduğum hedeflere ulaşamayacağımı biliyorum. pes ettim. daha bu gencecik yaşımda hem de... daha nasıl 60 yaşıma kadar yaşarım amk. çok fazla. çok fazla acı. çok fazla hüzün. çok fazla pişmanlık ve çok fazla hayal kırıklığı.
biliyorum her şeyden şikayet eden çevresine negatif enerji yayan bir tipim aslında. ama elimde değil anlıyor musunuz! elimde değil! ben mi istedim böyle karamsar birisi olmayı? ben mi istiyorum acı çekmeyi? ben mi istedim aşağılanmayı? bir kere olsun kendimi mutlu hissetmiştim. ama yalan çıktı her şey... o kadar kısa sürdü ki her şey... daha çok nefret ettim hayattan. Babamın beni sürekli aşağılamasından ve bana hakaret etmesinden öyle bıktım ki... artık umursamamaya çalışmama rağmen ruhumun derinliklerine işlemiş sanki. Arkadaşlarım ayrı dert. terk eğlencem trollük yapmak. ama onlar bu yüzden beni dışlıyor. Bunaldım. Dayanacak gücüm kalmadı. Hep dürüst olduğum arkadaşlarımda bana katlanamıyor artık. öyle karamsar biriyim ki... hayatta iyi bir şey göremiyorsam bu benim suçum mu ? napabilirim ha? ne yapabilirim??? iyi yönleri yok ki... tabi bazılarına göre daha avantajlıyım. Evim var. sıcak yatağım var. yemeğim var. bilgisayarım var. var anasını satayım var! ama sevgiye sahip değilim! mutluluğa sahip değilim! aşka sahip değilim! ben arayıp sormasam kimse beni aramaz!
evet sevinmem gereken şeyler var. sınıfımı geçtiğime çok sevindim... ama sınıf sonuncusu oldum büyük ihtimalle.. ortalamam 60,44. kötü bir şey mi değil elbet. ama mutlu olamıyorum. övünemiyorum kendimle.
hayatın diğer alanlarında da başarılı olamadım amk! spor yapmakta beceriksizin tekiyim. sol ayak parmağım sakat. iki yıldır böyle. futbol oynarken sakatlandım... oynamayı bilmediğim için... arkadaşım geldi arkadan dengemi bozdu. ben de düştüm... her neyse... okulda başarılı değilim. iyi bir abi olamadım. iyi bir arkadaşta değilim belki. hatta oyunlarda bile iyi değilim. League of legends i bilirsiniz belki.tek eğlencem o olmuştu.. ama öyle beceriksizim ki... oyun beni sadece sinir hastası yaptı... zaten içimde gizli bir yerlerde bir pgibopat yatıyor. iyice üzülüyorum ve kızıyorum!
aşk konusunda ise hep başarısız oldum. Beni seven kişiler olmuştur belki. ama ben bunlardan yalnızca birini tanıyorum. ve ben öyle malım ki. neyse bu konudan bahsetmek istemiyorum. sonuç olarak hep mutlu olabileceğim , sebepsiz sevebileceğim birini aradım. karşılık beklemeden sevmek istedim birini. ama olmadı. tanrı hiç yüzüme gülmedi. çoğu arkadaşım sorunumun bu olduğunu söylüyor. eğer bir sevgilim olsaydı belki.. falan da filan da... benim sevgiliden çok beni karşılıksız seven arkadaşlara ihtiyacım var. gel abi çok kötüyüm dediğimde yanımda olacak insanlara... sarıldığımda kendimi iyi hissedebileceğim kişilere ihtiyacım var!
ben kendimden bile nefret ediyorum. böyle ezik birisi olduğum için. dış görünüşümü de hiç sevmiyorum. bunu kendi çocukça yollarımla bile değiştirmeye çalıştım zamanında... daha da tak ettim dış görünüşümü... ama kendim için hiç yapmadım... zamanında birini sevmiştim. ve insanlar benim görünüşümle dalga geçmişlerdi. çocuktum açıkçası... onu etkilemek için böyle bir şey yapmıştım. güzel görünebilmek için. beni beğenmesini sağlamak için. şimdi hala o hatamın sonuçlarını çekiyorum ben.
artık kitap okumuyorum çünkü bana zevk vermiyor. artık konuşmuyorum çünkü bir faydasını görmedim. artık gitar çalamıyorum çünkü bir şey hissetmiyorum. yakında film izlemekten dahi zevk alamayacağım..
hayatım tak yoluna girdi adeta. düzgün bir yaşamım yok. hayatım gündelik zevklerle geçiyor. anlık hazlar yaşayarak mutlu olmaya çalışıyorum. yaptığım ile mutlu olacağımı düşünüyorum. ve hatta bağımlısı bile oldum. cinsellik iğrenç bir hastalık gibi. kurtulamadığım...
aynı zamanda korkuyorum da... her şeyden... bir şeylere sahip olmaktan , bir sevgiliden , bir arkadaştan... her şeyi mahvedecekmişim gibi bir his var içimde... o yüzden hep korkuyorum! o yüzden hep kaçıyorum. kendi sessizliğimde boğuluyorum. uzayda derinlere sürüklenirken eski bir jaz parçası eşlik ediyor bana.
artık öyle kötü bir durumdayım ki dinlediğim müziği daha hissedemiyorum. artık güvenemiyorum. artık sevemiyorum. artık korkamıyorum. artık...
